معرفی و دانلود کتاب جنایت و مکافات

معرفی کتاب جنایت و مکافات

نقطه‌ی اوج ادبیات روان شناسانه‌ی جهان، کتاب جنایت و مکافات نوشته‌ی فئودور داستایفسکی است. داستان، روایت دانشجویی به نام راسکولنیکف را بازگو می‌کند که بنا بر انگیزه‌های پیچیده‌ای، مرتکب قتل می‌شود. این اثر یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین آثار ادبیات کلاسیک در جهان به شمار می‌آید.

درباره کتاب جنایت و مکافات:

جنایات و مکافات (Crime and Punishment) از جمله شاهکارهای ادبیات کلاسیک روسی است.

داستایوفسکی نوشتن رمان «جنایت و مکافات» را با نوشتن اعترافات یک جنایتکار جوان آغاز کرد، اما در نوامبر 1865 تمام دست‌نوشته‌هایش را سوزاند و در ماه دسامبر دوباره نوشتن را آغاز کرد و یک سال بعد، آن را به پایان رساند. این اثر، در سال 1866 منتشر شد.

راسکولنیکُف جوان به دلیل فقر تحصیل را رها کرده و به طور اتفاقی و ناخواسته در درگیری با زن رباخواری او را به قتل می‌رساند. دستپاچه از صندوقچه‌ی زن مقداری طلا و جواهر را می‌دزدد ولی به دلیل ترس و اضطراب حاصل از عملش نمی‌تواند از آن‌ها استفاده کند. جوان به دلیل عذاب روحی‌ای که پس از قتل مرتکب شده با گمان اینکه همه به او به مظنون هستند؛ دچار جنون می‌شود. عشقی در این داستان بین راسکولنیکُف و دختری به نام سونیا وجود دارد. دختری که به خاطر فقر تن فروشی می‌کند. داستایفسکی این عشق را نشان مهر و محبت خداوندی دانسته و عنصر عشق را نماد رستگاری از شر می‌داند.

داستایفسکی به زیبایی و روشنی، به بررسی زوایای روانی شخصیت‌ اصلی داستان پرداخته و با روان‌کاوی انگیزه‌های وی، به مسائلی چون رابطۀ افراد با درون خویش، جهان پیرامون و خدا می‌پردازد.

رمان، پیامدهای آزادی یک انتخاب افسارگسیخته در جامعه را به نمایش می‌گذارد و با غرق کردن خواننده در اثر، نیرویی برای مهار این آزادی انتخاب پیدا می‌کند. این مساله از طریق قهرمانی مطرح می‌شود که آسیب‌های روحی بر روی زندگی‌اش سایه انداخته‌اند. او در نهایت به گناهش اعتراف می‌کند، گناهی که از نظر او با هدف جلب رضایت جامعه و حل مشکلات مالی خودش بوده است.

راسکولنیکف، ابرقهرمانی است که همه چیز را تا مرز پوچی و عدم پیش برده و اخلاقیات درونی انسان را به چالش می‌کشد. چیزی که در دنیای اجتماعی زمان نگارش کتاب، امری نکوهیده از سوی جامعه‌ی سنتی بوده است.

در سرتاسر داستان، قهرمان تک گویی‌های درونی و واگویه‌های روانی دارد که باعث می‌شود مخاطب ارتباط بسیار نزدیکی با او برقرار کند.

فئودور داستایفسکی (Fyodor Dostoyevsky)، کشف و شهود انسانی را به شکل توصیفی در شخصیت‌های رمان آورده و دنیای سرشار از ترس، شوق و قهرمانی را درون مایه داستان قرار داده است تا مخاطب پس از سفری سخت مورد تایید جامعه‌ای انزوازده قرار بگیرد. شخصیت پردازی قهرمان اصلی یعنی راسکولنیکف بی شباهت با ایوان قهرمان رمان برادران کارامازوف اثر دیگر داستایفسکی نیست.

داستایفسکی به خوبی نشان می‌دهد که شهودیّات درونی و محکومیت‌های پنهانی و مکافاتی که قهرمانان داستان بر خود روا می‌دارند، از مجازات ظاهری که قانون و اجتماع برای انسان در نظر گرفته، عمیق‌تر، دشوارتر و پردردتر است.

مرور داستان قتل در این اثر، حکایتی تمثیلی است و نویسنده می‌کوشد برای زدودن عنصر پلیدی و شر از وجود فرد قاتل، ساختاری متفاوت و هنجارشکن به اصل و اساس داستان بدهد.

اقتباس سینمایی از کتاب جنایت و مکافات:

فیلم سینمایی امتیاز نهایی که اثری تحسین شده از وودی آلن کارگردان مشهور آمریکایی است؛ اقتباسی از این کتاب است.

همچنین دو فیلم ایرانی "پل خواب" و"جنایت" نیز برداشتی از این داستان داشته‌اند.

کتاب جنایت و مکافات برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به ادبیات روسیه به ویژه ادبیات کلاسیک آن علاقه مند هستید و به دنبال سفری درونی برای کشف خود می‌گردید؛ کتاب جنایت و مکافات شما را دعوت به هزارتوی درونی‌تان می‌کند.

فئودور داستایفسکی را بیشتر بشناسیم:

فئودور میخایلوویچ داستایفسکی (1821-1881)، نویسنده‌ی مشهور و تاثیرگذار اهل روسیه بود. او را می‌توان از جمله نویسندگان بزرگ روانشناختی دنیا دانست.

دو رویداد مهم در زندگی داستایفسکی، مرگ همسرش ماریا و برادرش میخائیل بود. از آن پس، او در سفرهایی که به خارج از کشور داشت، مدام قمار می‌کرد و گاه دچار حملۀ صرع می‌شد.

وی در آثارش، مباحثی چون شک و ایمان، اخلاق و دین، امید و عشق و گفت وگوهای فلسفی درباره مسائلی مثل بودن یا نبودن، معنای زندگی و... را بیان می‌کند.

در برخی از آثار او می‌توان رگه‌هایی از ادبیات رمانتیک و حتی طنز را پیدا کرد که می‌تواند برگرفته از خاطرات پرفراز و نشیب دوران کودکی و نوجوانی او باشد.

از دیگر آثار مهم و مشهور داستایفسکی می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:

- قمارباز
- ابله
- برادران کارامازوف
- جن زدگان
- یادداشت‌های زیرزمینی و...

در بخشی از کتاب جنایت و مکافات می‌خوانیم:

غروب یکی از روزهای اوایل ژوئیه که از قضا هوا هم بسیار گرم بود، مرد جوانی از اتاقک محقر خود، که آن را از ساکنان محلۀ های‌مارکت اجاره کرده بود خارج شد و انگار که دچار شک و تردید باشد، آرام‌آرام به سمت پل کوکوشکین به راه افتاد.

بخت با او یار بود و هنگام گذشتن از راه‌ پله‌ها خانم صاحب‌خانه او را ندید. پستویی که در آن ساکن بود، یک اتاقک زیر شیروانی در ساختمانی بلند و پنج‌طبقه بود و بیش از آنکه محل زندگی باشد به یک گنجۀ تنگ و تاریک می‌مانست. خانم صاحب‌خانه که هم اتاق را در اختیار او گذاشته بود و هم وظیفۀ تهیۀ خورد و خوراک مرد و نظافت منزلش را بر عهده داشت، در طبقۀ زیرین زندگی می‌کرد و هربار که مرد جوان می‌خواست از خانه خارج شود، به اجبار می‌بایست از مقابل آشپزخانۀ او عبور می‌کرد که درش همیشه باز بود. هربار که از مقابل خانه‌اش می‌گذشت، احساس دل‌آشوبه و ترس عجیبی تمام وجودش را فرامی‌گرفت که باعث می‌شد چهره درهم بکشد و عرق شرم بر پیشانی‌اش بنشیند. مرد جوان تا خرخره به خانم صاحب‌خانه مقروض بود و از رویارویی با او می‌ترسید.

البته به‌هیچ‌وجه انسان ترسو و بزدلی نبود، بلکه کاملاً برعکس؛ اما از مدتی پیش به حدی عصبی و تحریک‌پذیر شده بود که چیزی نمانده بود دچار جنون شود. آن‌قدر در خود غرق شده و از دیگران کناره گرفته بود که نه‌تنها از روبه‌رو شدن با صاحب‌خانه‌اش می‌ترسید، بلکه توان رویارویی با هیچ‌کس را نداشت. فقر و بی‌پولی امانش را بریده بود؛ اما اخیراً حتی تشویش و اضطراب حاصل از این وضعیت فلاکت‌بار هم برایش اهمیت نداشت. از پرداختن به امور مهم زندگی دست کشیده بود و هیچ تمایلی به انجام آن‌ها در خود نمی‌دید؛ درواقع، اگر هم صاحب‌خانه می‌خواست اقدامی علیه او انجام دهد، باز برایش مهم نبود؛ اما ترجیج می‌داد به جای آنکه در راه‌پله‌ها بایستد و به اجبار به وراجی‌های بی‌ربط و مزخرف او گوش دهد و تقاضای پرداخت بدهی و تهدید و شکایت‌های او را بشنود و درعین‌حال به مغزش فشار بیاورد تا بهانه بتراشد و دروغ بگوید و از پاسخ‌گویی شانه خالی کند، مانند گربه‌ای دزدکی از پله‌ها پایین بیاید و بی‌سروصدا از خانه خارج شود تا کسی او را نبیند؛

اما آن روز غروب وقتی پایش به خیابان رسید، تازه متوجه شد چه ترس و دلهرۀ بیهوده‌ای را به دوش می‌کشد.