معرفی و دانلود کتاب خورشید خانواده‌ی اسکورتا

معرفی کتاب خورشید خانواده‌ی اسکورتا

لوران گوده با کتاب خورشید خانواده‌ی اسکورتا، جایزه گنکور فرانسه را در سال 2004 از آن خود کرد. او در این رمان سرگذشت چند نسل از دودمانی را بازگو می‌کند که بس مصیبت‌ها دیده و رنج‌ها کشیده‌اند و در عین شرارت و تندخویی، شرافتمند، زحمتکش و یار و یاور هم بوده‌اند.

نویسنده می‌توانست تاریخچه زندگی این خانواده را در چند جلد بنویسد اما گوده شیفته ایجاز است و به بیان آن‌چه مهم و ضروری است بسنده می‌کند.

داستان خانواده‌ی اسکورتا در سال 1870 و با روکو اسکورتا ماسکالزون آغاز می‌شود؛ کسی که فرزند نامشروع حاصل از تجاوز و کلاه برداری بدنام است. اکنون این خانواده، باید با میراث برجای مانده از او روبه‌رو شوند. در حالی که به نظر می‌رسد این خاندان، همیشه محکوم به تنازع و کشمکش بوده است، اعضای خانواده‌ی اسکورتا، غروری گیرا و ایمانی راسخ به قدرت خود دارند. گذشته از مغازه‌ی تنباکو فروشی کوچکی که با پس‌انداز چندین سال خود بازکرده‌اند، ثروت این خانواده به خاطرات و باور جمعی‌شان به رسیدن به خوشبختی و کامیابی محدود می‌شود. روایت به سبک دانای کل و خطی گوده با یادآوری خاطرات زنی سالخورده به اسم کارملا در آمیخته شده است؛ کسی که آخرین اعتراف خود را با کشیش خانواده در میان می‌گذارد و راز سر به مهر اسکورتاها را افشا می‌سازد.

سبک لوران گوده (Laurent Gaude) روان و قلمش شیرین و چیره‌دست است. جمله‌ها را ساده و کوتاه انتخاب می‌کند؛ خواننده را با جمله‌های بلند و پیچیده به سر‌گیجه نمی‌اندازد و نفوذ کلامش از خلال جمله‌های ساده و واژه‌های مناسب چنان است که خواننده بی‌اختیار آن‌چه را او خواسته بیان کند، با همه‌ی وجودش احساس می‌کند. موقعی‌ که از آفتاب داغ سرزمین‌های جنوب ایتالیا سخن می‌گوید، آدم سوزش آن را روی پوستش حس می‌کند، و نیز خون گرم و جوشان مردمان آن سرزمین را در رگ‌هایش.

در بخشی از کتاب خورشید خانواده‌ی اسکورتا (The House Of Scorta) می‌خوانیم:

نبش‌ قبر زن کر‌و‌لال و دوباره به خاک سپردنش، دهکده را هم‌چون زمین ‌لرزه‌ای تکان داد. حالا تپه‌ی کوچکی از خاکِ زیر‌ و‌ رو شده بیرون از محوطه‌ی گورستان وجود داشت که همه می‌دیدنش و تاولی تحمل‌ناپذیر در چهره‌ی دهکده بود. ساکنان مونته‌پوچو می‌ترسیدند این قضیه برملا شود؛ خبر همه‌جا بپیچد و در منطقه انگشت‌نما شوند. وحشت داشتند گفته شود که در مونته‌پوچو مرده‌ها را محترمانه دفن نمی‌کنند، بلکه گورستان را مثل مزرعه شخم می‌زنند. این گور وحشی، جدا و دور‌افتاده از گورهای دیگر، داغ ننگی بود روی پیشانی همه. دن کارلو هر‌ روز خشمگین‌تر می‌شد. همه‌جا آن‌ها را لعن و نفرین می‌کرد؛ آن‌ها را تجاوز کنندگان به قبرها می‌خواند. از نظر او اسکورتاها پاشان را از گلیم‌شان فراتر گذاشته بودند. نبش‌ قبر و جنازه‌ از آن بیرون‌ کشیدن حرکتی کفرآمیز بود. هرگز تصور نمی‌کرد آدمی‌هایی چنین وحشی در ایتالیا وجود داشته باشند.

یک‌ شب بالاخره طاقت نیاورد و رفت صلیب چوبی‌ای را که بچه‌های اسکورتا روی گور مادرشان گذاشته بودند، از خاک بیرون کشید و با خشم و خروش آن را شکست. گور چند‌ روزی به‌ این‌ ترتیب بدون صلیب ماند، بعد دوباره روی آن کار گذاشته شد. کشیش بار دیگر صلیب را کند، ولی کمی بعد دوباره ظاهر شد. دن کارلو گمان می‌کرد دارد با اعضای خانواده‌ی اسکورتا دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، ولی اشتباه می‌کرد؛ او با همه‌ی اهالی دهکده سر‌و‌کار پیدا کرده بود. هر‌ روز دست‌هایی ناشناس که به طغیان آمده بودند، بر این گور حقیر و بینوا که نه نام و نشانی داشت و نه سنگ مرمری، صلیبی می‌گذاشتند. چند هفته پس از این قایم‌ موشک‌بازی‌ در آوردن، چند نفری به نمایندگی از سوی اهالی دهکده پیش دن کارلو رفتند تا متقاعدش کنند که تصمیمش را عوض کند. از او خواستند مراسمی برگزار کند و اجازه دهد جنازه دوباره به گورستان منتقل شود. حتی پیشنهاد کردند برای ‌اینکه نبش‌ قبر نکنند تا بار دیگر جنازه‌ی زن بینوا جابه‌جا شود، خیلی ساده آن قسمت از دیوار گورستان را خراب و دوباره بسازند، به‌ نحوی‌ که گور زن نگون‌بخت را هم در ‌بر‌ بگیرد. دن کارلو نه‌ تنها به‌ هیچ‌ وجه حاضر نشد به حرف‌های آن‌ها گوش بدهد، بلکه احساس تحقیری که نسبت به ساکنان دهکده داشت افزایش یافت. روز‌به‌روز خشمگین‌تر و خشن‌تر می‌شد.

فهرست مطالب کتاب

پیش‌گفتار مترجم
فصل اول: سنگ‌های داغ سرنوشت
فصل دوم: نفرین روکو
فصل سوم: بازگشت تیره‌روزان
فصل چهارم: سیگارفروشی «کم‌حرف‌ها»
فصل پنجم: ضیافت
فصل ششم: خورشیدخواران
فصل هفتم: تارانتل
فصل هشتم: فرونشستن خورشید
فصل نهم: زمین‌لرزه
فصل دهم: مراسم مذهبی سنت‌ الیا
سپاسگزاری نویسنده