معرفی و دانلود کتاب مرد بزرگ

معرفی کتاب مرد بزرگ

باید سعی کنیم تا آدم‌هایی که دستشان از دنیا کوتاه است را قضاوت نکنیم و آسکر فلدمن، کسی که کتاب مرد بزرگ درباره‌ی زندگی شخصی اوست، یکی از همین آدم‌هاست. کیت کریستنسن به ما نشان می‌دهد که اگر از دو زاویه‌ی گوناگون به زندگی افراد، ولو نقاشی معروف که همه تصور می‌کنند انسان کامل است، بنگریم به نتایج خوشی نمی‌رسیم اما باز هم باید به حقیقت احترام بگذاریم و از فاش شدن آن جلوگیری نکنیم. این داستان مضمونی اجتماعی دارد و در سال 2008 جایزه‌ی پن فاکنر را از آن خود کرده است.

درباره‌ی کتاب مرد بزرگ

سرانجام، همه‌چیز آشکار شد. دیگر پنهان‌کاری و سکوت به‌بهانه‌ی «برقرار ماندن زندگی آرام» و «حفظ آبرو» فایده‌ای ندارد. تا همین حالا که کل کشور فهمیده‌اند آقای آسکر فلدمن، به همسر خود خیانت کرده و در شهری دور از خانه و خانواده‌اش با زنی به‌نام تدی رابطه داشته است. هر قدر هم که رالف واشینگتن و تدی و حتی ابیگیل بخواهند بر روی حقیقت پوششی دروغین بگذارند و از آسکر فلدمن بُتی بی‌نقص و عیب بسازند، فایده‌ای ندارد. هنری برک نمی‌گذارد هویت تام و تمام این «استاد نقاشی»، «نابغه‌ی قرن»، «خالق بی‌همتای رنگ» و... مکتوم و مستور باقی بماند. تمام شیفتگان آسکر فلدمن حق دارند که با شخصیت سربه‌مهر هنرمند محبوبشان آشنا شوند. کتاب مرد بزرگ (The Great Man) به آن‌ها کمک می‌کند تا واقعیت را بدون سانسور دریابند و در دیدگاه خود نسبت به استاد عزیزشان کمی بازنگری کنند.

آسکر فلدمن نمی‌تواند به داشتن همسر خود قانع باشد؛ بنابراین به‌سراغ زن دیگری می‌رود تا هوس‌های درونی‌اش را در اولویت بگذارد و برای این کار بهانه‌های مختلفی هم پیدا کرده؛ مثلاً ادعا می‌کند از وقتی پسرشان به‌دنیا آمد، توجه همسرش نسبت به او کم شد؛ به‌همین دلیل حق دارد به‌دنبال زنی تازه بگردد و به همسر و مادر فرزندش خیانت کند! این ادعا نه از نظر ابیگیل که همسر رسمی فلدمن است، نه از دیدگاه مکسین که تنها خواهر و همکار آقای نقاش است و نه حتی از زاویه‌ی دید کیت کریستنسن (Kate Christensen) که این داستان را تحریر کرده، منطقی به‌نظر نمی‌آید.

مکسین می‌داند برادرش در زندگی شخصی خود کار غلطی انجام داده و از تدی که به زندگی یک مرد متأهل پا گذاشته، بیزار است. البته در این میان واقعاً نمی‌توانیم ابیگیل را بی‌گناه بدانیم، زیرا او از همان ابتدای ارتباط اسکر و تدی، متوجه شده بود که همسرش به زندگی با او متعهد نیست و با زنی غریبه ارتباط دارد، اما ترجیح داد سکوت کند تا آرامش رو به‌زوال و زندگی ویران شده‌اش، همچنان پایدار و ایده‌‌آل به‌نظر برسد، حتی اگر این تصویر دروغ محض باشد.

در این میان باید با رالف واشینگتن نیز آشنا شویم. او در نوشتن زندگی‌نامه‌ی آسکر فلدمن رقیب هنری برک است. البته دیدگاه او نسبت به اسکر به‌شدت خاضعانه و از سر مهر و لطف است. رالف حاضر است برای حفظ چهره‌ی افسانه‌ای و بی‌عیب و نقص نقاش موردعلاقه‌اش، حقیقت را به کناری نهد و به آن توجه نکند. این دو نویسنده قصد دارند تا از نقش زنان زندگی آسکر فلدمن در زندگی این هنرمند بزرگ پرده‌برداری کنند، اما هدف آن‌ها در تضاد با یکدیگر است.

مردسالاری زیر تیغ کیت کریستنسن

کیت کریستنسن قوانین نانوشته‌ی حاکم بر فضای هنر را که برخلاف ادعای هنرمندان، کاملاً در راستای تحکیم مردسالاری هستند برای ما مطرح می‌کند؛ قوانینی که به افرادی همچون آسکر فلدمن اجازه می‌دهند با خیال راحت مرزهای اخلاق و تعهد را نادیده بگیرند و خیالشان از بابت حفظ آبرویشان هم راحت باشد؛ زیرا کمتر کسی همچون هنری برک پیدا می‌شود که تابوهای «احترام به مقام استاد» را زیر پا بگذارد تا حقیقت را فاش کند.

کتاب مرد بزرگ تنها در پی روایت زندگی شخصی یک هنرمند خیالی نیست. کیت کریستنسن دو دیدگاه متضاد که یکی در پی اعتراض به نابرابری جنسیتی و دیگری در حمایت از آن است را برای خوانندگان خود مطرح می‌کند و می‌کوشد تا بی‌پرده و بی‌لکنت علیه هنجارهای نادرست اجتماعی عصیان کند.

رمان اجتماعی مرد بزرگ با ترجمه‌ی سهیل سمی به‌کوشش انتشارات ققنوس منتشر شده است.

نکوداشت‌های کتاب مرد بزرگ

• سبک نویسندگی کیت کریستنسن سرشار از شوخ‌طبعی، صداقت بی‌پیرایه و جذابیت است و خواننده را مجذوب خود می‌کند. (مجله‌ی اپرا)
• داستان مرد بزرگ هوشمندانه و دقیق بازگو شده است. (نیویورک تایمز)

کتاب مرد بزرگ برای چه کسانی مناسب است؟

بالاخره کسی باید پیدا شود که فریاد بزند: «فلدمن آن اسطوره‌ای که از او ساخته‌اید نیست.» با وجود اینکه این‌کار به‌عهده‌ی ابیگیل بود، اما سکوت این زن موجب شد تا هزینه‌ی رسواسازی استاد برعهده‌ی هنری برک و مکسین قرار بگیرد. کتاب مرد بزرگ داستانی اجتماعی است. کیت کریستنسن می‌کوشد تا علیه عرف اجتماعی که زن برحسب آن ناچار می‌شود در برابر خیانت همسر سکوت کند، اعتراض کند. این داستان تک صدایی نیست و دو دیدگاه مختلف را به‌طور همزمان مطرح می‌کند؛ یکی از این دیدگاه‌ها ابعاد فمینیستی دارد و برای علاقه‌مندان به این مضمون داستانی نیز خواندنی خواهد بود.

در بخشی از کتاب مرد بزرگ می‌خوانیم

مکسین آن اواخر متوجه شده بود که بسیارى از مردان سفیدپوست حرفه‌اىِ زیرِ چهل و پنج سال حال کارى را انجام مى‌دادند که تا چند دهه پیش کار تکرارى و پیش‌پاافتاده دخترها بود، یعنى جملات خبرى را با علامت سؤال تمام مى‌کردند. اما این‌ها برعکس آن موش‌هاى منفور مراکز خرید، به لحاظ کلامى و زبانى پى آن نبودند که خودشان را قاطى جرگه آدم‌هایى کنند که طبق مُد روز حرف مى‌زدند؛ آن‌ها سعى مى‌کردند با پنهان کردن چنگ و دندان و جسارتشان به طرف مقابل ثابت کنند که برایش هیچ خطرى ندارند. متأسفانه، این‌جور مردانگىِ شرم‌آور خیلى خوشایند نبود.

مکسین گفت: «هنرى.» وقتى این مرد را دیده بود، به‌رغم ملایمت و متانت هنرى، از او خوشش آمده بود. اگر هنرى از سر بخت‌یارى با آن یکى زندگینامه‌نویس، روپرت یا روفوس، آن مردک متکبر با آن بنده‌نوازى و عنایت صمیمانه‌اش، تضاد نداشت، ممکن بود مکسین در موردش احساس متفاوتى پیدا کند. گویا او فکر مى‌کرد که اگر با ظرافت با مکسین همپیمان شود و مجیزش را بگوید، مى‌تواند دل او را به دست بیاورد و کارى کند که او رازهایى را که عامه مردم از آن باخبر نبودند، به زبان بیاورد. مکسین از یک فرسخى فهمیده بود که او فقط سعى دارد با به رخ کشیدن اطلاعاتش در مورد شکاف میان او و برادرش، او را گیج و سردرگم کند. بعد نام او را به یاد آورد، اسمش رالف بود. این بازى رالف که مى‌گفت «طرفِ مکسین» است، ثابت مى‌کرد که میان شخص و نظرات آسکر و شخصیت و باورهاى خواهرش تضادى کامل وجود دارد. این مسئله به‌شدت مکسین را عصبى مى‌کرد. مکسین استراتژى هنرى را ترجیح مى‌داد، یعنى تحسین و ستایش علنى از آسکر و در پیش گرفتن رویکردى محتاطانه در برابر خود مکسین: مکسین با کسانى که از او خوششان نمى‌آمد، بهتر از کسانى که سعى مى‌کردند با او تبانى کنند کنار مى‌آمد.

البته نه این‌که این پسرک‌ها مى‌توانستند حرف جالبى از زیر زبان او بکشند. مکسین تصمیم گرفته بود به نظر شیرین بیاید و نشان دهد که روحیه همکارى دارد، اما جز مطالبى که هر کسى مى‌توانست با جستجو در گوگل بیابد، هیچ خبر کوفتى‌اى به آن‌ها ندهد: «آسکر در بچگى اعتمادبه‌نفس داشت و خیلى پرهیاهو بود، در حالى که من خجول و سختکوش بودم،» و «آسکر هیچ وقت در دانشکده هنر راضى نبود اون خیلى شورشى بود و به همین دلیل بعد از یه نیم ترم درس رو ول کرد،» و «از همون اوایل بچگى، حتى شاید از زمان تولد، آسکر عاشق قدرتش در جلب نظر دختربچه‌ها بود،» خلاصه از این دست مزخرفات.