معرفی و دانلود کتاب طاعون سرخ

معرفی کتاب طاعون سرخ

کتاب طاعون سرخ، رمانی کوتاه در ژانر پساآخرالزمانی را در خود گنجانده است. جک لندن، نویسنده‌ی کتاب، در این اثر با روایتی جذاب به موضوع فروپاشی تمدن بشری از طریق فاجعه‌ای زیست‌محیطی پرداخته و با نگاهی پیشگویانه، جامعه‌ی سرمایه‌داری و شکنندگی تمدن بشری را نقد کرده است.

درباره‌ی کتاب طاعون سرخ

کتاب طاعون سرخ (The Red Scarlet)، رمانی کوتاه در ژانر علمی تخیلی و پساآخرالزمانی را پیش روی خواننده قرار می‌دهد. جک لندن (Jack London)، نویسنده‌ی کتاب، خواننده‌ی این اثر را به جهانی می‌برد که بر اثر یک بیماری، در مرز نابودی قرار گرفته است. در کنار داستانی جذاب، مولف در این اثر به نقد جامعه‌ی سرمایه‌داری و نابرابری‌های اجتماعی پرداخته است. شکنندگی تمدن بشری و فروپاشی علم و دانش در برابر یک بلای طبیعی، به‌عنوان مضمون‌های اصلی رمان علمی تخیلی طاعون سرخ شناخته می‌شود.

داستان طاعون سرخ در سال 2073، شصت سال پس از شیوع یک بیماری همه‌گیر و غیر قابل کنترل به نام طاعون سرخ، اتفاق می‌افتد. این بیماری جمعیت زمین را به شدت کاهش داده و تمدن را به نابودی کشانده است. جک لندن، خواننده را با شخصیت اصلی داستان، جیمز هاوارد اسمیت، همراه می‌کند. اسمیت، یک استاد بازمانده از دوران پیش از طاعون است که در زمان روایت داستان، در سن 87 سالگی، در منطقه‌ی سان‌فرانسیسکو با نوه‌هایش زندگی می‌کند. نوه‌های او، که افرادی نیمه‌وحشی با توانایی‌های فکری و زبانی محدود هستند، از او می‌خواهند تا داستان آن دوران را برایشان تعریف کند.

از طریق روایت اسمیت، خواننده با جامعه‌ی قبل از طاعون در سال 2013 آشنا می‌شود؛ جامعه‌ای سرمایه‌سالار که تحت سیطره‌ی قدرتمندان اداره می‌شد. طاعون سرخ به سرعت در سراسر جهان گسترش می‌یابد. علائم بیماری شامل سرخ شدن چهره، بی‌حسی در اندام‌های پایینی و مرگ در کمتر از نیم ساعت اتفاق می‌افتد. با فروپاشی تمدن، اسمیت تلاش می‌کند با پناه گرفتن در دانشگاه نجات یابد، اما سرانجام مجبور به فرار می‌شود. او شاهد غارت، آشوب و مرگ تدریجی تمام همراهانش است و در نهایت به تنها بازمانده تبدیل می‌شود. پس از سه سال انزوا، او به تدریج با دیگر بازماندگان مواجه می‌شود و شاهد شکل‌گیری جامعه‌ای نو در قالب قبیله‌های ابتدایی و وحشی است.

شخصیت اول رمان آخرالزمانی طاعون سرخ، اسمیت، تلاش می‌کند تا به نوه‌هایش از اهمیت علوم، تاریخ و دستاوردهای گذشته بگوید، اما آن‌ها که در دنیایی جدید زندگی می‌کنند، داستان‌های او را مسخره و غیرقابل باور می‌دانند. این موضوع، فقدان ارتباط میان نسل‌ها و چرخه‌ی تکراری تاریخ را برجسته می‌سازد؛ جایی که دانش فراموش شده و بشر دوباره از نقطه‌ی صفر آغاز می‌کند. جک لندن در این اثر، آینده‌ی بشریت را از دریچه‌ی یک فاجعه‌ی انسانی به تصویر می‌کشد و با هشداری تند، به ما یادآوری می‌کند که تمدن، برخلاف آنچه به نظر می‌رسد، شکننده‌تر از همیشه است.

داستان کلاسیک طاعون سرخ را انتشارات برج با ترجمه‌ی محمود گودرزی، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

اقتباس‌ فرهنگی و سینمایی از کتاب طاعون سرخ

• فیلم کوتاه طاعون سرخ، محصول 2012 با بازیگری و کارگردانی جِف هانی (Jeff Hanni).

نکوداشت‌های کتاب طاعون سرخ

• یک اثر خواندنی باورنکردنی. عمق شخصیت‌پردازی و احساسات منتقل‌شده در این اثر، کیفیتی گران‌بها است که امروزه به ندرت در ادبیات معاصر یافت می‌شود و می‌تواند سرمشق بسیاری از نویسندگان امروز باشد. (کاربر آمازون)
• شگفت‌انگیز است که این کتاب در سال 1912، پیش از آنفلوآنزای اسپانیایی و در دوران همه‌گیری کنونی ویروس کرونا نوشته شده است. (کاربر آمازون)
• داستان کوتاه خوبی بود. برایم جالب بود که در دوران قرنطینه آن را پیدا کردم. به طرز شگفت‌انگیزی با دوران پس از کرونا مرتبط است. اگر طرفدار جک لندن هستید، ارزش یک بار خواندن را دارد. (کاربر آمازون)

کتاب طاعون سرخ برای شما مناسب است اگر

• به مطالعه‌ی آثار آخرالزمانی و پساآخرالزمانی علاقه دارید.
• به دنبال یک داستان کوتاه و جذاب از جک لندن هستید که بتوانید آن را به سرعت در یک یا چند نشست بخوانید.
• به نقد اجتماعی و سیاسی در داستان علاقه‌مندید.
• طرفدار رمان دیستوپیایی 1984 اثر جورج اورول هستید.

در بخشی از کتاب طاعون سرخ می‌خوانیم

هوهو پرسید: «تنها کاری که می‌کردی این بود؟ فقط حرف، حرف، حرف؟ چه‌کسی برایتان شکار می‌کرد و گوشت می‌آورد؟ چه‌کسی بزها را می‌دوشید و ماهی می‌گرفت؟»

«سؤالی منطقی است، هوهو! سؤالی منطقی است. همان‌طور که گفتم آن‌ روزها به‌دست‌آوردن غذا کار ساده‌ای بود. ما خیلی عاقل بودیم. عده‌ی اندکی برای آدم‌های بسیاری غذا تهیه می‌کردند. آدم‌های دیگر کارهای دیگری می‌کردند. من به قول تو حرف می‌زدم. همیشه حرف می‌زدم و بابت این کار به من غذا می‌دادند؛ غذای خوب، غذای عالی، غذای قشنگ، غذاهایی که شصت سال است نچشیده‌ام و دیگر هرگز نخواهم چشید. بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم حیرت‌انگیزترین دستاورد تمدن عظیم ما غذا بود- وفور شگفت‌انگیزش، تنوع بی‌نهایتش، ظرافت خارق‌العاده‌اش. آه نوه‌هایم، آن روزها زندگی زندگی بود، وقتی آن چیزهای شگرف را برای خوردن داشتیم.»

این مطلب فراتر از فهم پسرها بود و آن‌ها صرفاً بیراهه ‌رفتنی پیرانه در قصه‌گویی تلقی‌اش کردند و کلمات و تصوراتش را نادیده گرفتند. «به کسانی که غذا می‌آوردند می‌گفتیم آزادمرد. نوعی شوخی بود. ما که از طبقات حاکم بودیم تمام زمین‌ها، تمام دستگاه‌ها و همه‌چیز را در تملّک خود داشتیم. این آورندگانِ غذا برده‌های ما بودند. تقریباً همه‌ی غذایی را که می‌آوردند می‌گرفتیم و کمی برایشان می‌گذاشتیم تا بخورند و کار کنند و غذای بیشتری برایمان بیاورند...»

لب‌شکری گفت: «اگر من بودم می‌رفتم جنگل و برای خودم غذا گیر می‌آوردم و اگر کسی می‌خواست آن را از من بگیرد می‌کشتمش.»

پیرمرد خندید.