معرفی و دانلود کتاب وزن کلمات

معرفی کتاب وزن کلمات

انسان مدرن برای یافتن معنای هر چیز هزاران پرسش اساسی را پیش رو دارد که این پرسش‌ها شناخت او را محدود می‌کند. حال اگر شناخت آدمی از پدیده‌های هستی به کلمات وابسته باشند، چه ماجرایی در پیش خواهد بود؟ کتاب وزن کلمات نوشته‌ی پاسکال مرسیه درباره‌ی جهان پهناور کلمات است.

درباره‌ی کتاب وزن کلمات

شاید تصور زندگی بدون تغییر ناممکن باشد. انسان از دوران کودکی تا لحظه‌ای که به مرگ می‌اندیشد، دگرگونی‌های بسیاری را تجربه می‌کند. برای همه‌ی ما پیش آمده که اتفاقی ناخواسته باعث تغییر روحیات و رفتار ما شده است. اما گاهی تغییرات زندگی چنان بزرگ و غیرمنتظره هستند که ما را به انسانی متفاوت تبدیل می‌کنند. کتاب وزن کلمات (Das Gewicht der Worte) نوشته‌ی پاسکال مرسیه (Pascal Mercier) شخصیت داستانی پیچیده‌ای را به مخاطب معرفی می‌کند که قرار است برای ورود به دنیایی تازه، تجربه‌ای متفاوت را از سر بگذراند. گفتنی‌ست که نام حقیقیِ نویسنده، پیتر بیری (Peter Bieri) است و در سال 1995 با نوشتن رمان سکوت پرلمان نام مستعار پاسکال مرسیه را برای خود انتخاب کرده است.

در کتاب وزن کلمات، مخاطب با وقایع متعددی روبه‌رو می‌شود و برخلاف سنت داستان‌نویسی رایج در ادبیات داستانی رویداد کلیدی در این رمان جود ندارد. پاسکال مرسیه سفری را طراحی کرده که شخصیت اصلی کتاب طی این سفر با وضعیت روحی ناشناخته‌ای درگیر شده و از پس بازخوانی وقایع گذشته، تحولی درونی را تجربه می‌کند. اگرچه رویارویی با شخصیت‌ها، مکان‌ها و اتفاقات گوناگون، شخصیت اصلی را به دنیایی ناشناس می‌برد، اما تحول درونی او چنان‌که می‌شناسیم و در کتاب‌های روان‌شناسی نمونه‌هایش را دیده‌ایم، صورت نمی‌گیرد.

شخصیت اصلی داستان در کتاب وزن کلمات، مترجم و نویسنده‌ای انگلیسی است که در ارتباط با عموی شرق‌شناس خود تلاش می‌کند به برخی از پرسش‌های اساسی زندگی‌اش پاسخ دهد. اگرچه شخصیت اصلی به دنبال شناختن زبان‌های مختلف حاشیه‌ی دریای مدیترانه است و گویی خط داستانی کتاب نیز از همین خواسته‌ی او متاثر است، اما این کتاب به مسائل شرق‌شناسی نمی‌پردازد. همان‌طورکه از عنوان کتاب پیداست، پاسکال مرسیه سعی می‌کند اهمیت کلمات و خاصیت زبان‌شناسانه‌ی پدیده‌ها را کشف کند.

تجربه‌ی انسان مدرن نشان داده که درونیات و مسائل روانی تنها به افسردگی و یا انزوا منتهی نمی‌شود. گاهی یک ذهن آشفته و پر از سوال می‌تواند ابزار مناسبی برای ورود به جهان ناشناخته‌ها باشد. شخصیت‌های داستانی ظرفیت پذیرش این نقش پیچیده را دارند و با توجه به خواسته‌ی نویسنده، برای راهیابی به جهانی تازه آماده می‌شوند. پاسکال مرسیه در کتاب وزن کلمات دورنیات شخصیت اصلی داستان را به وضعیت‌های گوناگون و موقعیت‌های نمایشی متنوع هدایت می‌کند. طراحی این شکل روایی باعث می‌شود که مخاطب برای مطالعه‌ی کتاب بیش از هر چیز خود را به ذهن شخصیت اصلی نزدیک کند و چندان توقعی از حوادث بیرونی نداشته باشد.

کتاب وزن کلمات از آن دسته کتاب‌هایی است که به سادگی نمی‌شود درباره‌ی داستان آن سخن گفت و این همان چیزی است که نویسنده‌ی رمان قطار شبانه‌ی لیسبون در کتاب جدیدش تجربه می‌کند. او مخاطب خود را به جای رمزگشایی از گره‌های داستانی به جستجویی متفکرانه در باب مسائل هستی دعوت می‌کند. اینجاست که داستان و قصه‌پردازی به شیوه‌های مرسوم نادیده گرفته شده و موضوعاتی شبیه به آنچه در کتاب‌های فلسفی رایج است، به مخاطب عرضه می‌شود. البته این موضوع به این معنا نیست که پاسکال مرسیه هیچ خط داستانی را برای این کتاب در نظر نگرفته باشد. او شخصیت اصلی را مثل یک قهرمان تاریخی به سفری هدایت می‌کند که خاطرات این سفر شنیدنی و جذاب است.

رویدادهای کتاب وزن کلمات به واسطه‌ی حضور شخصیت اصلی در موقعیت‌های متفاوت شکل می‌گیرد. از این رو داستان‌های فرعی بسیاری در این کتاب به چشم می‌خورد. از طرفی بازگشت به گذشته و یادآوری خاطرات باعث حضور شخصیت‌های متعدد و داستان‌های جذاب در جریان روایتی هوشمندانه شده است.

کتاب وزن کلملت نوشته‌ی پاسکال مرسیه با ترجمه‌ی مهشید میرمعزی توسط انتشارات افق منتشر شده است.

نکوداشت‌های کتاب وزن کلمات

• پاسکال مرسیه با این رمان باشکوه و سرشار از زندگی تمام آنچه را طرفداران قطار شبانه‌ی لیسبون می‌خواستند، فراهم کرد. (Brigitte)
• کتابی عمیق و جذاب که سرگذشت نویسنده‌ی پنهان در پشت کلمات را نیز بیان می‌کند. (Luzia Stettler)
• پیتر بیری (پاسکال مرسیه) سوالاتی را مطرح می‌کند که شما را برای مدت‌ها به فکر وامی‌دارد. (Christine Richard)

کتاب وزن کلمات برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای علاقمندان به آثار پاسکال مرسیه و خوانندگانی که داستان‌های اندیشمندانه را دنبال می‌کنند، مناسب است.

در بخشی از کتاب وزن کلمات می‌خوانیم

طی سال‌های بعد، زندگی آندری در آرامش و انزوا سپری می‌شد. تلفن نمی‌خواست و بالأخره وقتی تلویزیون خرید، کوچک‌ترین دستگاه سیاه‌وسفید موجود را تهیه کرد، با آنتنی که در اتاق قرار می‌گرفت و تصویر تلویزیون هم مدام لرزش داشت. فقط برای اخبار و فیلم‌های قدیمی، که تصاویرشان آهسته‌تر حرکت می‌کردند، آن را روشن می‌کرد. می‌گفت دنیا زیادی پرشتاب و پرنور شده است. اکثر اوقات به کیوسک روزنامه‌فروشی ایستگاه راه‌آهن می‌رفت و چندین روزنامه و ازجمله روزنامه‌های روسی می‌خرید. آگهی اجاره‌ی آپارتمان‌ها را می‌خواند و بعد از یک سال نقل‌مکان کرد. کمی بعد، مغازه‌ای را کشف کرد که می‌شد مبلمان ازدورخارج‌شده‌ی تئاتر و اپرا را به قیمتی ناچیز از آن خرید. وقتی لیلند به ملاقاتش رفت، دید که میزتحریری بسیار بزرگ و نیم‌دایره‌ای با سطحی براق در آن جا قرار دارد. به نظر می‌رسید آندری بخشی، فقط بخشی، از دنیای بزرگ و تجملاتی را که معمولاً درش بر روی او بسته بود به خانه‌ی خود آورده است. سوفیا این را شنید و به ملاقاتش رفت. به میزتحریر نگاه کرد و روز بعد بازگشت و، بدون اینکه حرفی بزند، یک آباژور به سبک هنر نو را روی آن قرار داد. زبان آندری بند آمد و چای را بر زمین ریخت. سوفیا بعداً گفت: «به نظرم رسید هرگز کسی چنین کاری برایش انجام نداده بوده. ظاهراً آن کارلای احمق به هیچ دردی نمی‌خورده است.» آندری به لیلند گفت: «وقتی به آباژور نگاه می‌کنم، هربار آرزو می‌کنم سوفیا باز به‌زودی به ملاقاتم بیاید. من هرگز بچه نمی‌خواستم، ولی سوفیا...»

ظاهرش تغییر کرده بود. دیگر ریش و سبیل نداشت. جای عینک بدون دسته، عینکی عادی می‌زد و موهایش را صاف به عقب شانه می‌کرد. حالا فقط شباهت دوری به تروتسکی داشت.