معرفی و دانلود کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن

معرفی کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن

هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی پرآوازه‌ی ژاپنی، در کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن، داستان عشق پسر هفده‌ساله‌ای به دختری شانزده‌ساله را روایت می‌کند که در شهری پشت یک دیوار زندگی می‌کند. پس از گذشت سال‌ها، این پسر که اکنون پا به بزرگسالی گذاشته، به آن شهر رفته و عشقش را می‌یابد که در یک کتابخانه‌ی رؤیایی کار می‌کند، ولی دختر او را به یاد ندارد. نویسنده در این کتاب به مفاهیمی همچون عشق، فقدان، هویت و مرز محو میان واقعیت و خیال می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن

شخصیت محوری کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن (The City and Its Uncertain Walls) اسمی ندارد و در جست و جوی عشق زندگی‌اش، دختری نوجوان، در شهری محصور می‌گردد. این پسر که در حقیقت وجودی خود و این شهر محصور غور می‌کند، به ماهیت زمان و حقیقت و قلب خود پی می‌برد. هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) همانند آثار دیگر خود، مضامین مشابهی را در این کتاب به کار بسته است: رئالیسم جادویی، پرسش‌هایی درباره‌ی ماهیت حقیقت و اسرار ذهن بشر. نویسنده در کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن مفاهیمی مثل وابستگی متقابل زمان، حافظه و هویت، نقطه‌ی تلاقی واقعیت و خیال را مورد بررسی قرار می‌دهد.

شخصیت‌های کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن، در طول داستان بر رابطه‌ی خود با زمان تعمق می‌کنند و نیز به این می‌اندیشند که زمان به چه صورت روی تصمیم گیری‌هایشان و روی هویتشان تأثیر می‌گذارد. شخصیت‌هایی که هاروکی موراکامی در شهر محصور میان دیوارها خلق کرده، هویت خودشان را محصولِ تجربیات به یاد مانده می‌دانند. از طرفی دیگر، شخصیت محوری کتاب، اغلب در این اندیشه است که چندین سال زیستن با قلبی شکسته چطور مانع یافتن عشق در زندگی‌اش شده است. هاروکی موراکامی با استفاده از عناصر رئالیسم جادویی، شخصیتی دیگر، آقای کویاسو را خلق کرده که نشان‌دهنده‌ی ذات روح انسان است و در نهایت استنتاج می‌کند که ادامه‌ی حیات او به آگاهی و خاطراتش بستگی دارد.

هاروکی موراکامی در کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن، شخصیت محوری داستانش را به یک سفر درونی می‌برد تا به این طریق، خاطراتش را به یاد آورد و بکوشد تا مفهوم زندگی و هویت خود را بازیابد. نویسنده با خلق شهری محصور میان دیوارها کوشیده تا محدودیت‌های انسانی و قیدوبندهای اجتماعی انسان مدرن را نشان دهد و بگوید که این عناصر چطور بشر امروزی را به انزوا می‌کشاند.

کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن نوشته‌ی هاروکی موراکامی با ترجمه‌ی امیربهروز قاسمی کرمانی که با یاری انتشارات خیزران چاپ و منتشر شده، اکنون قابل دسترس است.

جوایز و افتخارات کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن

• نامزد جایزه‌ی روستر (2025)
• از آثر پرفروش ساندی تایمز

نکوداشت‌های کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن

• هیچ نویسنده‌ای مثل موراکامی عناصر خانوادگی و شگفت انگیز و محرمانه را با ترکیب‌های عجیب نمی‌آمیزد. (فایننشال تایمز)
• تخیل هاروکی موراکامی منحصربه‌فرد است و وقتی فرهنگ عامه و پست مدرنیسم و اساطیر ژاپنی را با یکدیگر ترکیب می‌کند، اثر بسزایی بر ادبیات می‌گذارد. (واشنگتن پست)
• مسحور کننده... کتابی که به طرزی عجیب نمی‌توان جلوی آن مقاومت کرد. (وال استریت ژورنال)
• تعمقی بر مفهوم زمان، سن و عشق. (مجله‌ی وومن اند هوم)
• کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن یکی از بهترین‌های موراکامی است. خواندن این کتاب هم‌زمان حس صمیمیت، ظرافت و شکوهمندی و آرامش می‌دهد و مملو از احساسات است. (بوستون گلوب)

کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از طرفداران آثار هاروکی موراکامی هستید و به داستان‌های عاشقانه با درون‌مایه‌ی رئالیسم جادویی علاقه دارید، خواندن این کتاب را از دست ندهید.

در بخشی از کتاب شهر و دیوارهای نامطمئن آن می‌خوانیم

«اگه چیزی توی این دنیا کامل باشه، همین دیواره. هیچ‌کس نمی‌تونه ازش بالا بره. و هیچ‌کس نمی‌تونه خرابش کنه.» نگهبان دروازه این را با قاطعیت گفت. در نگاه اول، دیوار چیزی بیش از یک سازه‌ی قدیمی آجری به نظر نمی‌رسید که با اولین طوفان یا زلزله ممکن بود فرو بریزد. کامل؟ چطور می‌توانی چنین چیزی بگویی؟ وقتی نگرانی‌ام را بیان کردم، نگهبان دروازه طوری واکنش نشان داد که انگار به خانواده‌اش توهین کرده باشم. او بازویم را گرفت و مرا به سمت دیوار کشاند.

«از نزدیک نگاه کن. هیچ درزی بین آجرا نیست. و هر آجر شکلی متفاوت از اون یکی داره. با این حال، آن‌قدر بی‌نقص کنار هم چیده شدن که حتی یک تار مو هم نمی‌تونی بینشون جا بدی.» نگهبان دروازه چاقوی کار قدیمی‌ای را از جیب کتش بیرون آورد، تیغه‌اش را با صدای کلیک باز کرد و به دست من داد: «سعی کن با این چاقو آجر رو خراش بدی. نمی‌تونی هیچ خراشی روی آن بندازی.» و حق با او بود. چاقو قدیمی به نظر می‌رسید، اما تیغه‌اش با دقت تیز شده بود. نوک چاقو صدای خراش خشکی ایجاد کرد، اما حتی یک خط سفید هم روی آجر ظاهر نشد.

او گفت: «می‌بینی؟ طوفان‌، زلزله‌ و حتی توپخانه‌ها... هیچ‌چیز نمی‌تونه این دیوار رو خراب کنه. یا حتی بهش آسیبی بزنه. تا حالا چیزی نتونسته، و هیچ‌چیز هم هرگز نمی‌تونه.» او کف دستش را روی دیوار گذاشت، چانه‌اش را به داخل جمع کرد و با غرور به من خیره شد، انگار که برای عکس یادگاری ژست گرفته باشد. در سکوت به خودم گفتم نه، چیزی در این دنیا کامل نیست. اگر شکلی دارد و قابل لمس است، باید یک نقطه ضعف یا یک جای خالی داشته باشد. اما این را بلند نگفتم.