معرفی و دانلود کتاب قمارباز

معرفی کتاب قمارباز

کتاب قمارباز نوشته‌ی فئودور داستایوفسکی، زندگی پرفراز و نشیب قماربازهایی را روایت می‌کند که تمام زندگی خود را بر اساس شانس جلو می‌برند. این شاهکار ادبی را می‌توان به نوعی اقتباسی از زندگی شخصی داستایوفسکی دانست که اعتیاد شدیدی به قمار داشت.

خلاصه‌ی رمان قمارباز:

آلکسی ایوانویچ راوی و شخصیت اصلی رمان قمارباز (The Gambler) محسوب می‌شود و معلم سرخانه‌ی فرزندان ژنرالی ثروتمند است. آلکسی داستان را زمانی شروع می‌کند که این ژنرال دیگر ثروت خود را از دست داده و تنها امید این خانواده به ارثیه‌ای است که قرار است پس از مرگ پیرزنی به آن‌ها برسد. البته ژنرال به دنبال این است تا با ارثیه‌ی مورد نظر توجه زنی به نام مادام بلانش را به خود جلب کند.

فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoyevsky) داستان خود را زمانی بیان می‌کند آلکسی ایوانویچ یا از قمارخانه آمده یا قصد رفتن به آن‌جا را دارد. آلکسی به شدت اعتقاد دارد که در قمار شانس با او یار است و دائماً به قمار فکر می‌کند و این کار را تنها راه ممکن برای دستیابی به خواسته‌هایش می‌داند. در میان هم زنی حضور دارد که او را به قمار بیشتر تشویق می‌کند و حتی به او برای این کار پول نسیه می‌دهد.

درباره‌ی رمان قمارباز:

داستایوفسکی برای نوشتن این رمان بی‌نظیر از زندگی شخصی خود و مشکلاتی که همواره با قمار داشته الهام گرفته است. او این رمان را در 26 روز نوشته تا بتواند بدهی‌های خود را پرداخت کند.

نویسنده در کتاب قمارباز به عطش بی‌پایان بشر برای رسیدن به مادیات در زندگی می‌پردازد و مانند سایر آثارش با به تصویر کشاندن پیچیدگی‌های شخصیتی، شما را بیش از پیش با داستان خود همراه می‌کند و به برزخ قهرمان‌ داستان می‌کشاند.

نکوداشت‌های رمان قمارباز:

- یک تصویر روانشناسانه‌ی خیره کننده. (Penguin Random House)
- رمانی تاریک و هیجان‌انگیز. (Goodreads)
- رمانی با طنزی سیاه درباره‌ی طمع و خودتخریب‌گری. (Bloomsbury)

در بخشی از رمان قمارباز می‌خوانیم:

پس از دو هفته غیبت برگشته‌ام. کسان ما الان سه روز است که در رولتنبورگ، سکوت گزیده‌اند. خیال می‌کردم مرا مانند مسیح انتظار می‌کشند ولی اشتباه می‌کردم. ژنرال که رفتاری بس آسوده و فارغ داشت با من به تفرعن صحبت می‌کرد و مرا پیش خواهرش فرستاد. پیدا بود که عاقبت موفق شده‌اند پول قرض کنند و نیز به نظرم آمد که ژنرال از نگاه من پرهیز می‌کرد.

ماریا فیلیپوونا که سرش خیلی شلوغ بود با من جز چند کلمه حرف نزد؛ با وجود این پول را از من گرفت، شمرد و به گزارش من تا آخر گوش داد. برای شام مجللی که به عادت مسکویی‌ها، که هر وقت پولدار باشند می‌دهند، منتظر مزنتسوف، مردک فرانسوی و یک انگلیسی بودند. پولینا آلکساندروونا، وقتی مرا دید پرسید که چرا این‌قدر دیر کرده‌ام و بی‌آن‌که منتظر پاسخ من باشد فوراً منصرف شد. پیدا بود که در این کار تعمد داشت. با وجود این می‌بایست ما با هم صحبت می‌کردیم. آن‌چه می‌باید برای او بگویم بر دلم سنگینی می‌کرد.

به من در طبقۀ پنجم، یک اتاق کوچک داده بودند. در مهمانخانه، همه می‌دانستند که من از «ملتزمان رکاب ژنرال» هستم. همه چیز نشان می‌داد که آن‌ها موفق شده‌اند خودشان را این‌طور بنمایانند. در این‌جا همۀ مردم ژنرال را یک رجل بسیار بزرگ و ثروتمند روس می‌شمارند.