معرفی و دانلود کتاب سگ سفید

معرفی کتاب سگ سفید

کتاب سگ سفید نوشته‌ی رومن گاری، روایتگر عمق دست‌درازی انسان به قوانین و نظام طبیعت است، به‌این‌معنا که حتی احساسات متناقض عشق و نفرت یک موجود بی‌گناه هم از آسیب انسان در امان نخواهد ماند. این جستار را می‌توان اثری درخشان در درک مناسبات نژادپرستانه دانست؛ وقتی نویسنده‌ای مشهور که در آمریکا زندگی می‌کند، صاحب سگی می‌شود و کمی بعد می‌فهمد این ژرمن‌شپردِ آموزش‌دیده با سفیدپوست‌ها مهربان است و آفریقایی‌تبارها را دشمن خود می‌داند. این کتاب پس از انتشار پرفروش‌ترین کتاب آمریکا شد.

درباره‌ی کتاب سگ سفید

رومن گاری (Romain Gary) ناداستان سگ سفید (White Dog) را به‌نوعی به‌عنوان تجربه‌ای شخصی از زندگی خود و همسر هنرپیشه‌اش جین سیبرگ (Jean Seberg) در آمریکا نوشت. او که روزگاری در صف مبارزان جنبش ضدفاشیستی مقاومت فرانسه به رهبری ژنرال شارل دوگل (Charles de Gaulle) قرار داشت، احتمالاً از مشاهده‌ی شدت فزاینده‌ی رفتارهای نژادپرستانه‌ی سفیدپوست‌های آمریکایی علیه هم‌نوعان خود، آن هم درست پس از مرگ مارتین لوترکینگ و در میانه‌ی درگیری‌های سفیدپوست‌ها علیه آفریقایی‌تبارها (سیاه‌پوست‌ها) بود که دست به نگارش سگ سفید برد. این اثر انتقادی او، همچون بسیاری دیگر از آثارش، بازتاب نوعی دیدگاه ویژه‌ی خاص خودش بود؛ نگاهی انسانی به هم‌نوعان، فارغ از نژاد، رنگ پوست و ملیت. در این ناداستان، او در مقام راوی، از سگی خاکستری که زگیلی مثل خالی طرف راست پوزه‌اش دارد، تعریف می‌کند؛ یک سگِ گرگی که به‌تازگی صاحبش شده؛ سگی که با مهمان‌ها بسیار ملایم و مهربان است، اما چند روز بعد ناگهان با دیدن یک مأمور دولتی، یکپارچه آتش می‌شود و مثل درنده‌ای گرسنه که تکه‌گوشتی ببیند و نتواند خود را به آن برساند، چنان می‌غرد که انگار می‌خواهد حلقوم خود را پاره کند.

نویسنده که می‌فهمد سگ تازه‌یافته‌اش رفتاری غریب دارد، تردید می‌کند که چرا حیوان بی‌آزار، این‌گونه مسخ شده؟ وقتی فردای آن روز یک مأمور پست به در خانه‌اش می‌آید و با واکنشی مشابه مواجه می‌شود، به فکر فرومی‌رود و کم‌کم تشویشی خاص در دلش احساس می‌کند؛ هر دو مأموری که به خانه‌اش مراجعه کرده بودند، به علت رنگ پوست تیره‌شان مورد خشم سگ قرار گرفتند؛ درحالی‌که او با دوست‌های سفیدپوستِ صاحبش رفتاری بسیار مهربانانه دارد. سرانجام متوجه می‌شود که سگ بر اساس آموزش‌های صاحب قبلی‌اش، به آفریقایی‌تبارها حمله می‌کند. او که از آنچه مشاهده کرده، حیرت کرده، تصمیم می‌گیرد سگ آموزش‌دیده را نزد یک دام‌پزشک ببرد تا دوباره تربیت شود؛ چرا که می‌داند «باتکا»یی که واکنشی نژادپرستانه را آموزش دیده؛ هیچ تقصیری ندارد. ماجرا اما به همین سادگی پیش نمی‌رود؛ چرا که دام‌پزشکی که رومن گاری به او مراجعه می‌کند؛ سفیدپوست نیست. انتشارات چشمه، کتاب سگ سفید نوشته‌ی رومن گاری را که جزو شاهکارهای ادبی جهان محسوب می‌شود، با ترجمه‌ی درخشان سروش حبیبی منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب سگ سفید

• تصویر رومن گاری از تنش‌های نژادی در آمریکا در آن زمان با دقت و ابعادی واقع‌گرایانه، مستند و نسبتاً استثنایی بازسازی شده است. (The Globe and Mail Newspaper)
• داستانی طعنه‌آمیز که احتمالاً بر اساس یک حقیقت نوشته شده است. به نظر می‌رسد [این ماجرا] به بهانه‌ای برای رومن گاری تبدیل شد تا درباره‌ی مسئله‌ی نژادی در آمریکا صحبت کند. (The Atlantic magazine)
• این کتاب پرتره‌ای به‌یادماندنی از گناه است. احساس می‌کنم رومن گاری آن‌قدر زندگی کرده که سرانجام نظاره‌گر بلوغ خود شود. هرچند نمی‌دانم آیا او بر این حقیقت [نژادپرستی در آمریکا] دست گذاشته که خود را به‌عنوان یک افسانه‌ی زمان درآورد، یا نه. (Harper's Magazine)

اقتباس‌های سینمایی از کتاب سگ سفید

از کتاب سگ سفید نوشته‌ی رومن گاری، دو اقتباس سینمایی به همین نام ساخته شده است. اولین فیلم را ساموئل فولر (Samuel Fuller) در سال 1982 کارگردانی کرد و ساخت موسیقی متن را نیز به انیو موریکونه (Ennio Morricone) آهنگ‌ساز برجسته‌ی ایتالیایی سپرد. این کتاب اما باز هم مورداستفاده قرار گرفت و در سال 2022، آنیس باربولا والت (Anaïs Barbeau-Lavalette) برای دومین مرتبه، فیلمی بر اساس کتاب نویسنده‌ی مشهور هم‌وطنش ساخت؛ اثری که بیش‌تر از ساخته‌ی ساموئل فولر، به متن کتاب رومن گاری وفادار مانده است.

با رومن گاری بیش‌تر آشنا شویم

رومن گاری در سال 1914 در لیتوانی به دنیا آمد و در دوم دسامبر 1980، کمی بعد از خودکشی همسرش، با شلیک یک گلوله به سبک ارنست همینگوی به زندگی خود پایان داد. او یکی از پرفروش‌ترین نویسنده‌های فرانسوی‌زبان در جهان است و موفق شده دو بار جایزه‌ی معتبر ادبی گنکور (Prix Goncourt) را به دست بیاورد (جایزه‌ای که تنها یک‌بار به هر نویسنده تعلق می‌گیرد)؛ اما او یک‌مرتبه در سال 1975 برای کتاب «ریشه‌های آسمان» (به فرانسوی: Les Racines du ciel، به انگلیسی: The Roots of Heaven) و بار دوم نیز با اسم مستعار امیل آژار (Émile Ajar) برای کتاب «زندگی در پیش رو» (به فرانسوی: La Vie devant soi، به انگلیسی: The Life Before Us) این جایزه را کسب کرد. رومن گاری بسیاری از کارهایش را با نام مستعار می‌نوشت و از او شانزده رمان برجای‌مانده که اغلب آن‌ها به زبان فارسی ترجمه شده است. از بهترین آثار او می‌توان به کتاب‌های «لیدی ال»، «خداحافظ گاری کوپر»، «زندگی در پیشِ رو»، «میعاد در سپیده‌دم» و کتاب حاضر اشاره کرد.

در بخشی از کتاب سگ سفید می‌خوانیم

به دفتر جک رفتم اما کسی آن‌جا نبود. جک در استودیو مشغول نظارت بر بازی بوزینه‌اش بود که برای خود ستاره‌ای بود و در فیلم بوزینه‌ایِ رومئو و ژولیت که برای تلویزیون تهیه می‌شد بازی می‌کرد.

به خانه برگشتم. همسرم به جلسه‌ای رفته بود. جلسه‌ی Urben Leag بود و کارش آماده کردن سیاهان بی‌کار شده بود، تا بتوانند باز کاری پیدا کنند. میان بی‌کارماندگان سیاه بی‌کارِ واقعی نسبتاً کم است. علت بی‌کاری‌شان این است که به آن‌ها کار نمی‌دهند. همین! سندیکاهای تبهکاری همه‌ی درها را بر آن‌ها می‌بندند.

لیبرال‌های متعهد که علیه تبعیض نژادی مبارزه می‌کنند بعدازظهر در منزل یک استاد هنرهای نمایشی جلسه‌ای داشتند و من البته از شرکت در آن خودداری کردم.

به آن‌ها توضیح داده بودم که با زحمتِ زیاد توانسته‌ام خود را از شر ویتنام و بیافرا و کشتار سرخ‌پوستان در آمازون و سیل‌های برزیل و سرنوشت روشنفکران در شوروی خلاص کنم. آدم باید بتواند جلوِ خودش را بگیرد. در هر کار باید اندازه نگه داشت. الفانتیازیس پوست می‌دانید چیست؟ وقتی است که پوست‌تان روی بدن دیگران درد می‌گیرد. گفتم برای من دیگر کافی است. دیگر نمی‌خواهم به شیوه‌ی امریکایی هم رنج بکشم. این را هم باید اعتراف کنم که از این آقای استادی که جلسه‌ی هم‌بستگی با مبارزان سیاه در خانه‌اش تشکیل می‌شد بسیار بیزار بودم. او یک phoney نمونه‌ی کالیفرنیایی بود، یعنی یک متظاهرِ متقلب. یکی از «مترقی‌نمایانی» که جامعه‌ی مصرف ما را محکوم می‌کنند اما از شما پول قرض می‌گیرند تا در خریدوفروش زمین و مستغلات سودی به جیب بزنند. من از کسانی که اعتقادشان به آزادی نه حاصل تعمق در جامعه، بلکه نتیجه‌ی شکاف پنهان روانی‌شان است متنفرم. اگر جوان‌ها به بعضی پیروان فروید که می‌کوشند افراد را با جامعه‌ای بیمار سازگار کنند بحق خرده می‌گیرند، عمل عکس، یعنی کوشش در سازگار کردن جامعه با روان بیمارِ خود هم مشکلی را حل نمی‌کند.