معرفی و دانلود کتاب لئا

معرفی کتاب لئا

قدرت تأثیر صدای ویولون، زندگی لئا را برای همیشه دگرگون کرد! کتاب لئا اثر پاسکال مرسیه، برندۀ جایزۀ ادبی میشل تورنیه در سال 2011، رمانی جذاب و خواندنی است که زندگی لئا و تغییراتش را پیش و پس از نوازنده شدنش روایت می‌کند. این کتاب پرفروش، توجه مخاطبان گسترده‌ای را در سراسر دنیا به خود جلب کرده است؛ به طوری که تاکنون به بیش از بیست زبان ترجمه شده است.

دربارۀ رمان لئا:

لئا (lea) رمانی تأمل برانگیز است که زندگی افراد ایده‌آل‌گرا و کمال‌طلب را به تصویر می‌کشد. همه چیز با مرگ همسر مارتین ون ویلیت آغاز شد، دختر خردسال آن‌ها از شدت غم و اندوه به انزوا کشیده می‌شود و خود را در سوگ مادر غرق می‌کند. رفته رفته عشق و وابستگی میان این پدر و دختر بیشتر و بیشتر می‌شود. مارتین، مشتاقانه در پی چیزی است که دخترش را از این وضعیت نجات دهد؛ در همین میان، تک‌نوازی یک ویولونیست که قطعۀ باخ را می‌نواخت، در ایستگاه قطار به گوش لئا خورد؛ این صدای جادویی و گوش‌نواز به قدری برای لئا دلنشین بود که تصمیم گرفت این ساز را بیاموزد و پدر از این تصمیم لئا مشتاقانه استقبال کرد.

سال‌ها گذشت و لئا به یکی از مشهور‌ترین و با استعداد‌ترین نوازنده‌های کشور تبدیل شد که همین امر سبک زندگی‌اش را عوض کرد. مارتین اکنون از موفقیت دخترش خوشحال اما از دور شدن تنها مونس زندگی‌اش عمیقا غمگین بود. او ملتمسانه تلاش می‌کرد لئا را کنار خود نگه دارد و لئا در جستجوی استقلال فردی هر روز از پدر دورتر می‌شد. پدر لئا برای حفظ فرزندش در کنار خود، مرتکب اشتباهی می‌شود که زندگی خود و فرزندش را به خطر می‌اندازد. نبوغ لیا در کنار قدرت مخرب حسادت باعث می‌شود که او تنها هدف زندگی‌اش را پیشرفت در نوازندگی و مشهورتر شدن بداند. این تناقض فکری لئا و پدرش آن‌ها را با چالش‌هایی غیرقابل پیش‌بینی روبه‌رو می‌سازد.

پاسکال مرسیه (pascal mercier) با هنرمندی و روایت جزگرایانه، داستان را با زبانی ساده و شیرین برایتان بازگو می‌کند.

خواندن کتاب لئا به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

این رمان دلنشین و خواندنی به تمامی علاقمندان ادبیات داستانی و ژانر درام توصیه می‌شود.

نکوداشت‌های رمان لئا:

- یک تصویر محافظه‌کار از منظر روانشناختیِ یک خانواده آسیب دیده. (Booklist)
- یک مطالعۀ شخصیت‌شناسی است که سوالات مهمی دربارۀ محبت، سازگاری، وابستگی و هزینۀ هر یک از آن‌ها را مطرح می‌کند. (Washington Independent Review of Books)
- مرسیه، دنیای افرادی را که فقط یک هدف، یک کمال و یک نقش برای خود قائل می‌شوند را به تصویر می‌کشد. (NPR)
- رمانی مهیج، سرگرم کننده، معمایی و به یاد ماندنی. (Buchkultur)
- داستانی پرشور برای یافتن راحتی در پی فاجعه (World Literature Today)

با پاسکال مرسیه بیشتر آشنا شویم:

پاسکال مرسیه، نویسندۀ کتاب معروف قطار شبانه به لیسبون، متولد 1944 در برن سوئیس است و اکنون در برلین زندگی می‌کند. او که مدرک دکتری خود را سال 1971 در زمینه فلسفه اخذ کرد، اکنون مشغول تدریس همین رشته در دانشگاه است. از افتخارات این نویسنده فیلسوف می‌توان به دریافت جایزۀ لوئیز کاشنیتس و گرینزن کاور و مدال لیشتنبِرگ اشاره کرد.

در بخشی از کتاب لئا می‌خوانیم:

اولین اجرای عمومی لئا روزی بود که دانش‌آموزان کلاس چهارم دبستان تعطیل شده بودند. مدیر مدرسه، مردی ترش‌رو و وحشت‌برانگیز، خواسته بود از لئا خواهش کنند به دفترش برود؛ منشی به او چای و بیسکویت تعارف کرده بود، و سپس مدیر از او پرسیده بود که آیا می‌تواند در آن روز چیزی بنوازد یا نه. گویا چنان از او تملق می‌کنند که درجا قبول می‌کند. هیجان‌زده، مثل وقتی تب دارد، ناگهان وسط جلسه در دفترم ظاهر شد. با او در راهرو بالا و پایین رفتم، تا وحشت و دستپاچگی شعله‌ورش کمی فروکش کند. سپس او را پیش ماری فرستادم، و به خانه که برگشت، می‌دانست چه بنوازد.

من تا آن زمان هیجانِ قبل از روی صحنه رفتن را به ندرت می‌شناختم. قبل از خطابه‌های اولیه‌ام، بیشتر زیاده‌ازحد عجول و پرحرف بودم تا لرزان و هیجان‌زده، و زمانی‌که اولین بار در سالن درس دانشگاه ایستادم، این نظم و سلسله مراتب مکانی که در جایگاه دانشجو طی سال‌های زیاد از آن‌طرف دیگر تجربه کرده بودم، بیشتر به نظرم خنده‌دار می‌رسید تا ترس‌آور. با وجود این، حالا، با آنکه اصلاً به شخص خودم مربوط نمی‌شد، قرار بود با هیجانِ قبل از صحنه آشنا شوم.

یاد گرفتم که متنفر باشم و وحشت کنم، و همچنین یاد گرفتم که دوست بدارم و زمانی‌که اجرا به پایان می‌رسید، دلتنگ شوم. این موضوع لئا و من را باهم متحد، و هم‌زمان ما را از هم جدا می‌کرد. دست‌های مرطوب او دست‌های مرطوب من می‌شد؛ پریشان‌خاطری و سراسیمگی‌اش در من نیز بسط و گسترش می‌یافت. لحظه‌هایی بود که اعصابمان همانند اعصابِ یک وجود واحد به لرزش درمی‌آمد. حتی محال بود قضیه طور دیگری باشد؛ لئا وقتی احساس می‌کرد من همراه او در تب‌وتاب نیستم در پرتگاهی از تنهاماندگی سقوط می‌کرد. و باوجوداین، روی این مسئله اصرار داشت که اوست که دلیلی برای ترس دارد، نه من. این حس در قالب واژه‌ها نبود، که بر این مسئله اصرار داشت؛ ما به ندرت درمورد آن جنونِ همه‌جا حاضرِ تب‌آلود، که ما را فرامی‌گرفت، صحبت می‌کردیم. اما وقتی با من مواجه می‌شد که دَم پنجرۀ بالکن یکی از سیگارهای نادرم را می‌کشیدم، فوراً دوباره از اتاق خارج می‌شد. من بعدش به‌ خود می‌گفتم که باوجود تمام این‌ها، هنوز هم هرچه باشد، باز یک دختربچۀ خردسال است؛ تو چه انتظاراتی داری.