معرفی و دانلود کتاب باشگاه مشت زنی

معرفی کتاب باشگاه مشت زنی

مشت‌ها روی صورت‌ فرود می‌آید اما جنگ آن‌ها بر سر روح است. حلقه‌ی کبودی‌ها پای چشم‌هایشان افتاده اما تیزی عقده‌های روحی‌شان از پشت کت‌وشلوارهای اتوخورده‌شان معلوم است. کتاب باشگاه مشت زنی نوشته‌ی چاک پالانیک داستانی است درباره‌ی چشیدن طعم اولین برخورد ضربه‌ی مشت به صورت خسته و ناامیدتان از سیستم فاسد اقتصادی و فرهنگی جهان و بعد اعتیاد پیدا کردن به آن لذت عجیب و غریب.

درباره‌ی کتاب باشگاه مشت زنی

ما حق نداریم درمورد باشگاه مشت زنی صحبت کنیم، به‌جز همین یک‌بار. داستان کتاب باشگاه مشت زنی (Fight Club) داستان بچه‌های وسط تاریخ است. بچه‌هایی که نه مثل پدرانشان شاهد جنگ‌های بزرگ بوده‌اند و نه مثل مادرهایشان رکود بزرگ اقتصادی را از سر گذرانده‌اند. این‌ها جوانانی هستند که هیچ هدفی در زندگی ندارند، آن‌ها از هنگامی‌که کودک خردسالی بودند پای برنامه‌های تلویزیونی‌ای می‌نشستند که به آن‌ها می‌گفت قرار است ستاره‌ی سینما و راک استار شوند. اما هیچ‌کدام به ستاره‌ی مشهور و بزرگی که وعده‌اش را داده بودند، تبدیل نشدند. این بچه‌ها حالا عصبانی کنار پارکینگ‌ها جمع می‌شوند و شروع می‌کنند به مشت زدن توی صورت هم. چاک پالانیک (Chuck Palahniuk) به آن‌ها می‌گوید: اعضای باشگاه مشت زنی.

داستان از این‌جا شروع می‌شود که راوی داستان ما خوابش نمی‌برد به همین خاطر به توصیه‌ی پزشکش گوش می‌کند و وارد یک کلاب شبانه می‌شود. او کلاب حمایت از سرطانی‌ها را انتخاب می‌کند و برای برقراری ارتباط با اعضای کلاب خودش را یک بیمار سرطانی جا می‌زند. اما آخر داستان درحالی سر از زیرزمین‌ها و پارکینگ‌ها در می‌آورد که یقه‌ی کارمندان ادارات دولتی را توی مشتش گرفته است و طعم خون را در دهانش مزه می‌کند.

دعوا با کارمندانی که شغل‌های خوب اما پدران بدی دارند و همراه عقده‌هایشان، کفش‌ها و پیراهن‌های خود را در می‌آورند و با یکدیگر دعوا می‌کنند. آن‌ها صبح زود با چشم‌های کبود و دندان های لق شده و این حس که از عهده هر کاری بر می‌آیند به آن مشاغل برمی گردند. باشگاه مشت زنی اختراع راویِ تاریک و یاغی این کتاب است و این تنها آغاز نقشه‌های او برای انتقام از جهانی است که او را به خشم آورده است.

راوی در این کتاب جوان بی‌نامی است که کارمند اداره‌‌ی بیمه است و به واسطه‌ی شغلش سفرهای هوایی زیادی انجام می‌دهد. در یکی از همین سفرهاست که راوی با مرد عجیب و مرموزی به نام تایلر دردن همسفر می‌شود. یک مکالمه‌ی کوتاه با تایلر برای او کافی است تا متوجه شود که او دیدگاه عجیب و منحصربه‌فردی نسبت به دنیا دارد. تایلر که به گفته‌ی خودش صابون‌ساز است کارت ویزیتش را به راوی می‌دهد تا با او در ارتباط باقی بماند.

راوی کتاب باشگاه مشت زنی بعد از بازگشت از سفر با خانه‌اش روبه‌رو می‌شود که از کف تا سقف سوخته است. او به تایلر زنگ می‌زند و مسأله را با او در میان می‌گذارد و تایلر به او می‌گوید که نباید برای وسایل ازدست‌رفته احساس تاسف و غم داشت. این دیدگاه تایلر به رویکرد انتقادی نویسنده از شیوه‌ی زندگی آمریکایی باز می‌گردد. ذهن چاک پالانیک را فرهنگ رفتاری آمریکا به خود درگیر کرده بود و یکی از قابل توجه‌ترین رفتارهای مردم آمریکا، فرهنگ مصرف‌گرایی است.

یکی از عمیق‌ترین دیالوگ‌های تایلر در کتاب باشگاه مشت زنی اشاره به همین مورد است که ما شغل‌هایی داریم که از آن‌ها متنفریم تا با درآمدی که از آن راه کسب می‌کنیم وسایلی را بخریم که اصلا بهشان نیازی نداریم! آشنایی راوی با تایلر، رهایی او از زندگی در بند قانون‌های جامعه است. همین‌جاست که تایلر مثل یک بلدِ راه از راوی می‌خواهد که مشتی به صورت او بزند. راوی ابتدا از انجام این کار امتناع می‌کند اما با اصرار دوباره‌ی تایلر او مشت محکمی روی صورت تایلر می‌کوبد و چند هفته‌ی بعد، راوی صاحب شعبه‌های زنجیره‌ای باشگاه مشت زنی در خرابه‌های خلوت شهر است! دیگر هیچ قانونی برای تایلر اهمیتی ندارد به‌جز یکی: ما حق نداریم در مورد باشگاه مشت زنی صحبت کنیم.

کتاب باشگاه مشت زنی، این رمان روانشناسانه و هیجانی، توسط صدیقه اوشنی ترجمه شده است و وظیفه‌ی انتشار آن نیز بر عهده‌ی انتشارات یوشیتا بوده است.

جوایز و افتخارات کتاب باشگاه مشت زنی

• برنده‌ی جایزه‌ی انجمن کتابفروشان شمال غرب اقیانوس آرام (1997)
• برنده‌ی جایزه‌ی کتاب اورِگان برای داستان (1997)

نکوداشت‌های کتاب باشگاه مشت زنی

• هم‌چون داگلاس کپلند، پالانیک درب کاملا جدید و تازه‌ای از ناامیدی را به روی ما باز می‌کند. (علی اسمیت، مجله‌ی گاردین)
• کتاب باشگاه مشت‌زنی بی‌نهایت جذاب و خارق‌العاده است؛ آن‌قدر که حتی قدرت این را ندارم که به‌درستی وصفش کنم. (تام جونز)
• کتابی وسوسه‌انگیز... درست مثل شکلاتی که سعی دارید به‌آرامی طعم آن را مزه‌مزه کنید و در دنیای زیرکانه و کابوس‌مانند آن غرق شوید. (اسکات هایم)
• نمایشی فوق‌العاده... باشگاه مشت زنی یک طنز تلخ و سیاه، تفکربرانگیز و غم‌انگیز است. (مجله‌ی سیاتل تایمز)

اقتباس سینمایی از کتاب باشگاه مشت زنی

دیوید فینچر (David Fincher) در سال 1999 فیلم سینمایی باشگاه مشت زنی را از کتابی به همین نام ساخت. این فیلم در میان یکی از موفق‌ترین فیلم‌های سال 1999 قرار گرفت و موفق شد تا امیتاز 8.8 را از مخاطبان سایت IMDB کسب کند. در سال 2008 بود که این فیلم توسط مجله‌ی امپایر در لیست 500 فیلم برتر قرن قرار گرفت، آن‌هم با رتبه‌ی 10! این فیلم همچنان سال‌هاست که در فهرست 250 فیلم برتر IMDB در رتبه‌ی یازدهم ایستاده است.

کتاب باشگاه مشت زنی برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به مطالعه‌ی داستان‌های هیجانی و پرتعلیق می‌توانند از مطالعه‌ی این کتاب لذت بسیاری ببرند. طنز سیاه این کتاب و توجه به مسائل و معضلات ریشه‌ای جامعه از نقاط قوت این رمان قدرتمند است.

در بخشی از کتاب باشگاه مشت زنی می‌خوانیم

من و تایلر تا دیروقت بیدار بودیم و داستان کارهایمان را برای یکدیگر تعریف می‌کردیم. درست بعد از اینکه تایلر به اتحادیۀ آپاراتچی‌ها رفت، از من خواست بروم و با مدیر هتل پرسمن روبه‌رو شوم. من و تایلر روزبه‌روز بیشتر شبیه به دوقلوهای همسان می‌شدیم. استخوان‌های گونۀ هردومان بیرون زده بود و پوست‌مان، حافظه‌اش را از دست داده و فراموش کرده بود هربار که ضربه می‌خورد، باید به کدام سمت جمع شود.

کبودی‌های صورت من به‌خاطر باشگاه مشت‌زنی بود؛ اما صورت تایلر را رئیس اتحادیۀ آپاراتچی‌ها با مشت، درب‌وداغان کرده بود. بعد از آنکه تایلر به‌زحمت از دفتر اتحادیه بیرون آمد، من به دیدن مدیر هتل پرسمن رفتم. در اتاق مدیر هتل پرسمن نشستم. من انتقام بی‌رحمانۀ جو هستم.

اولین چیزی که مدیر هتل گفت این بود که سه دقیقه بیشتر فرصت ندارم. در 30 ثانیۀ اول گفتم چگونه در سوپ‌هایشان ادرار می‌کردم، باد معده‌ام را روی دسرها خالی می‌کردم، روی سیب‌زمینی‌های آب‌پز عطسه می‌کردم و بعد گفتم از آن‌ها می‌خواهم هرهفته چکی معادل حقوق ماهیانه همراه با انعام برایم بفرستند. درعوض، من هم دیگر سرکار نمی‌رفتم و با گریه‌وزاری پیش روزنامه‌ها و مسئولان ادارۀ بهداشت، اعتراف نمی‌کردم که چه کارهایی کرده‌ام.