معرفی و دانلود کتاب طاعون

معرفی کتاب طاعون

دشواری حفظ انسانیت به هنگام فرمانروایی مرگ، وحشت و پستی تصویری است که آلبر کامو، فیلسوف و نویسنده برنده جازه نوبل ادبی در کتاب طاعون پیش چشمان شما ترسیم می‌کند. این اثر مشهور که در سال 1947 برنده جایزه ویژه منتقدین شد، درباره فراگیری بیماری طاعون در شهری ساحلی است.

درباره کتاب طاعون:

داستان این کتاب بی‌نظیر درباره‌ی شهری ساحلی به نام اوران در الجزایر است؛ شهری عادی با مردمانی عادی که به طور ناگهانی و بدون دلیل مشخصی، درگیر شیوع بیماری کشنده‌ی طاعون می‌شود. واکنش مردم و مقامات دولتی نسبت به گسترش این بیماری، بیشترین قسمت‌های این کتاب را به خود اختصاص داده است.

کامو در کتاب طاعون (The Plague) اتفاقات شهری را به تصویر می‌کشد که بعد از شیوع یک بیماری وحشتناک، تمام راه‌های ارتباطی با آن قطع می‌شود. او در این رمان به بررسی حالات و روحیات افراد در زمان‌های مختلف این دوره پرداخته است.

قهرمان اصلی داستان پزشکی به نام ریو است. در شرایطی که وحشت و به دنبال آن نادیده گرفتن اصول اخلاقی فراگیر شده، سایه‌ی مرگ بر شهر افتاده و هر کس تنها در پی نجات جان خودش است، دکتر ریو می‌خواهد مطابق اصول اخلاقی خویش به زندگی ادامه دهد و انسانیتش را تنها برای حفظ بقا از دست ندهد. او در بیمارستان‌ها و مناطق قرنطینه شده به مداوای بیماران می‌پردازد، بدون آنکه ترس از دست دادن جان خود را داشته باشد و تا جای ممکن در جهت کاستن از رنج دیگران می‌کوشد.

موقعیت داستانی‌ای که کامو در این رمان آفریده، به او این امکان را داده که به تأمل در موضوعات گوناگونی از قبیل ماهیت انسانی، وجود شر، بی‌عدالتی‌ و تبعیض ساختاری در جوامع، رابطه‌ی اخلاق فردی و وظیفه‌ی اجتماعی و... بپردازد. کتاب طاعون، رمانی فلسفی به قلم نویسنده‌ای ممتاز است که به بهترین شکل توانسته خلاقیت و استعداد ادبی خود را با نگاه‌ انسان‌دوستانه و دغدغه‌مندش پیوند بزند. از این منظر، این کتاب نمونه‌ای درخشان از آمیختن فلسفه و ادبیات است.

این اثر که در سال 1947 منتشر شد، از بسیاری جهات بهترین و کامل‌ترین رمان کامو محسوب می‌شود. در سال‌های 1965، 1970 و 2017 بر اساس این کتاب فیلم‌هایی نه چندان مشهور و موفق توسط کارگردانانی از فرانسه، ژاپن، آرژانتین و آمریکا ساخته شد. در سال 2020 هم در چهارمین شبکه رادیویی بی بی سی به هنگام پاندمی کووید 19، سریالی بر اساس کتاب طاعون با همین نام به روی آنتن رفت.

نکوداشت‌های کتاب طاعون:

- داستانی برای همه دوران‌ها. (گاردین)
- کامو پای خود را از زمان فراتر می‌گذارد و در هر لحظه می‌تواند با ما صحبت کند. این توانایی او به این دلیل است که می‌توانست به درستی طبیعت انسان را بشناسد. (نیویورک تایمز)
- کتابی رستگاری‌بخش و باورپذیر حتی برای زمانی که ناامیدی فراگیر است. (واشینگتن پست)
- کامو به ما کمک می‌کند دربرابر چالش‌های غیرمعمول، پاسخ‌های خود را به عنوان فرد و جامعه دریابیم. (The Star Tribune)
- به طرز شگفت‌آوری تعالی‌بخش. (PBS News Hour)

کتاب طاعون مناسب چه کسانی است؟

این کتاب خواندنی برای تمام افرادی که به ادبیات فرانسه و آثار آلبر کامو علاقه دارند و دوست‌داران حوزه‌ی ادبیات و رمان‌های فلسفی لذت‌بخش خواهد بود.

با آلبر کامو بیشتر آشنا شویم:

نویسنده‌ی کتاب طاعون یکی از داستان‌نویسان برجسته‌ی قرن بیستم است که آثارش تا به امروز در محافل ادبی و فلسفی مورد تحلیل قرار می‌گیرند. آلبر کامو (Albert Camus) در سال 1913 چشم به جهان گشود. پدرش در جنگ جهانی اول کشته شد. او در خانواده‌ای بی‌بضاعت بزرگ شد و در دبیرستان به کمک یکی از معلمانش ادامه تحصیل داد.

او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال 1930 گرفتار بیماری سل شود دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. آلبر کامو نویسنده، روزنامه‌نگار و فیلسوف مشهور قرن بیستم است که عقایدش سبب به وجود‌ آمدن فلسفه‌ی ابسوردیسم یا پوچ‌انگاری شده است. در سال 1957 به خاطر اینکه با صمیمیت روشن‌بینانه‌اش مسئله‌ی وجدان انسان در عصر حاضر را آشکار ساخته و ارزش‌آفرینی حائز اهمیتی در ادبیات ایجاد کرده است، جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد. او دو سال پس از این دستاورد ادبی در یک تصادف درگذشت.

در یک نگاه کلی، نوشته‌های کامو را می‌توان به دو دسته‌ی «ادبی» و «نظری» تقسیم کرد؛ آثار نظری او شامل جستارها، مقالات و کتاب‌هایی با درونمایه‌ی سیاسی - اجتماعی و فلسفی‌اند. برای نمونه، می‌توان به کتاب‌های «عصیانگر» و «افسانه‌ی سیزیف» اشاره کرد. آثار ادبی او شامل نمایشنامه‌ها و رمان‌های مشهوری چون «سوءتفاهم»، «بیگانه»، «کالیگولا» و... می‌شوند.

جملات برگزیده کتاب طاعون:

- به شیوه‌ی مردی سخن می‌گوید که از دنیایی که در آن زندگی می‌کند به جان آمده، هر چند به هم‌نوعانش دلبستگی دارد و مصمم است، تا جایی که به خودش مربوط می‌شود، بی‌عدالتی را نپذیرد و از اصول کوتاه نیاید.

- برای آن‌که به حال‌ووضع شهر کوچک‌مان پی ببرید، که تا آن هنگام از آرامش کامل برخوردار بود و ناغافل از پای‌بست به لرزه درآمد، کافی است حیرت آدم تن‌درستی را مجسم کنید که خون غلیظش یک‌باره به جوشش درآید!

- اندام‌هایش بر اثر عُقده‌ها از هم فاصله گرفته بودند، روی برانکار جمع شده بود پنداری بخواهد به درون خویش پناه ببرد یا چیزی برآمده از اعماق زمین بی‌امان به خود بخوانَدش، زیر فشار وزنه‌ای ناپیدا دستخوش خفگی بود.

- رگبارهایی سیل‌آسا بر شهر باریدند؛ از پی هر بارشِ ناگهانی، گرمایی توفان‌زا می‌آمد. دریا هم تلألؤ نیلگونش را باخته بود و زیرِ آسمانِ ابری با درخششی سیم‌فام یا فلزی نگاه را می‌آزرد. هوای شرجیِ بهار باعث می‌شد گرمای خشک و سوزان تابستان را آرزو کنند.

- راستش دوبار عذاب می‌کشیدیم ابتدا از رنج خودمان، آن‌گاه از رنجی که تصور می‌کردیم عزیزانِ غایب‌مان، فرزند یا همسر یا معشوق، دچارش هستند.

- در آن لحظه‌ی خاص به ادراکی فوق‌العاده واضح و ملموس رسیده بود، از شهرِ گسترده‌شده پایینِ پاهایش، دنیای بسته‌ای که به آن شکل می‌بخشید و نعره‌های مهیب احتضار که در شب خفه‌شان می‌کرد.

در بخشی از کتاب طاعون می‌خوانیم:

بعضی‌های‌مان اما لجاجت به خرج می‌دادند و از نامه نوشتن دست نمی‌کشیدند و یک‌بند در جست‌وجوی ترفندهایی برای ارتباط با دنیای بیرون بودند، که همواره آخرسر خیال باطل از آب درمی‌آمدند. اگر هم به‌فرض بعضی از شگردهایی که به عقل‌مان رسیده بودند نتیجه می‌دادند، باخبر نمی‌شدیم زیرا جوابی دریافت نمی‌کردیم. خلاصه، هفته‌های متوالی کارمان این بود که مدام همان مطالب را رونویسی کنیم و این‌طوری به‌مرور واژه‌هایی که در آغاز خون‌چکان از دل‌مان بیرون تراویده بودند بی‌معنا می‌شدند. آن‌گاه رونویسی‌شان را به شکلی مکانیکی ادامه می‌دادیم و می‌کوشیدیم این جمله‌های بی‌جان را به نشانه‌های زندگانی مشقت‌بارمان بدل کنیم. سرانجام به نظرمان می‌رسید ارتباط متعارف از طریق تلگرام، بر این تک‌گوییِ سترون و لجوجانه و این گفت‌وگوی بی‌حاصل با دیوار ترجیح دارد.

از سوی دیگر، با گذشت چند روز، هنگامی که مسلم شد هیچ‌کس نخواهد توانست از شهرمان خارج شود، به فکرمان رسید بپرسیم آیا کسانی که قبل از اعلام طاعون رفته‌اند اجازه دارند برگردند. پس از چند روز تأمل و بررسی فرمانداری پاسخ مثبت داد. اما این نکته را نیز گوشزد کرد که هر کس برگردد دیگر تحت هیچ شرایطی مجاز به ترک شهر نخواهد بود؛ به عبارت دیگر ورود آزاد است و خروج ممنوع. در این قضیه هم بعضی خانواده‌ها موضوع را سرسری گرفتند و چون بی‌اندازه مشتاقِ دیدارِ مجددِ خویشاوندان‌شان بودند، احتیاط و دوراندیشی را کنار گذاشتند. اما خیلی زود کسانی که اسیرِ طاعون بودند دریافتند نزدیکان‌شان را در معرض چه خطری قرار خواهند داد و پذیرفتند جدایی را تاب بیاورند. در حادترین مرحله‌ی بیماری، فقط شاهد یک مورد بودیم که عواطف انسانی زورش بر ترس از مرگی عذاب‌آور چربید. برخلاف آن‌چه معمولاً تصور می‌شود، قهرمانانِ ماجرا دو دلداده نبودند که رنج را به هیچ می‌گیرند و شوریده و عاشق آغوش یکدیگر را می‌جویند. پای دکتر کاستلِ پیر و همسرش در میان بود که سال‌های بسیار از زناشویی‌شان می‌گذشت. خانم کاستل، چند روز قبل از شیوع بیماری به یکی از شهرهای مجاور رفته بود. حتی جزء زوج‌هایی نبودند که نمونه‌ای از سعادت بی‌نظیر را به عالم‌وآدم عرضه می‌کنند و راوی خود را مجاز می‌داند بگوید به احتمال زیاد این زن‌وشوهر تا آن هنگام یقین نداشتند از پیوندشان خرسندند. اما این جداییِ ناگهانی و طولانی به‌شان اطمینان بخشید که قادر نیستند دور از یکدیگر زندگی کنند، و در برابر این حقیقت، که یک‌باره آشکار شده بود، طاعون بی‌اهمیت جلوه می‌کرد.