معرفی و دانلود کتاب سرزمین غریب

معرفی کتاب سرزمین غریب

کتاب سرزمین غریب داستانی بلند به قلم ارنست همینگوی است. این کتاب ماجرای زن و مردی را روایت می‌کند که در حال سفرند. آن‌ها دائماً با هم درباره‌ی آینده، عشق، زندگی و سفر صحبت می‌کنند و به تدریج از گذشته‌ی یکدیگر سر در می‌آورند. مرد که از زن سال‌ها بزرگ‌تر است، میان دوراهی بازگشت به وطن برای جنگ و ماندن در سرزمین غریب سردرگم است.

درباره‌ی کتاب سرزمین غریب

ارنست همینگوی (Ernest Hemingway)، برنده‌ی نوبل ادبیات، جایزه‌ی پولیتزر و بسیاری افتخارات دیگر، یکی از نویسندگان مشهور آمریکایی است که به دلیل نثر ساده و موجز خود و روایت داستان‌هایی ساده با مفاهیم پیچیده و عمیق شهرت دارد. داستان‌های او عموماً با زاویه‌ی دید سوم شخص نمایشی روایت می‌شود و مخاطبان باید ذهنیات، افکار و اهداف شخصیت‌ها را از روی نشانه‌های درون متن استنباط کنند. کتاب سرزمین غریب (L'étrange contrée) یکی از معدود داستان‌هایی است که در آن، همینگوی به دنیای ذهنی یکی از شخصیت‌ها وارد می‌شود و ما را با پشت پرده‌ی افکار و احساسات شخصیت اصلی، که مردی میان‌سال بسیار شبیه به خود همینگوی است آشنا می‌کند. مرد، مثل ارنست همینگوی سال‌ها ماجراجویی کرده، سفرهای زیادی داشته است و حالا، با زنی بسیار کوچک‌تر از خود در سفر است.

ماجرای داستان بلند سرزمین غریب، در قالب دیالوگ‌های پیوسته‌ای روایت می‌شود که میان زن و مرد شکل می‌گیرد. زن، آشفته، تنها، مضطرب و نامطمئن است و می‌خواهد از ذهنیات مرد و اینکه چطور به رابطه‌شان فکر می‌کند سر در بیاورد. مرد هم نامطمئن است. میان رفتن و ماندن، بازگشت به اسپانیا یا ماندن در سرزمین غریب آمریکا مردد است، میان دوست داشتن و نداشتن زن هم همین‌طور. در دل این مکالمات است که شخصیت‌ها عمق می‌یابند و زوایای تاریک وجودشان روشن و زوایایی تاریک‌تر در وجودشان، نمایان می‌شود. ارنست همینگوی با چیره‌دستی ویژه‌ی خود توانسته است ما را با سفر ساده‌ی آن‌ها همراه کند و ارتباط روزمره‌ و حرف‌های به‌ظاهر عادی‌شان را برای ما برجسته کند.

کتاب سرزمین غریب را رامتین ابراهیمی ترجمه کرده و انتشارات ققنوس در مجموعه‌ی پانوراما، آن را به چاپ رسانده است.

کتاب سرزمین غریب برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب سرزمین غریب برای علاقه‌مندان به داستان‌های بلند خارجی و طرفداران ارنست همینگوی خواندنی است.

در بخشی از کتاب سرزمین غریب می‌خوانیم

او گفت: «خیله ‌خب وجدان‌جان. فقط زیادی رسمی نباش و خیلی هم نصیحتم نکن. اینم برای تو، دوست قدیمی خودم وجدان‌جان، می‌دونم چقدر مهم و به‌دردبخوری و چند بار منو از دردسری که توش بودم نجات دادی اما نمی‌تونستی حداقل با ظرافت بیشتری این کار رو بکنی؟ می‌دونم که وجدان همیشه با حروف ایتالیک حرف می‌زنه اما بعضی وقت‌ها انگار با فونت‌های درشتِ گوتیک حرفت رو می‌زنی. وجدان، اگه سعی نمی‌کردی منو بترسونی، حرفت رو حسابی گوش می‌دادم؛ همون‌قدر که ده فرمان رو جدی می‌گرفتم اگه روی تخته‌سنگی حکاکی نشده بود. می‌دونی وجدان‌جان، از اون دوره‌ای که از رعد وحشت‌ می‌کردیم خیلی گذشته. حالا برقش رو بگی باز یه چیزی, ولی رعد دیگه خیلی رو من تأثیر نمی‌ذاره. دارم سعی می‌کنم کمکت کنم، حرومزاده.»

دختر هنوز خواب بود و داشتند به تپه‌ای سمت تالاهاسی می‌رسیدند. فکر کرد احتمالاً وقتی به اولین نورهای شهر برسند بیدار می‌شود. اما بیدار نشد و او وارد شهر قدیمی شد و به چپ، به سمت بزرگراه 319، پیچید و مستقیم به جنوب رفت، به سمت ناحیۀ زیبای پردرخت سواحل خلیج.

فکر کرد: «دختر، یه چیزی داری که خیلی خاصه. نه‌تنها می‌تونی از هر کسی که می‌شناسم بیشتر بخوابی، تازه بهترین اشتهایی رو داری که تا حالا دیده‌م، اونم با بدنی که داری، تازه یه توانایی خدادادی هم داری که زیاد نیاز نداری بری دستشویی.»

اتاقشان در طبقۀ چهاردهم بود و نه‌چندان خنک. اما با پنکه‌های روشن و پنجره‌های باز بهتر شد و وقتی پادو رفت هلنا گفت: «دلسرد نشو، عزیزم. خواهش می‌کنم. این‌جا دوست‌داشتنیه.»

«فکر کردم می‌تونم ببرمت یه جا که کولر داشته باشه.»