معرفی و دانلود کتاب زمستان در سوکچو

معرفی کتاب زمستان در سوکچو

کتاب زمستان در سوکچو نوشته‌ی الیزا سوآ دوسپن داستان یک دختر دورگه‌ی کره‌ای- فرانسوی است که در مهمان‌خانه‌ای مرزی در کره جنوبی با هنرمندی فرانسوی مواجه می‌شود. این داستان، داستان هم‌صحبتی این دو شخصیت در مدت اقامت مرد کارتونیست در مهمان‌خانه است.

درباره‌ی کتاب زمستان در سوکچو

همه چیز به‌آرامی اتفاق می‌افتد، شکفتن گل، آب شدن یخ‌های زمستان و شکل گرفتن یک رابطه‌ی عمیق دوستی. زمستان در سوکچو (Winter in Sokcho) اولین رمان الیزا شوآ دوسپان (Elisa Shua Dusapin) توصیف باظرافت یک زمستان یخ‌زده در کره جنوبی و آدم‌های فرورفته در سرما و ملال آن است. داستانی که منتقدان را برای زبان شاعرانه و فضاسازی منحصر‌به‌فردش به تحسین واداشت.

زمستان در منطقه‌ی توریستی سوکچو، در مرز میان کره‌ی جنوبی و کره‌ی شمالی یخ‌زده، سرد و تاحدی ملالت‌بار است؛ آن‌ هم برای دختری کره‌ای- فرانسوی که از ادبیات و هنر چیزهایی خوانده و حالا به اقتضای شرایطش از مسافرخانه‌ای در این شهر سر درآورده است. اما اوضاع به همین منوال باقی نمی‌ماند و رخوت حاکم با ورود یک کارتونیست فرانسوی،کراند، می‌شکند. کارتونیست به سوکچو آمده تا برای اثر جدیدش از این منطقه الهام بگیرد. دختر زبان هنرمند را می‌داند و نیمه‌ی فرانسوی‌اش مشترکاتی با این مرد می‌یابد. رفته‌رفته او به راهنمای شخصی هنرمند تبدیل می‌شود و هیچ تلاشی برای او فروگذار نمی‌کند. همنشینی‌ای غریب و پیچیده در لایه‌های زبان و فرهنگ میان این دو شکل می‌گیرد اما تفاوت‌های فرهنگی و تاریخی به‌اندازه‌ی کافی مهم هستند که شعله‌ی این ارتباط را کم‌سو کنند.

زبان رمان زمستان در سوکچو شاعرانه و روان است و نویسنده در ساختن فضایی که اتفاقات داستان در آن می‌افتد بسیار موفق عمل کرده است. نکته‌ی قابل‌توجه در این داستان بی‌نام بودن شخصیت اصلی زن، راوی داستان است. پررنگ‌ترین چیزی که از شخصیت اصلی داستان می‌دانیم، دورگه بودن او و تعلقش به دو فرهنگ با فرسنگ‌ها فاصله است. تفاوت فرهنگی و شاید تضاد میان آن‌ها باعث می‌شود راوی از احساس تعلق صد درصدی نسبت به یک فرهنگ یا سرزمین خاص تهی باشد. در مطالعات مهاجرت، سوژه‌ی مهاجر ویژگی‌های مختلفی را دارد که از جمله‌ی آن‌ها احساس هویت دوگانه (ambivalence) است. سوژه‌ی مهاجر فاصله‌ی خود را هم با فرهنگ میزبان و هم با فرهنگ سرزمین مادری حفظ می‌کند و هرگز به‌طور کامل جذب یکی از آن‌ها نمی‌‌شود. حضور کراند به‌عنوان یک فرانسوی چیزی را در راوی برمی‌انگیزاند، گویی بخشی از هویت او با حضور کراند فراخوانی می‌شود. البته همه‌ی این اتفاقات در سکوت و سرمای زمستان می‌گذرد تا نویسنده تدریجی بودن اتفاقات و اثرگذاری متقابل شخصیت‌ها را نشان دهد. خواننده رمان را از زاویه‌دید دختر دورگهمی‌خواند و تا پایان هم نام او فاش نمی‌شود. مزیت بزرگ زاویه دید اول شخص این است که خواننده می‌تواند تمامی احساسات و افکار شخصیت را از قول خودش بخواند. در این رمان، زبان شاعرانه‌ی نویسنده هم به کمک می‌آید تا تجسد کلمات از زبان راوی صحنه‌هایی بی‌نظیر خلق کند. خواندن این رمان تجربه‌ای نو برای درک فضای میان فرهنگ‌هاست.

رمان زمستان در سوکچو را راضیه کریم پور ترجمه و نشر دانش‌آفرین به بازار روانه کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب زمستان در سوکچو

برنده‌ی جایزه‌ی Régine Desforges در سال 2017

برنده‌ی جایزه‌ی Prix Robert Walser در سال 2016

برنده‌ی جایزه‌ی کتاب ملی در سال 2021 برای ترجمه‌ی انگلیسی

حضور در فهرست ده کتاب برتر ترجمه‌شده‌ به انتخاب نشریه‌ی گاردین

نکوداشت‌های کتاب زمستان در سوکچو

یک تصویر خارق‌العاده از زندگی در کره‌ی مدرن (S Magazine)

حیرت‌آور و خیره‌کننده(Vogue Top Five Debuts)

یک پرتره‌ی دلهره‌آور از یک شهر توریسی خارج از فصل در میان کره‌ی شمالی و کره‌ی جنوبی. داستانی که برملا می‌شود بسیار ترسناک است. (Monocle)

تفرجگاه شلوغ ساحلی در سوکچو در کره جنوبی صحنه‌ای عالی برای این اولین نمایش فراموش‌نشدنی اما بی‌سروصداست. (Daily Mail)

رمزآلود و فریبنده... این اثر خوش‌ساخت موضوعاتی مانند هویت و وراثت را به شکلی مجذوب‌کننده می‌کاود. قهرمان بی‌هدف و بیگانه‌اش گویی پژواک صدای زن فروشگاهی سایاکا موراتا را منعکس می‌کند. (Irish Times)

این رمان پربار با فضاسازی بسیار ویژه و جزییاتی ظریف و دقیق نوشته شده است. (Olivia Sudjic, author of Sympathy)

رمان زمستان در سوکچو یک کلاس درس فضاسازی در داستان است. دوسپن استعدادی نادر و وحشی برای سنجاق کردن سریع، صریح و سرزنده‌ی احساسات به کاغذ دارد. (Alexandra Kleeman)

کتاب زمستان در سوکچو برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب زمستان در سوکچو را دوست‌داران ادبیات شرق آسیا و ادبیات فرانسه خواهند پسندید. علاقه‌مندان به مطالعات هویت و مطالعات مهاجرت دیگر مخاطبان این کتاب هستند.

در بخشی از کتاب زمستان در سوکچو می‌خوانیم

مادرم تنها ماهی‌فروشِ سوکچو بود که پروانه‌ی آماده‌سازی ماهی بادکنکی را داشت. اعضای بدن این ماهی‌ها دارای سمی مهلک است اما با مهارتی مناسب، می‌توانی از بافت نیمه‌ی شفاف آن برای ساختن یک اثر هنری واقعی استفاده ببری. مادرم هر زمان که می‌خواست مهمانانش را مات و مبهوت کند، این غذا را برایشان سرو می‌کرد.

سرفه کردم. ماکگولی روی لباسم ریخت. مادر در حالی که هنوز حرف می‌زد، دستمال سفره‌ای را که از آن برای پاک کردن چربی‌های دور دهنش استفاده می‌کرد، روی لباسم کشید. لکه روی لباسم بوی شیر ترش به خود گرفت. کاسه‌ام را بلند کرد و با خوشحالی لبخند زد. حالت تهوع داشتم. خودم را با خوردن و نوشیدن خفه کرده بودم. هردفعه که با او بودم، همین اتفاق برایم می‌افتاد. نمی‌توانستم جلوی خودم را بگیرم. او یک پنکیک دیگر سفارش داد: «وقتی غذا می‌خوری، خیلی دوست داشتنی به نظر میای دخترم.»

درحالی‌که به‌سختی آب دهانم را قورت می‌دادم، جلوی اشک‌هایم را گرفتم. وقتی زمان رفتن فرارسید، از جایم بلند شدم و درحالی‌که شکمم از پرخوری باد کرده بود، با ناشی‌گری و لنگان‌لنگان به مهمان‌خانه برگشتم.