معرفی و دانلود کتاب حسد

معرفی کتاب حسد

کتاب حسد یکی از آثار برجسته‌ی ادبیات روسیه است که در سال 1927 نگاشته شده و به روسیه‌ی پس از انقلاب و وضعیت روشنفکرانی که توسط کمونیسم سرکوب و مطرود شده‌اند، نگاه می‌اندازد. یوری آلیشا تقابل ارزش‌های دوران کمونیستی شوروی را با دوران پیشاکمونیستی در دو شخصیت اصلی داستانش متجلی می‌کند. در یک طرف روشنفکری وامانده و آواره به نام نیکالای قرار دارد و در طرف دیگر شهروند ایده‌آلی که کارخانه‌دار است و درصدد کمک به نیکالای برمی‌آید، اما آتش کینه و حسادت به‌مرور نیکالای را علیه حامیِ ثروتمندش می‌شوراند.

درباره‌ی کتاب حسد

روشنفکری آس‌وپاس در روسیه‌ی پس از انقلاب به شخصیتی زیرزمینی و مطرود و وامانده بدل می‌شود. این جوانک در برخورد با مردى به نام بابیچِف، مدیرى موفق و هدفمند در عرصه‌ى صنایع غذایی، مورد حمایت او قرار می‌گیرد؛ اما رفته‌رفته افکار و عقاید نیکالای که توسط کمونیسم در هم شکسته شده بوده، زنده می‌شود و او را به نفرت‌ورزی و حسادت نسبت به این غول ازخودراضی وامی‌دارد. کتاب حسد (Zavist) تقابل یک فرد سرخورده و آواره را با یک انسان تراز در نظام سوسیالیستی نشان می‌دهد. یوری آلیشا (Yury Olesha) در این رمان از انواع و اقسام تمهیدات منحصربه‌فرد نثر دوران خود بهره برده است؛ از توصیفات جزءبه‌جزء و تصویرگرایانه گرفته تا درهم‌ریختگى زمان و روایت و استفاده از خواب و رویا.

نیکالاى کاوالیرُف آن قهرمان سرشکسته و مطرودی است که سعی دارد در شکافی که میان روسیه‌ی قدیم و روسیه‌ی جدید پس از انقلاب وجود دارد، جایگاه خود را پیدا کند، اما هرچه چنگ می‌اندازد قلابی یافت نمی‌کند. آندرى بابیچِف یک تولیدکننده‌ی بزرگِ کالباس است که می‌خواهد با تولید انبوه زندگی مدرن را متحول سازد. یوری آلیشا با طنز بی‌نظیر خود تقابل یک شهروند نمونه‌ی شوروی را در برابر یک مرد بازنده نشان می‌دهد و احساسات انسانی چون جاه‌طلبی، خیانت، نفرت و حسادت را به تصویر می‌کشد. حسد اما نیرویی است که رمان را به پیش می‌راند و شخصیت‌ها را در موقعیت‌های ویران‌کننده قرار می‌دهد.

نیکالای از پذیرش ارزش‌های کمونیستی امتناع می‌ورزد، اما به‌ناچار کمک فردی را قبول می‌کند که در این سیستم فاسد جایگاه بالایی دارد. نیکالای برای نابودی آندری با برادر او، ایوان، دست‌به‌یکی می‌کند. اما باید دید چه چیز در انتظار قهرمان شکست‌خورده‌ای است که کینه‌توزی و توطئه را راهی برای برقراری عدالت می‌داند.

کتاب حسد (Envy) سرنوشت روشنفکران را پس از انقلاب روسیه نشان می‌دهد و تضاد درونی شخصیت اصلی و کشمکش او را میان عقل و امیالش به نمایش می‌گذارد. این رمان گروتسک و طنزآمیز تقابل ارزش‌های دوران کمونیستی و پیشاکمونیستی را در روسیه به تصویر می‌کشد و پست‌ترین و اعلاترین شهروندان را در این جامعه‌ی نوین به دوئلی نفس‌گیر فرامی‌خواند. نیکالاى کاوالیرف فقط نمود یک روشنفکر بدون دستاورد و بی‌دست‌وپا نیست، بلکه کم‌کم به شخصیتی تبدیل می‌شود که درصدد ستاندن ثروت و همسر آندری بابیچف برمی‌آید! کشمکش‌های درونی نیکالای و درگیری‌های بیرونی او با آندری اصل و اساس داستان کتاب حسد را پی‌ریزی می‌کند که گاه خنده‌آور و گاه تراژیک‌اند. حسادت، تحقیر، تضاد طبقاتی و تقابل ارزش‌ها جان‌مایه‌های اصلی رمان یوری آلیشا را تشکیل می‌دهند.

نشر ماهی کتاب حسد را با ترجمه‌ی یلدا بیدختی‌نژاد روانه‌ی بازار کرده است.

نکوداشت‌های کتاب حسد

• یوری آلیشا با طنز گزنده‌ی خود دو روی یک جامعه‌ی کمونیستی را نشان می‌دهد؛ یک کارخانه‌دار از خودراضی در مقابل یک مست شوریده‌ی خیابان‌گرد. رمان حسد از حیث شاعرانگی و طنز گزنده‌اش بسیار خواندنی است. (فلوور وایر)
• تفسیر تلخ و شاعرانه‌ی یوری آلیشا، او را به شخصیت سرخورده و مغموم داستانش گره می‌زند. ولادیمیر ناباکوف کتاب حسد را بسیار ستوده است. (Columbus Dispatch)
• آلیشا در رمان کوتاه خود تقابل دو جهان را با کنایه‌ای زیرکانه نشان می‌دهد. (ایروینگ هاو)
• صفحات رمان حسد همچون سکانس‌های یک فیلم سینمایی‌اند. آلیشا رویارویی قهرمانانه‌ی یک انسان را با هیولاهایی که خود خلق کرده‌ به تصویر می‌کشد. (نیویورک تایمز)

کتاب حسد برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به رمان‌های سیاسی، اجتماعی و تاریخی و ادبیات طنز علاقه‌مندید، خواندن کتاب حسد شما را خشنود می‌سازد.

در بخشی از کتاب حسد می‌خوانیم

از فرودگاه بیرون زدم، هرچند که بزم پرغوغاى آن همچنان مرا به‌سوى خود مى‌انگیخت. بر تپه‌ى سرسبزى ایستادم، تکیه‌کرده به درختى خاک‌آلود. همچون قدیسى در میان حلقه‌اى از بوته‌ها ایستاده بودم. شاخه‌هاى ریز و نورُسته و ترش‌مزه‌ى درخت را مى‌شکستم و آن‌ها را به دهان مى‌گذاشتم و مى‌مکیدم. همان‌جا ایستادم و با چهره‌ى رنگ‌پریده‌ى مهربانم به بالاى سرم نگریستم، به آسمان.

یکى از آن ماشین‌هاى پرنده از باند فرودگاه کنده شد و با صفیرى خوفناک از بالاى سرم گذشت، زردگون در آفتاب و اُریب، مثل نشانه‌ى ممیز. چیزى نمانده بود برگ و بار درختم را پرپر کند. همچنان‌که با گام‌هاى سنگین بر تپه راه مى‌رفتم، مسیرش را در آسمان پى گرفتم بالاتر، بالاتر! مثل باد راه مى‌پیمود و ابتدا شعله مى‌کشید، اما بعد به سیاهى گرایید. همچنان‌که دور و نزدیک مى‌شد، شکل اشیاى گوناگون را به خود مى‌گرفت: گلنگدن، چاقوى جیبى، غنچه‌ى له‌شده‌ى یاس بنفش... بدین‌ترتیب جشن عزیمت هواپیماى نوساخته‌ى اتحاد شوروى بدون حضور من به انجام خود رسید. آغاز جنگ دیگر رسما اعلام شده بود. من بابیچِف را رنجانده بودم.

حالا همه‌ی‌شان داشتند فوج‌فوج از دروازه‌هاى فرودگاه بیرون مى‌آمدند. رانندگانشان از حالا به تکاپو افتاده بودند. این هم از ماشین آبى بابیچِف، راننده‌اش، آلپرس، مرا دید و اشاره‌اى به من کرد. به او پشت کردم. کفش‌هایم در توده‌ى سبز درهم‌گوریده‌اى از علف گرفتار شده بود.

باید با او حرف مى‌زدم. باید حالى‌اش مى‌کردم. باید برایش توضیح مى‌دادم که این ماجرا تقصیر او بوده، نه من. بله، تقصیر او! اما حالا که تنها از فرودگاه بیرون نیامده. من باید در خلوت با او حرف بزنم، چشم در چشم. از این‌جا به اداره مى‌رفت. تصمیم گرفتم از او جلو بیفتم.