معرفی و دانلود کتاب کوری

معرفی کتاب کوری

اگر کتاب کوری نوشته ژوزه ساراماگو را تا الان نخوانده‌اید، وقت آن است که یکی از بهترین و مهم‌ترین کتاب‌های ادبیات معاصر را تجربه کنید. این رمان به طرز عمیقی سقوط شأن انسانی را در شرایط بحرانی به تصویر می‌کشد. نویسنده در این کتاب با ظرافتی بی‌رحمانه نشان می‌دهد که انسان‌ها چگونه در مواجهه با ترس و انزوا، می‌توانند از ارزش‌های بنیادین خود فاصله بگیرند و به سوی رفتارهای غریزی سوق پیدا کنند.

درباره‌ی کتاب کوری

غم‌انگیز، تکان‌دهنده، ترسناک! این‌ها توصیفات و نقدهایی است که بسیاری از افراد پس از خواندن رمان کوری (Blindness) نوشته‌ی ژوزه ساراماگو (Jose Saramago) بازگو کرده‌اند. این رمان که یکی از دلایل دریافت جایزه نوبل نویسنده شد، در مورد همه‌گیری بیماری کوری در یک جامعه‌ی خیالی است که شخصیت‌ها در آن اسمی ندارند و با موقعیت شغلی و جایگاهی که در اجتماع دارند، نامیده می‌شوند. همین موضوع هویت فردی آن‌ها را به هویت اجتماعی‌شان پیوند می‌زند. این کتاب را که از زمانی که منتشر شد تا همین الان جزو رمان‌های محبوب بوده، کمتر کسی است که نخوانده باشد یا حداقل داستان آن را نداند.

شاید شما هم جزو آن دسته از افرادی باشید که با دیدن بعضی از رفتارها در برخی از جوامع شگفت‌زده شده باشید. بسیاری از افراد در این مواقع از خود می‌پرسند مگر امکان این رفتار وجود دارد؟ اگر شما هم جزو این دسته هستید، خواندن کتاب کوری که در سال 1995 توسط ژوزه ساراماگو نوشته شده است، شاید بتواند نگاه شما را تغییر دهد.

بله! انسان در شرایط خاص و به‌ویژه در تلاش برای بقا ممکن است رفتارهایی انجام دهد که عجیب، ترسناک و حیرت‌انگیز باشد.

این داستان سمبلیک و نمادین درباره‌ی بحران‌های انسانی و اجتماعی است و برخی آن را نقد جدی بر نظام‌های اجتماعی و سیاسی می‌دانند. واکنش‌ها به این کتاب و مضمون اصلی آن در دوره‌های بحران، مانند همه‌گیری کرونا، دوباره برجسته شدند؛ بسیاری، خواندن کتاب کوری را تجربه‌ای تکان‌دهنده و هشداردهنده یافتند که در آن ترس‌ها و رفتارهای انسانی در شرایط بحرانی بررسی شده‌اند.

این رمان به دلیل داشتن ویژگی‌هایی مانند نابودی نظم اجتماعی، بی‌هویتی و زوال فردیت، کنترل و سرکوب دولتی، آشفتگی اخلاقی و انسانی و نشان دادن چشم‌انداز ترسناک و تاریک از آینده‌ی بشر مانند رمان‌هایی مثل 1984 یک اثر دیستوپیایی است.

کتاب کوری به دلیل سبک خاص و تم‌های عمیق فلسفی و اجتماعی‌اش مورد توجه دانشگاهیان حوزه‌های ادبیات، فلسفه، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی قرار گرفت و بسیاری از فعالان اجتماعی و روشنفکران را به تکاپو انداخت تا درباره‌ی مسائل نادیده‌گرفته‌شده‌ای مانند حقوق بشر بیشتر بحث کنند. کتاب کوری را انتشارات یوشیتا با ترجمه‌ی صدیقه اوشنی منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب کوری

• برنده جایزه آمریکا در سال 2004
• برنده جایزه Camões کشور پرتغال در سال 1995
• برنده جایزه ادبیات سائو پائولو در سال 2009

نکوداشت‌های کتاب کوری

• «فوق‌العاده... شاهکاری در آزمایش اندیشه و احساسات.» (روزنامه Observer)
• «این اثری تکان‌دهنده از یک استاد ادبیات است... کتابی با شأن و منزلتی واقعی.» (روزنامه Boston Globe)
• «ژوزه ساراماگو بارها تلاش می‌کند خواسته‌های فوری زمان حال را با چشم‌اندازی در حال گشایش از آینده پیوند دهد. این اثر، آخرالزمانی‌ترین و در عین حال خوش‌بینانه‌ترین نسخه از این پروژه اوست.» (روزنامه Independent)
• «ژوزه ساراماگو با درخششی خاص و جذاب می‌نویسد ... اثری با جاه‌طلبی گسترده و بلندپروازانه.» (روزنامه The Times)
• «یک افسانه‌‌ی قدرتمند.» (روزنامه Scotsman)

اقتباس سینمایی از کتاب کوری

نسخه‌ای سینمایی به زبان انگلیسی از رمان کوری به کارگردانی فرناندو میرلس، کارگردان برجسته، ساخته شده است. فیلم‌برداری آن در ژوئیه 2007 آغاز شد و مارک رافالو در نقش دکتر و جولین مور در نقش همسر دکتر ایفای نقش می‌کنند. این فیلم در جشنواره فیلم کن سال 2008 به عنوان فیلم افتتاحیه پخش شد.

کتاب کوری برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به رمان‌های فلسفی و تفکربرانگیز علاقه‌مندید، به دنبال آثاری هستید که مرز میان ادبیات و واقعیت را کم‌رنگ می‌کنند، خواننده‌ی صبور و جست‌وجوگری هستید و در نهایت به مسائل اجتماعی و روان‌شناسی جمعی علاقه‌مندید رمان کوری را بخوانید.

در بخشی از کتاب کوری می‌خوانیم

بعد انگار که هردوی آنها مشغول تمرین نمایشنامه‌ای باشند، گفت: فکر می‌کنم امروز حالم زیاد خوب نیست، انگار چشم‌هایم مشکلی پیدا کرده. زن فقط قسمت آخر جمله را گرفت و گفت: بگذار نگاهی بیندازم، سپس بادقت چشم‌هایش را وارسی کرد و گفت: من که چیزی نمی‌بینم! این جمله متعلق به زن نبود، درواقع مرد باید این جمله را می‌گفت؛ ولی فقط گفت: نمی‌توانم ببینم و بعد اضافه کرد: فکر می‌کنم از همان مریضی که دیروز به مطب آمده بود به من سرایت کرده است.

معمولاً همسران پزشکان نیز با گذشت زمان و به‌دلیل روابط صمیمانه با شوهران خود، اندک دانشی در حیطۀ پزشکی به دست می‌آورند و این یکی که در همۀ امور با شوهرش صمیمی بود، به‌خوبی می‌دانست کوری، یک بیماری مسری نیست و صرفاً با نگاه کردن یک مرد کور به آدم سالم، نمی‌توان این بیماری را منتقل کرد. کوری یک موضوع خصوصی بین فرد و چشم‌هایی است که با آن متولد شده است؛ در هر صورت، پزشک باید از گفته‌های خود کاملاً اطمینان داشته باشد؛ به همین دلیل، به‌طور حرفه‌ای در دانشکدۀ پزشکی آموزش می‌بیند؛ حالا وقتی این پزشک اعلام می‌کند کور شده است و به‌صراحت اعتراف می‌کند این بیماری از فرد دیگری به او سرایت کرده، زنش هر چقدر هم از پزشکی اطلاع داشته باشد، چرا باید به گفتۀ او شک کند؟! بنابراین، کاملاً قابل‌درک است که زن بیچاره در مواجهه با این شواهد انکارناپذیر، باید مثل همسران عادی واکنش نشان می‌داد.

شوهرش را بغل کرد و علائم طبیعی ناراحتی‌اش را بروز داد. میان هق‌هق گریه پرسید: حالا باید چه‌کار کنیم؟ مرد گفت: اول از همه باید به مقامات بهداشت و وزارتخانه اطلاع دهیم، اگر قرار است با یک اپیدمی روبه‌رو باشیم، باید اقدامات خاصی صورت گیرد؛ اما زنش که مشتاقانه می‌خواست آخرین بارقۀ امیدش را زنده نگه دارد، بااصرار گفت: هیچ‌کس تا به‌حال نشنیده کوری به اپیدمی تبدیل شود.