معرفی و دانلود کتاب آشیانه‌ی اشراف

معرفی کتاب آشیانه‌ی اشراف

داستانی درباره‌ی طبقه‌ای از مردمان روسیه که باری بر دوش جامعه‌ هستند: داستان آدم‌ زیادی‌ها! در کتاب آشیانه‌ی اشراف از عشق می‌خوانیم و وعده‌هایی که برای کامیابی ما می‌دهد. ایوان تورگنیف در این اثر غنی به روایت ماجرای لاورتسکی می‌پردازد. جوانی که پس از تجربه‌ی خیانت از سوی همسرش، با قلبی شکسته به ملک خانوادگی خود بازگشته است. جایی که عشق یک بار دیگر او را باز می‌یابد.

درباره کتاب آشیانه‌ی اشراف:

لاورتسکی جوانی خام، اشراف‌زاده و تحصیل‌کرده است. او که متوجه‌ی خیانت همسرش شده، روزهای خوبی را نمی‌گذراند. او به خانه‌ی کودکی‌اش بازگشته و ارتباط خود را با همه قطع کرده است. اما نسبت به یک مساله‌ی مهم بی‌توجه مانده است: این که عشق همیشه راه خود را پیدا می‌کند. اما یک انسان چند بار شانس عاشقی و تجربه‌ی احساس خوشبختی دارد؟ ایوان تورگنیف (Ivan Turgenev) به خوبی توانسته احساس اندوه، سرخوردگی و ناتوانی را در این اثر شگفت‌انگیز به تصویر بکشد.

داستان آشیانه‌ی اشراف (Home of the Gentry) حول محور یک ماجرای عاشقانه رقم می‌خورد. اما همه‌ی ماجرا این نیست. نویسنده قصد دارد در دل این داستان تصویری از نسلی ارائه دهد که گرچه در ظاهر فرهیخته به نظر می‌آیند، اما در واقع انسان‌هایی بی‌مصرف هستند. اشراف‌زادگانی که اوقات خود را با اظهار نظر درباره‌ی همه‌چیز، وقت گذراندن در مهمانی‌های مجلل و نواختن موسیقی می‌گذرانند اما در باطن هیچ نمی‌دانند.

تورگینف این کتاب را در سال 1859، یعنی زمانی که چهل سال داشت، منتشر کرد. یکی از ویژگی‌هایی که دو چندان بر زیبایی و جذابیت این اثر افزوده، توصیفات و فضاسازی‌های ارائه‌شده توسط نویسنده است. به‌ شیوه‌ای که تصویر اشراف‌زادگانی که بی‌عمل و منفعل در آشیانه‌ی اشرافی خود نشسته‌اند، به خوبی پیش چشم ما ترسیم می‌شود. نسلی که در تناقض میان تجدد و مذهب دست و پا می‌زند و هیچ جای امنی نمی‌یابد تا به آن چنگ زند. نسلی که غمگینانه تلاش می‌کند تا با سرزمین خود آشتی کند.

فیلمنامه اقتباس‌شده براساس کتاب آشیانه‌ی اشراف:

در سال 1969 فیلمی سینمایی به کارگردانی آندری کونچالوفسکی، کارگردان روسی-آمریکایی، بر اساس رمان آشیانه‌ی اشراف ساخته شد. این اثر توانست جایزه‌ی بهترین کارگردانی را از آن خود کند.

کتاب آشیانه‌ی اشراف مناسب چه کسانی است؟

ایوان تورگنیف یکی از مهم‌ترین نویسندگان روس است و آشیانه‌ی اشراف، همچون دیگر کتاب‌های او، از قوی‌ترین آثار کلاسیک به شمار می‌رود. بنابراین اگر از مطالعه‌ی آثار کلاسیک عاشقانه و اجتماعی لذت می‌برید، از این اثر زیبا غافل نشوید.

با ایوان تورگنیف بیشتر آشنا شویم:

نام او را در کنار نویسندگان بزرگی همچون تولستوی و داستایوفسکی قرار می‌دهند. البته در نوشته‌های ایوان تورگنیف، برخلاف آن دو، نشانی از انگیزه‌های مذهبی دیده نمی‌شود. اولین بار از طریق او بود که کشورهای غربی با ادبیات روسیه آشنایی پیدا کردند. کتاب شاه لیر استپ‌ها به قلم این نویسنده‌ی جریان‌ساز در لیست کتاب‌هایی قرار گرفته که توصیه می‌شود پیش از مرگ بخوانید. از دیگر آثار این نویسنده‌ی توانمند قرن نوزدهم می‌توان به فاوست و عشق نخستین اشاره کرد.

در بخشی از کتاب آشیانه‌ی اشراف می‌خوانیم:

لاورتسکى نیز در درون تکرار کرد: «عشق.» به فکر فرو رفت و چیزى بر روانش سنگینى کرد. سپس با صداى بلند گفت: «خریستوفر فیودوریچ، آهنگى که براى فریدولین ساخته‌اید عالى است. راستى نظر شما چیست؟ وقتى کنت این فریدولین را پیش همسرش برد، او بلافاصله عاشق زن کنت شد، درست مى‌گویم؟»

لِم پاسخ داد: «این نظر شخصى شماست، احتمالاً به این دلیل که تجربه...» سپس ناگهان خاموش شد و با آشفتگى رویش را برگرداند. لاورتسکى لبخندى زورکى به لب آورد، سپس او هم رویش را برگرداند و به جاده خیره شد.

هنگامى که کالسکه به ورودى خانه‌ى واسیلیِفسکویه نزدیک مى‌شد، دیگر ستاره‌ها داشتند رنگ مى‌باختند و سیاهى آسمان فروکش مى‌کرد. لاورتسکى مهمان خود را تا اتاقى که برایش در نظر گرفته شده بود بدرقه کرد، سپس به اتاق کارش برگشت و جلو پنجره نشست. بلبلى در باغ آخرین نغمه‌ى پیش از سپیده‌ى خود را سر داده بود. لاورتسکى به یاد آن افتاد که در باغ خانه‌ى کالیتین‌ها نیز بلبلى نغمه‌سرایى مى‌کند. همچنین حرکت آرام چشمان لیزا به یادش آمد، آن‌گاه که با نخستین نغمه‌هاى بلبل نگاهش را رو به پنجره‌ى تاریک گردانده بود. در فکر لیزا فرو رفت و قلبش آرام گرفت. آهسته گفت: «دختر پاکى است.» و سپس با لبخند افزود: «ستارگان پاک.» و با آرامش دراز کشید که بخوابد.

ولى لِم مدتى طولانى با دفتر نتى روى زانوانش روى تخت نشسته بود. به نظر مى‌آمد نغمه‌اى شیرین و بى‌نظیر در آستانه‌ى الهام به اوست: لِم در تب و تاب مى‌سوخت و لذت و حلاوت نزدیک‌شدن این نغمه را احساس مى‌کرد... ولى انتظارش بى‌نتیجه ماند...

سرانجام زمزمه کرد: «نه شاعرم و نه موسیقیدان!» و سرِ خسته‌اش به‌سنگینى روى بالش فرود آمد.