معرفی و دانلود کتاب بابا باید غذا بخورد

معرفی کتاب بابا باید غذا بخورد

کتاب بابا باید غذا بخورد، نمایشنامه‌ای خواندنی از ماری اندیای است. این نمایشنامه‌نویسِ صاحب سبک در محافل ادبی فرانسه و سرتاسر جهان شناخته‌شده است. بابا باید غذا بخورد، نمایشنامه‌ای طنزآمیز و اجتماعی است که با روایت داستانیِ جذاب، پیچیدگی‌های روابط خانوادگی، مضامینِ هویت فردی و تلاش انسان‌ها، مخاطبان را مجذوب خواهد کرد.

درباره‌ی کتاب بابا باید غذا بخورد

کتاب بابا باید غذا بخورد (Papa doit manger)، یکی از نمایشنامه‌های معروفِ ماری اندیای (Marie Ndiaye)، نمایشنامه‌نویس معروف فرانسوی و دارنده‌ی جایزه‌ی ادبی «نلی زاکس» را در خود گنجانده است. مینا، امی، بابا، مامان، زلنر، آنا، مادربزرگ، بابابزرگ، عمه ژوزه و عمه کلمانس، شخصیت‌های این نمایشنامه هستند. این شخصیت‌ها، ویژگی‌هایی متناقض دارند. هر کدام از کاراکترهای این نمایشنامه تلاش می‌کنند تا تصویری ایدئال از خودشان ارائه دهند، اما از طرف دیگر، ترس‌ها، ناامنی‌ها و ضعف‌هایشان آن‌ها را به انسان‌هایی واقعی و قابل‌لمس تبدیل می‌کند. احمد، که اکنون خودش را اِمی می‌نامد، به خانواده‌ای که زمانی رهایش کرده، بازگشته است. او با ادعای ثروت و افتخار به رنگ پوست تیره‌اش، آمده تا نقشی قهرمانانه در این درام خانوادگیِ ابزورد ایفا کند. این تغییر نام، مانند ماسکی است که بر چهره‌ی احمد قرار دارد تا هویتی جدید برای خود بیافریند. هویتی که به نظرش او را به یک فرانسوی تمام‌عیار تبدیل می‌کند.

نویسنده‌ی کتاب بابا باید غذا بخورد، با طنز تلخ و گزنده‌ای، به‌ سراغ موضوعات حساسی مانند مهاجرت، نژادپرستی و روشنفکری دروغین رفته است. پدر، یکی از شخصیت‌های مهم این کتاب به‌حساب می‌آید. وی با ایده‌های عجیب‌و‌غریب‌، همانند کودکی است که فقط جسمش بزرگ شده و می‌خواهد دنیای اطرافش را با بازی‌های خود تغییر دهد. او با دعوت خانواده به یک شام مفصل در هتل، می‌خواهد به همه ثابت کند که زندگی‌اش چقدر روی روال است. غافل از اینکه این نمایش، بیشتر شبیه به مسخره‌بازی است.

شخصیت مادر در کتاب بابا باید غذا بخورد، با تمام عشق کورکورانه‌ای که به همسر اولش دارد، نماد یک تراژدی کلاسیک به‌حساب می‌آید. او حاضر است به هر قیمتی به این رابطه فرسوده ادامه دهد، حتی اگر به قیمت بدبختی خود و فرزندانش تمام شود. زلنر، روشنفکر داستان، با ادعاهای بشردوستانه، در واقع نمایانگر چهره‌ی واقعی روشنفکران است. کسانی که تنها در ظاهر به عدالت و برابری اعتقاد دارند و در عمل، همانند دیگران، به سیاه‌پوستان به چشم موجوداتی پست و حقیر نگاه می‌کنند.

ماری اندیای، نویسنده‌ی نمایشنامه‌ی حاضر، با خلق شخصیت‌های اغراق‌آمیز و موقعیت‌های طنزآمیز، به طرز بی‌رحمانه‌ای به روشنفکران دروغگو و نژادپرستان حمله می‌کند. او نشان می‌دهد که چگونه این افراد، با استفاده از زبان و ادبیات، سعی بر توجیه اعمال زشت خود دارند و از زیر بارِ مسئولیت شانه خالی می‌کنند. اندیای با زبانی طنزآمیز و گزنده، به خواننده یادآوری می‌کند که نژادپرستی، دروغگویی و روشنفکری دروغین، مانند زخم‌هایی عمیق، پیکره‌ی جوامع بشری را آزرده‌اند.

شیوه‌ی نگارش نویسنده‌ی کتاب بابا باید غذا بخورد، بداهه‌سرایی است. اندیای، بدون اینکه قصد نگارش نمایشنامه‌ را داشته باشد، قلم‌ و‌ کاغذ به‌ دست می‌گیرد و مشغول نوشتن می‌شود. در نمایشنامه‌های ماری اندیای، مکالمه‌ها، اهمیت بسیاری دارند. این سبکِ روایت، باعث شده تا فرم منسجمِ نوشتارِ نمایشنامه حفظ شود و مطالعه‌ی توضیحات لازم برای میزانسن، ذهن خواننده را از درک روایت اصلی نمایشنامه، منحرف نکند.

کتاب بابا باید غذا بخورد را انتشارات دیدآور، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است. مرضیه کردبچه، مترجم این کتاب است.

کتاب بابا باید غذا بخورد برای چه کسانی مناسب است؟

افراد علاقه‌مند به ادبیات نمایشی و بررسی روابط پیچیده‌ی خانوادگی، مخاطب‌های اصلی کتاب بابا باید غذا بخورد هستند. مطالعه‌ی کتاب بابا باید غذا بخورد برای افرادی که به خواندن آثار ادبی با خمیرمایه‌ی نقد مسائل اجتماعی و فرهنگی علاقه دارند نیز خالی از لطف نیست.

در بخشی از کتاب بابا باید غذا بخورد می‌خوانیم

مینا. نباید وارد شید! لطفاً. مامان یادمون می‌ده که دردسر حتا نباید از دم خونه‌مون بگذره، و این ساختمان هم پر از دردسرهاییه که فقط می‌خوان بیان تو.

بابا. گریه نکن! خیلی خوب. اَه بچه، چه حکایتی شده!

مینا. هرج‌ومرج و بی‌نظمی‌ جایی تو آپارتمان مامان نداره.

بابا. اما بابا برگشته و این معجزه‌ست. تو خوشحال می‌شی. بچه‌جون، من باباتم، ثروتمندم و می‌خوام که مامان من رو ببخشه. ببین. پوست بابا تا جایی که برای پوست آدمی‌زاد ممکنه، سیاه شده. پوستم کامل و یکدست سیاه شده؛ اون قدر سیاه و براق که چشم‌های تیره‌م تو صورتم بی‌رنگ به‌نظر می‌آد. خب بچه، از حالا بدون که این رنگ یه‌دست و باشکوه پوستم به پوست‌های بی‌رنگی مثل پوست تو برتری داره. فعلاً این رو بدون تا بعد درکش کنی.

مینا. همه چیز ناعادلانه‌ست.

بابا. برتری بی‌بروبرگردِ ظاهر من. حالا در رو باز کن پرنده‌کوچولو. بذار بابا بیاد تو. بذار بی‌دردسر برگرده.

مینا. البته که ما آرامش رو دوست داریم.

بابا. مغرور و خوشحال و مرفه برگشتم؛ خیلی مغرور، خیلی خوشحال، خیلی پول‌دار، این‌جام. دوباره اومدم سراغ مامان. وای دخترم، فکر می‌کنی من رو می‌بخشه؟

مینا. مامان تو مغازه‌ی «فر طلایی» کار می‌کنه. اما کارش خیلی پیشِ‌پاافتاده‌تر از حد توانایی‌شه.

بابا. ده سال آزگار، مامان فکر می‌کرد من مُردم، اما من دور از شما، پیشرفت می‌کردم، پس‌انداز می‌کردم. خودم رو بالا می‌کشیدم، تا امروز با موفقیت‌ و چهره‌ی درخشان برگردم. بگو ببینم بچه، مامان بازیگوشی کرده، یه کمی‌ خوش‌گذرونی؟