معرفی و دانلود کتاب ناتمام

معرفی کتاب ناتمام

حتی دیوانه‌ها هم برای کارهایی که می‌کنند دلایل خودشان را دارند... توماس آگدن روان‌شناس مشهوری که جوایز زیادی در زمینه‌ی نوشتن آثار غیرداستانی خود دریافت کرده این بار در کتاب ناتمام، دست‌به‌قلم برده و داستانی در بستر روان‌شناسانه با شخصیت‌هایی ملموس، پیچیده و تأثیرگذار طراحی می‌کند. خانواده‌ای که با مشکلات روحی روانی مادر خانواده دست‌وپنجه نرم می‌کنند و هرکدام به‌نوعی آسیب‌هایی را متقبل می‌شوند.

درباره‌ی کتاب ناتمام

گاهی اوقات لازم نیست که حتماً با چاقوی تیز آشپزخانه به جان کسی بیفتیم و سرتاپا خونینش کنیم تا دردی که می‌کشد به چشممان بیایید. گاهی دردها رنگ ندارند، از زخم‌های سرباز نشئت نمی‌گیرند و به باوجود عمقشان، آن‌چنان که باید دیده نمی‌شوند. کتاب ناتمام (The Parts Left Out) اولین اثر داستانی توماس آگدن (Thomas H. Ogden) نویسنده‌ی آثار روان‌شناسانه قصه‌ی همین دردهای نامرئی و ماجرای دست‌وپنجه نرم کردن‌های اعضای یک خانواده با این دردها در کنار هم است.

این رمان داستان خانواده‌ای است که در آن مادر از مشکلات روانی رنج می‌برد و بقیه را به‌نوعی آزار می‌دهد. «مارتا» مادر این خانواده، زنی است که ناهنجاری‌های روانی عمیقی با خود به همراه دارد و همسر حمایتگرش «ارل»، به حدی همراه لحظات تلخ اوست که گاهی مخاطب به سلامت روحی این شخصیت نیز شک می‌برد.

گویی این اقتضای زاویه‌ی نگاه روانکاوانه‌ی توماس آگدن است که همه چیز در پی هم به شکلی محو و گیج‌کننده، در جهانی سرد و خاکستری و درعین‌حال پرتلاطم پیش می‌رود... ما در تمام طول داستان شاهد کشمکش‌ها و روابط بین اعضای این خانواده هستیم و نویسنده با هوشمندی تمام تک‌تک شخصیت‌ها را در کنار بحران‌های جاری در فضای داستان به‌سوی تکامل ابعاد مختلف شخصیتی‌اش هدایت می‌کند و با مهارتی غیرقابل‌انکار به توصیف هیجانات هوشیارانه و واکنش‌های تحلیلی اعضای این خانواده می‌پردازد.

یکی از برجسته‌ترین نقاط قوت کتاب ناتمام همین جنبه‌ی روانکاوانه‌ی آن است که با ظرافتی تحسین‌برانگیز در تاروپود روایت تنیده شده. توماس آگدن به‌عنوان روانکاوی چیره‌دست، موفق شده است که افکار، احساسات و سیر حرکت ذهنی شخصیت‌ها را بدون زیاده‌گویی و خستگی، به شیوه‌ای هوشمندانه و صادقانه به تصویر بکشد. این سطح از ریزبینی روانکاوانه به رمان کیفیتی منحصربه‌فرد بخشیده که خواننده را با چالش‌های درونی هر شخصیت همراه می‌کند.

آگدن در کتاب ناتمام، با بازنمایی دقیق وضعیت روانی مارتا و اطرافیانش، به سازوکار ذهن بیمار می‌پردازد؛ ذهنی که بدون شناخت ریشه‌ی افکار و امیالش، تنها در مسیر نیروهای ناهشیار پیش می‌رود. مارتا در چنین وضعیتی، رفتارهایی افراطی و آسیب‌زایی نسبت به فرزندانش بروز می‌دهد و در مقابل واکنش‌های متناقض اطرافیان مارتا نیز، می‌تواند نمودی از تلاش‌های این افراد برای انکار واقعیت‌های تلخ و محافظت از تصویر شکننده‌ی خانواده باشد.

توماس آگدن با ترسیم این پیچیدگی‌ها، موفق می‌شود خواننده را با روایت یک بحران خانوادگی تمام‌عیار همراه کند و با پرسش‌هایی بنیادین در ماهیت دیوانگی و مرزهای ناپیدای روان آدمی درگیر سازد. کتاب ناتمام با ترجمه‌ی منصوره وحدتی احمدزاده در انتشارات ققنوس به چاپ رسیده و در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

جوایز و افتخارات کتاب ناتمام

• رتبه‌ی چهارم در فهرست پرفروش‌ترین‌های اسرائیل برای سال 2017 در روزنامه‌ی هاآرتص (نیویورک‌تایمز اسرائیل)
• 10 اثر داستانی برتر 2017 به انتخاب منتقدان اسرائیل

نکوداشت‌های کتاب ناتمام

• توماس آگدن که شاید مشهورترین روانکاو امروز باشد، مهارت خود را به‌عنوان نویسنده داستان در اولین رمان خیره‌کننده‌اش، «ناتمام» نشان می‌دهد. نگاه تیزبین او به پیچیدگی روابط انسانی و ضعف‌های انسانی، شخصیت‌ها را چنان واقعی و گیرا می‌سازد که گویی از صفحه بیرون زده‌اند. رمان آگدن تأیید می‌کند که واقعی‌ترین مفاهیم توسعه‌یافته در روانکاوی، پیش‌ازاین در بینش هنرمند پدیدار شده‌اند. این داستان در پاراگراف‌های ابتدایی خواننده را مجذوب خود می‌کند و تا زمانی که پایان دلخراش آن روایت نشود، رهایش نمی‌کند. من به شخصه زمین گذاشتن این کتاب را تقریباً غیرممکن یافتم. (آنتونینو فرو، پزشک، رئیس انجمن روانکاوی ایتالیا)
• توماس آگدن هم‌زمان با نوشتن تراژدی، به طور تأثیرگذار و متقاعدکننده‌ای درباره‌ی زندگی روزمره می‌نویسد... دیالوگ‌ها از نظر روان‌شناسی درست به نظر می‌رسند، درعین‌حال که دلهره‌آور هستند... من این رمان را از نظر ارائه روایتی روان یا منسجم، یک رمان متعارف نمی‌دانم. بلکه آن را متلاطم و نگران‌کننده می‌بینم و به اعتقاد من، این نیز نقطه قوت اثر محسوب می‌شود. (مادلون اسپرنگنتر، استاد زبان انگلیسی دانشگاه مینه‌سوتا، مجله بین‌المللی روانکاوی)
• توماس آگدن نه‌تنها خلاق‌ترین نویسنده روانکاوی است که امروز می‌نویسد، بلکه در این رمان خود را به‌عنوان یک قصه‌گوی فوق‌العاده نشان می‌دهد. به‌عنوان یک اثر داستانی، این رمان در انجام دشوارترین شاهکارها موفق می‌شود هم مسحورکننده باشد و هم کاوشی عمیق در ویژگی‌های انسانی باشد که تراژدی‌های غیر قابل وصفی را به بار می‌آورد. (دکتر تئودور جیکوبز، مجله انجمن روانکاوی آمریکا)

کتاب ناتمام برای چه کسانی مناسب است؟

این رمان برای علاقه‌مندان به روان‌شناسی و روانکاوی نکته‌های زیادی برای گفتن دارد و با توجه به این که توماس آگدن شخصیت قدَری در مطالعات روانکاوی محسوب می‌شود، خواندن این اثر را خالی از لطف نمی‌کند.

در بخشی از کتاب ناتمام می‌خوانیم

رندی هیچ تردیدی نداشت که روایت ملودی درست‌تر و واقعی‌تر از روایت ارل است. مارتا، به دلایلی که هنوز برای رندی معما بودند، خیلی بی‌رحمانه با وارن رفتار کرده بود و به‌شدت درگیر مکیدن شست این پسر که خجالت‌زده‌اش می‌کرد شده بود. اما آیا این دلیل حتی برای زنی دیوانه کافی است که با چاقو به سراغ فرزندش برود و آشکارا تلاش کند تیغه چاقو را روی دست او فرود آورد یا شستش را قطع کند؟ کارهایی که او برای جلوگیری وارن از مکیدن شستش کرده بود، و آخرین آن هم گره‌زدن بندِ چرمی به‌دور دستکش‌هایی بود که به دست او می‌کرد، بی‌شک کارهایی افراطی بودند. اما چرا ارل گفت که مارتا به دنبال او بوده و نه به دنبال آن پسربچه و چرا ماجرای استفاده از پماد و دستکش‌ها را برای ازبین‌بردن عادت آن پسر مخفی کرده بود؟ او به‌وضوح به ملودی آموزش داده بود که هیچ حرفی از آن‌ها نزند. گزارش آن دختر داستانی قابل‌باور از کارهایی بود که مردم به دلایل توجیه‌پذیر انجام می‌دهند حتی اگر آن توجیه‌ها از سر جنون باشند. روایت ارل هیچ توجیهی نداشت. دروغ می‌گفت. از چه کسی می‌خواست محافظت کند؟ از مارتا؟ حتی پس از مرگش؟ از خودش؟ یا حق با ارل بود و مارتا ناگهان عقلش را ازدست‌داده بوده؟ این احتمال وجود داشت که ارل دیوانگی مارتا را نادیده گرفته باشد. مردم دوست ندارند اقرار کنند که یکی از اعضای خانواده‌شان دارد دیوانه می‌شود یا به جنون رسیده است.

رندی، گویی از خواب بیدار شده باشد، ناگهان به خود آمد و متوجه شد بیش از بیست فوت با جنازه فاصله ندارد که البته به دلایلی موجب پریشانی‌اش نشد. مارتا بی‌جان بود و زندگی این خانواده رازی بود که سه نفر باقیمانده به‌شدت سعی داشتند آن را حفظ کنند. رندی با دیدن وارن که تا فرصت گیر می‌آورد نزدیک ملودی می‌رفت و با هیچ‌کس دیگر ارتباط نداشت جز با خواهرش، احساس کرد که وارن و ملودی برای خود خانواده‌ای تشکیل داده‌اند که ورود او و هر شخص دیگری از جمله ارل به آن ممنوع است. وارن حتی یک کلمه حرف نزده و رندی نیز او را تحت‌فشار قرار نداده بود. او پسربچه‌ای یازده‌ساله بود که مادرش مدتی دستکش به دست‌هاش می‌کرد و دور ساق آن‌ها را با بند می‌بست و بعد سعی کرده بود او را با چاقو بزند یا حتی کار بدتری انجام دهد. او هول کرده بود و دلایل زیادی وجود داشت که نخواهد با بزرگ‌ترها که به‌طورکلی و به‌ویژه با او درست رفتار نکرده بودند، حرف بزند.