معرفی و دانلود کتاب سرازیر در کوه مورگن

معرفی کتاب سرازیر در کوه مورگن

خوشبختانه آقای لایمن به کوه برخورد کرد و رازی سربه‌مهر فاش شد؛ رازی که زندگی دو زن را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد و آن‌‌ها را با هویت حقیقی همسرشان آشنا می‌کند. کتاب سرازیر در کوه مورگن نوشته‌ی آرتور میلر، نمایشنامه‌ای انتقادی و اجتماعی است که نشان‌دهنده‌ی ابتذال اخلاقی و رنگ‌باختن ارزش‌های انسانی در آمریکاست و در عین حال می‌کوشد تا مخاطب را سرگرم کند و حتی او را بخنداند!

درباره‌ی کتاب سرازیر در کوه مورگن

همه‌ی رازها برملا شدند. دیگر چیزی نمانده که لایمن بخواهد از فاش شدنش جلوگیری کند. تئو و لیا با یکدیگر ملاقات کرده‌اند و رازی را که نزدیک به یک دهه آن را با خود به این سو و آن سو می‌برده و در رستوران و خیابان و جمع فامیل و... از برملا شدنش جلوگیری می‌کرده، به بدترین شیوه‌ی ممکن آشکار شده است. همسر اول و دومش، در اتاق بیمارستان رو در روی یکدیگر قرار گرفته‌اند. از نظر خودش کار چندان بدی نکرده. تصور می‌کند چون مَرد است، دیگران نباید بابت خیانت کردن او را سرزنش کنند. البته فعلاً که با همان «خیانت کردن» هم کنار نیامده و خود را «آزاد» می‌پندارد؛ اما خوشبختانه نه همسرانش و نه دخترش «بسی» او را چیزی جز یک مرد بی‌تعهد و خائن نمی‌بینند. کتاب سرازیر در کوه مورگن (The Ride Down Mt. Morgan) روایت‌گر این ملاقات است؛ ملاقاتی که زندگی دو زن و یک مرد را دگرگون می‌کند و پرده از اسرار برمی‌اندازد. آرتور میلر (Arthur Miller) که خود از منتقدان جامعه‌ی پر زرق و برق اما به‌انحطاط کشیده‌ی آمریکای اواخر قرن بیستم است، این نمایشنامه را نیز با نگاهی انتقادی به‌نگارش درآورده و می‌کوشد تا اجتماع غرق در خیانت و بی‌مسئولیتی را به چالش بکشد.

نمایشنامه‌ی سرازیر در کوه مورگن رخدادهای زیادی ندارد. کل اتفاقی که در این ماجرا جاری‌ست، همین دیدار بین تئو و لیا است؛ اما چیزی که به اهمیت این نمایش اضافه می‌کند، دیالوگ‌های آنان است که نشان‌گر تحولات عقیدتی و تغییر افکار نسل گذشته و نسل جدید است. تئو به‌نسبت لیا زنی سنتی‌تر است و به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند از جرم خیانت بگذرد و امکان ندارد که هیچ‌گاه شوهرش، لایمن، را ببخشد، اما لیا از تئو سهل‌گیرتر است. ساده‌تر از تئو با جرم نابخشودنی لایمن مواجه می‌شود و می‌کوشد تا اوضاع را به‌دست بگیرد. آرتور میلر در این میان به‌سراغ شوهر خیانت‌کار می‌رود تا شاید باریکه‌ای از وجدان و شرافت را در او ببینیم، اما این‌طور نیست. لایمن که هم ثروتمند است هم میان‌سال، تمام ویژگی‌ها برای وقیح بودن را دارد و انگار نه انگار که با زندگی دو زن و فرزندانش بازی کرده است.

اغلب لحظات کتاب سرازیر در کوه مورگن، داخل اتاق بیمارستان می‌گذرند اما در آن میان به گذشته نیز عقب‌گرد زده خواهد شد و ما در جریان روابط لایمن با زنانش، دروغ‌هایی که مدام به آن‌ها می‌گفت و تصور می‌کرد هیچ‌‌گاه برملا نخواهند شد، قرار می‌گیریم. آرتور میلر به نشان دادن روابط دو خانواده با یکدیگر قناعت نکرده و این وضعیت را نمونه‌هایی از مشکلات اجتماعی دانسته؛ جامعه‌ای که دروغ و خیانت در آن هزینه‌ی چندانی برای فرد بی‌اخلاق ندارد و وفاداری و صداقت لزوم خود را از دست داده است. نمایشنامه‌ی سرازیر در کوه مورگن با ترجمه‌ی حسن ملکی در انتشارات بیدگل به‌چاپ رسیده است.

اقتباس فرهگی از کتاب سرازیر در کوه مورگن

• تماشاخانه‌ی ویندم لندن در سال 1991، میزبان گروه نمایشی شد که نمایشنامه‌ی «سرازیر در کوه مورگن» میلر را به کارگردانی مایکل بلیک‌مور در برابر دیدگان تماشاچیان، به اجرا درآوردند. تهیه‌کننده‌ی این گروه رابرت فاکس بود و تاک کانتی نیز در نقش لایمن فلت بر روی صحنه، به ایفای نقش پرداخت.

نکوداشت‌های کتاب سرازیر در کوه مورگن

• این کتاب جست‌وجوگر، خشن و ویران‌گر و در عین حال دلسوزانه است. (روزنامه‌ی ساندی‌تایمز)
• آرتور میلر می‌داند که نویسندگی نه صرفاً زیبایی‌شناختی بلکه کنشی اجتماعی و درگیری سیاسی بخش جدایی‌ناپذیر این کار است. آثار میلر شباهت زیادی به خودش دارد؛ سوزان اما سرد. (ادوارد آلبی)

کتاب سرازیر در کوه مورگن برای چه کسانی مناسب است؟

این داستان را نه‌می‌توان فلسفی قلمداد نه اجتماعی، بلکه آینه‌ای است در برابر اخلاقیت ما و کذب بودن ادعاهایمان را به رخمان می‌کشد. آرتور میلر این نمایشنامه را برای افرادی به‌نگارش درآورده که مدعی آزادی‌اند اما در واقع افرادی بی‌تعهد و بی‌مسئولیتی هستند. کتاب سرازیر در کوه مورگن برای خوانندگانی که به نمایشنامه‌های اجتماعی، فلسفی و انتقادی علاقه دارند، مناسب است.

در بخشی از کتاب سرازیر در کوه مورگن می‌خوانیم

با چشمان گشاده، قوزکرده آمادۀ فرار، شیرِ در حال نزدیک شدن را تماشا می‌کند که غرش‌هایش حالا به نظر بیشتر به خُرخُری از ته حلق و توأم با آرامش تبدیل شده و بسیار هم کمتر شده؛ و به همین ‌سبب لایمن قد راست می‌کند و پیروزمندانه برمی‌گردد به‌طرف زن‌ها در بیرون صحنه. بسی از جا می‌پرد و دست‌هایش را با آسایش خاطری توأم با جذبه بر گردن او می‌اندازد و می‌بوسدش.

بسی: (پیشِ رویش را می‌نگرد.) بابایی، برگشت رفت! برای چی این کار رو کردی!

تئو وارد می‌شود.

تئو: برگشت رفت! (به لایمن) تو چه‌جوری این کار رو کردی! (به بسی) دیدی چه‌جوری وایساد بابات رو نگاه کرد بعد برگشت رفت؟ (به لایمن) چی شد؟

لایمن: فکر کنم... حس کرد که من ‌ ‌عزیزم، فکر می‌کنم عذاب‌وجدانم برطرف شد!

تئو: چی!

لایمن: (متعجب خیره شده.) غرشش برق از سرم پروند و یه‌دفعه همه‌چی چنان روشن شد که... (به‌طرف تئو برمی‌گردد.) تئو، من همیشه با تو خوشبخت بوده‌م!  ‌ ‌فقط نمی‌تونستم این رو قبول کنم! یه‌جور معجزه بود ها ‌ ‌من مرد خوشبختی هستم، به هیچ ‌قیمتی هم از این بابت عذرخواهی نخواهم کرد!

تئو: (اشک قدردانی در چشم، دست‌ها را به‌شکرانه به‌هم می‌زند.) اوه، لایمن! (می‌پرد تا ببوسدش.) اوه، عزیزم!

لایمن: (هنوز بر موج افکار خویش سوار، دست به‌طرف تئو دراز می‌کند.) چه دوست‌های خوبی هستیم، تئو! بزن قدش! (تئو می‌خندد و مردانه با او دست می‌دهد.) عجب آدمی هستی تو، عجب چهرۀ دلیر و زیبایی داری!

بسی: اوه، بابایی، خیلی قشنگه!  ‌ ‌تو راست‌راستی بی‌نظیری! (می‌گرید.)