معرفی و دانلود کتاب ما

معرفی کتاب ما

تنها رمان یوگنی زامیاتین، مبدع ادبیات ادبیات علمی‌تخیلی از نوع پادآرمان‌شهری و یکی از برجسته‌ترین آثار این سبک. کتاب ما روایتگر روزگاری دهشتناک است که در آن فرمول‌ها و اعداد بر انسان‌ها حکومت می‌کنند.

درباره‌ی کتاب ما

یکی از نمونه‌های کلاسیک ادبیات پادآرمان‌شهری که در سال 1921 منتشر شد... داستان کتاب ما (We) در آینده‌ای آخرالزمانی اتفاق می‌افتد؛ روزگاری که شهروندان جامعه همگی در یک محیط بسیار منظم و کنترل‌شده زندگی می‌کنند و شخصیت و هویت خود را با اعداد و ارقام مشخص می‌سازند. به بیان دیگر، در جهان داستان کتاب ما افراد به اعداد و ارقامی صرف تقلیل یافته‌اند و شیب تندی را به سوی قهقرا و مرگ و نابودی مفاهیم انسانی طی می‌کنند. در جهان داستانی ما هیچ فردی وجود ندارد و تنها اعداد هستند که تشخّص دارند. زندگی در چنین فضایی یک فرآیند مداوم ریاضیاتی و معادله‌وار است. احساسات و غرایز بدوی رام شده‌اند و حتی طبیعت هم شکست خورده است. قهرمان داستان، D-503، عاشق زنی می‌شود که عقاید او را به چالش می‌کشد. این مهندس و ریاضیدان که شخصیت اصلی داستان به شمار می‌رود، از سوی جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند دچار سرخوردگی می‌شود و در طول رمان تجربیات دهشتناکی را از سر می‌گذارند.

رمان‌های پادآرمان‌شهری یا دیستوپیایی زیرشاخه‌ای از داستان‌های علمی تخیلی هستند که جنبه‌های تاریک جامعه و طبیعت انسان را بررسی می‌کنند. این رمان‌ها معمولاً در دنیای آینده‌ای اتفاق می‌افتند که ظالمانه، اقتدارگرا یا ویران‌شده است. در کتاب ما نیز درست با چنین فضایی روبه‌رو هستیم. زمانه‌ای که معمولاً در آن ازش‌های انسانی نابود شده‌اند و بشر در حال سقوط به سیاه‌چاله‌ی قهقرا و اضمحلال است. اصطلاح «دیستوپیا» از دو واژه‌ی یونانی «دیس» به معنای بد و «توپوس» به معنای مکان گرفته شده است. بنابراین دیستوپیا را می‌توان در معنای تحت‌اللفظی آن معادلی برای کلمه‌ی مکان بد در نظر گرفت و در ساحت ادبی می‌توان از واژه‌ی ویران‌شهر یا پادآرمان‌شهر برای اشاره به آن استفاده کرد.

زامیاتین در کتاب ما مضامینی همچون فردیت، آزادی و نقش دولت در کنترل زندگی مردم را از خلال وقایع رمان بررسی می‌کند. این اثر همچنین به دلیل استفاده‌ی نوآورانه از زبان و تأثیر آن بر دیگر آثار پادآرمان‌شهری مانند «1984» جورج اورول و «دنیای جدید شجاع» آلدوس هاکسلی مورد ستایش قرار گرفته است. در نگاه کلی رمان ما کتابی قابل‌تأمل و چالش‌برانگیز است که ضمن روایت داستانی پرتنش، سؤالات مهمی را در مورد ماهیت جامعه و نسبت آن با فردیت انسان مطرح می‌کند.

اقتباس سینمایی از کتاب ما

در سال 1982 فیلمی سینمایی به کارگردانی Vojtěch Jasný با اقتباس از این اثر ساخته شد.

نکوداشت‌های کتاب ما

• یکی از بهترین آثار ادبیات ویران‌شهری. (New York Review of Books)
• کتاب ما را می‌توان یکی از بزرگترین رمان‌های قرن بیستم قلمداد کرد. (ایروینگ هاو)
• به‌عنوان اولین اثر داستانی پادآرمان‌شهری، کتاب ما ظلم و لطف خاص خود را دارد.، 1984 و دنیای قشنگ نو را می‌توان نوادگان مشهور کتاب ما در نظر گرفت. (Kirkus Reviews)

کتاب ما برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به ادبیات داستانی پادآرمان‌شهری علاقه دارید، از خواندن کتاب ما لذت خواهید برد.

با یوگنی زامیاتین بیشتر آشنا شویم

یوگنی زامیاتین (Yevgeny Zamyatin) در سال 1884 در روسیه به دنیا آمد. او در جریان انقلاب نافرجام 1905 دستگیر شد، دو بار از سن‌پترزبورگ تبعید شد و سپس در سال 1913 مورد عفو قرار گرفت. در سال 1929، انجمن نویسندگان پرولتری روسیه حمله‌ی همه‌جانبه‌ای را علیه او آغاز کرد. زامیاتین که از حق انتشار آثار خود محروم شده بود، درخواست کرد تا به او اجازه داده شود که از روسیه خارج شود. درخواستی که استالین در سال 1931 آن را پاسخ داد. زامیاتین به پاریس رفت و در سال 1937 در آنجا درگذشت.

در بخشی از کتاب ما می‌خوانیم

در حدفاصل سال‌های 1917 و 1921 که زامیاتین دو سال آخر عمرش را در خانه هنر زندگی می‌کرد، یک رمان، یک نمایشنامه، دو حکایت، پانزده داستان کوتاه، چهارده فابل، چهار کتاب مصور و یک‌دوجین مقاله نوشت. او در خانه هنر و خانۀ نویسندگان (dom Literatorov) عضوی فعال بود و در ضمن در تأسیس اتحادیۀ نویسندگان روس (VSP) نقشی اساسی ایفا کرد. زامیاتین، در مقام ویراستار مجموعۀ ادبیات جهان، بر ترجمه‌هایی که از اچ. جی. ولز و جورج برنارد شاو، رومن رولان و جک لندن صورت می‌گرفت نظارت می‌کرد. درعین‌حال در دانشگاه دربارۀ ادبیات سخنرانی می‌کرد و کارگاه ادبی بسیار مهمی برای نویسنده‌های مستعد جوان و خلاق داشت. در 1921 شاگردان زامیاتین گروهی ادبی تشکیل دادند به نام «برادران سراپیون»، که کسانی مثل میخاییل زوشچنکو، لیف لونتس، فسیوولود ایوانوف، ونیامین کاویرین، کانستانتین فیدین، نیکالای تیخونوف، میخاییل سلونیمسکی و ویکتور شکلوفسکی از اعضای آن بودند. زامیاتین ما را در همین دوره نوشت، درحالی‌که به ویراستاری و تدریس می‌پرداخت و به وظایف سازمانی‌اش عمل می‌کرد. به احتمال زیاد از 1920 تا 1921.

بااین‌حال از وقتی زامیاتین در سال 1921 به روسیه برگشت مظنون بود به اینکه از بلشویک‌ها بیزار است. طبق گفته الکس اِم شِین، او را نویسنده‌ای بورژوا به حساب می‌آوردند و پناهنده‌ای در داخل.