زندگینامه و دانلود کتاب‌های ژان آنوی

زندگینامه ژان آنوی

ژان آنوی (Jean Anouilh)، در 23 ژوئیه 1910 در شهر"بردو" فرانسه به دنیا آمد، مادرش ویلون می‌نواخت و پدرش با خیاطی کردن امرارمعاش می‌کرد. کودکی آنوی به آرامی با تحصیل درمدرسه کلبر گذشت.

در دوازده سالگی، نخستین اشعارش را سرود و در شانزده سالگی نخستین نمایشنامه‌اش را با عنوان‌"‌زن روی بخاری‌" نوشت.
درجوانی راهی پاریس، مهد تئاتر فرانسه، شد و دنیای جادویی تئاتر او را شیفته خود کرد. با مطالعه آثاربزرگان نمایشنامه‌نویسی دنیا درِ تازه‌ای از دنیای هنر به او گشوده شد.

او خود گفته است: "من بی استاد بزرگ شدم و تا سال 1928 "کلودل" را درست نمی‌شناختم و آثار پیرآندللو و برنارد‌ شاو را در جیب داشتم. اما با وجود این تنها بودم، تنها با ترسی که به زودی 20 ساله می‌شوم و ‌تنها با عشق به تئاتر و تمام ناپختگیم. درشرایطی که در تئاترها، نمایش‌های عادی اجرا می‌شد چه کسی می‌توانست راهنمای من باشد، 18 ساله، تحصیل نکرده و برای معاش سرگردان و این ترسی بی‌پایان بود... "
در همان سال تماشای نمایش"زیگفرید" اثر ژان ژیرودو به کارگردانی لویی ژووه در تئاتر بزرگ شانزه لیزه او را منقلب کرد و موجب شد تا همیشه احترام ویژه‌ای برای ژیردو قائل شود.

او در پاریس وارد دانشگاه شد و در رشته حقوق به تحصیل پرداخت و به مدت دو سال در یک موسسه تبلیغاتی مشغول به کار شد و سرانجام در سال 1931 با پیگیری و تلاش فراوان توانست منشی لویی ژووه کارگردان مشهور تئاتر فرانسه شود.

پس از یک سال برای آن که بتواند با فراغت بیشتر تمام وقت خود را صرف نوشتن نمایشنامه کند از این کار کناره گرفت و با اجرای نخستین نمایشنامه‌اش‌ "سمور" در صحنه به موفقیت دست پیدا کرد. از همان دوران بود که آنوی عصیانگرانه به سبک خاص خود دست پیدا کرد، سبکی که کاملا با سبک ژیرو‌دو متفاوت بود.

ازدواج با‌"مونل والانتن" هنرپیشه زن فرانسه زندگی شخصی او را به طرز عجیبی به تئاتر آمیخت و تصمیم گرفت دیگر فقط از طریق تئاتر زندگی کند.

در سال 1937 آنوی با کارگردانان نامی چون آندره بارساک و زوج هنری ژورژو لودمیلا پیتوف که نمایشنامه‌های‌ "مسافر بی‌‌توشه" و " وحشی‌ها"ی او را به اتفاق همسرش کارگردانی کردند، آشنا شد و بارساک در سال 1938 نمایشنامه دیگر او "رقص دزدان" را که کمدی جذاب بود به صحنه برد که با استقبال خوبی مواجه شد.
پس از این موفقیت، آنوی نخستین مجموعه‌های آثارش را با عنوان‌ "‌سیاه"، "سرخ" و "دندان قروچه‌ای" منتشر کرد.

ژان آنوی که در طول حیاتش بیش از 30 نمایشنامه نوشت با اجرای برخی از آثارش در کشورهای مختلف زود به شهرت جهانی رسید. آثار این نمایشنامه‌نویس به خاطر تصویری که‌ از وضع انسان و رابطه او با دنیای خود می‌دهند و همچنین از لحاظ شکل و ارزش‌های نمایشی، جالبند؛ او با انسان و مقامش در دنیا سر و کار دارد.
مواجه انسان با سرنوشتش موضوع اصلی نمایشنامه‌های آنوی است؛ پول و عشق، موضوعاتی درجه دوم هستند که انسان را در رابطه با آرزوها، سازش‌‌ها، بزرگی و پستی‌های او بهتر نشان می‌دهند.
هر چند دید اصلی آنوی در آثارش معمولا یکسان هستند اما در آثار مختلفش برداشت‌ها و نقطه نظرها تغییر می‌کنند.
بخشی از نمایشنامه‌های این نویسنده فرانسوی براساس مضامین تاریخی و با اقتباس از نمایشنامه‌های قدیمی یونان شکل گرفته‌؛ نمایشنامه‌هایی مانند "آنتیگون" که آنوی در سال 1944 با اقتباس از تراژدی معروف سوفوکل نوشت. یا "مده‌آ" که در سال 1953 براساس اثر معروف اوریپید یونانی شکل گرفت. نمایشنامه‌ "چکاوک" او نیز برگرفته از سرنوشت ژاندراک معروف است. همچنین "بکت" این نویسنده نیز در سال 1959 با نگاهی به تاریخ نورومان‌ها نوشته شد. "رمئو و ژانت" نمایشنامه دیگری از اوست که با اقتباس از تراژدی عاشقانه و معروف شکسپیر درسال 1946 جان گرفت.

آنوی که در سال 1945 به شدت تحت تأثیر تیر‌باران دوست شاعرش برازیلاخ قرار گرفته بود از آن پس در نمایشنامه‌هایش خالق ‌قهرمانان غمگین‌ شد. او در دنیای تئاتر‌های خود که همه متن‌هایشان در سال‌های پیش و پس از جنگ جهانی‌ دوم نوشته شد با استفاده از همه اصول و تکنیک‌های تئاتری مسایلی را مطرح می‌کند که مسائل زمانش محسوب می‌شود؛ مسائلی که با خلوص و صداقت آمیخته شده، همراه با استقامت و بدبینی دربرابر دنیای بیمار و غیر‌قابل علاج.

تم‌های آثار آنوی به طور مشخص از هیولای موحش فقر که موجب نابودی انسان می‌شود، پول که علاوه بر خوشبخت کردن انسان و موفقیت او در پیروزی عشق، مانع شکست و دور شدن او از عشق است و خاطرات گذشته که فکر کردن به آن هم موجب التیام دردهای امروز وهم سبب‌ساز گریز انسان از یاد‌آوری واقعیات تلخ گذشته و روی آوردن به تخیل می‌شود، سخن می‌گوید.

سرانجام پدر قهرمان‌های خیالی نمایشنامه‌های قرن بیستم در سال 1987 با واقعیت بزرگ زندگی مواجه شد و در سن 77 سالگی از دنیا رفت.

کتاب‌های ژان آنوی:

زن روی بخاری
هرمین
مسافر بی توشه
وحشی ها
دندان قروچه ای
نمایشنامه سرخ
نمایشنامه سیاه
سرخ
سیاه
رقص دزدان
ژزابل
سیسیل یا مکتب پدران
والس گاوزبان
ارنیفل یا کوران هوا
بیتوس بیچاره
شام سرها
اورلوبرلویا
مرتجع عاشق
مولیر کوچک
نانوا زن نانوا و شاگرد نانوا
آنتوان عزیز
ماهی‌های قرمز
رئیس اپرا
آردل
گل مینا
سمور
لاماندارین
یک زندانی وجود داشت
زن وحشی
مجلس رقص دزدان
میعاد در سانلیس
لئوکادیا
اوریدیس
آنتیگون
رومئو و ژانت
مده
نمایشنامه‌های درخشان
کلوپ
دعوت به رقص
تمرین یا عشق مجازات دیده