معرفی و دانلود کتاب آژیر بی‌صدا

معرفی کتاب آژیر بی‌صدا

در کتاب آژیر بی‌صدا، نوشته‌ی جورج سایمون کافمن با نمایشنامه‌ای کوتاه مواجه می‌شوید که فضای طنزآلود و سرگرم‌کننده‌اش تجربه‌ای دلپذیر را برای شما رقم می‌زند. این نمایشنامه روایت دوستانی است که با صبر و حوصله‌ی تمام مشغول گپ زدن هستند و هیچ اتفاقی نمی‌تواند حواس آن‌ها را پرت کند حتی اگر خطر مرگ تهدیدشان کند. این اثر ذیل مجموعه‌ی «تجربه‌های کوتاه» به انتشار رسیده است.

درباره‌ی کتاب آژیر بی‌صدا

در هتلی دو دوست با نام‌های اد و باب در حال صحبت با یکدیگر هستند و راجع به مسائلی کم‌اهمیت با دقت و خونسردی تمام صحبت می‌کنند. ظاهر کمدی نمایشنامه پس از مدت کوتاهی آشکار می‌شود. اد درباره‌ی رؤیای خانه ساختن خود به باب می‌گوید که ناگهان خبردار می‌شوند هتل در حال آتش گرفتن است. باب و اد به ادامه‌ی گفت‌وگوی خود می‌پردازند. این تصویرسازی خنده‌دار همان‌طور که جورج سایمون کافمن (George Simon Kaufman) در ابتدای کتاب آژیر بی‌صدا (The Still Alarm) از بازیگران درخواست کرده است ما را یاد نمایشنامه‌ی مشهور اتاق نشیمن می‌اندازد. کافمن در ابتدای نمایشنامه نوشته است: «این نمایشنامه باید باوقار و متانت تمام بازی شود و هیچ بازیگری نباید با صدای بلند دیالوگ‌ها را بیان کند.» درواقع هم همین نکته باعث کمدی و کل محتوای نمایشنامه می‌شود. اغراق در این نکته تا حدی پیش می‌رود که اد در میان تلاش آتش‌نشانان برای عملیات نجات مشغول نواختن آهنگ با ویلن خود می‌شود.

کتاب آژیر بی‌صدا نوشته‌ی جورج سایمون کافمن در سال 1925 اولین بار اجازه‌ی چاپ گرفت، اما به انتشار عمومی نرسید و پس از اتفاقات رکود بزرگ و سپس جنگ‌جهانی دوم در سال 1957 منتشر شد. محتوای طنز ساده و بدون جهت‌گیری یا نقدی سیاسی از نمونه‌های کمیاب ادبیات در آن دوران است که دلیل اصلی آن تاریخ نگارش نمایشنامه می‌باشد. این نمایشنامه بر خواسته از فضای ادبیات مردم‌پسند انگلیسی و آمریکایی است؛ به همین دلیل با استقبال خوبی در این دو کشور مواجه شد. به دلیل مکان و زمان ثابت، این اثر نمایشنامه‌ای در یک برداشت است. این نمایشنامه‌ی کوتاه با ترجمه‌ی حسن ملکی توسط نشر چشمه منتشر گردیده و در اختیار شماست.

درباره‌ی مجموعه‌ کتاب‌های تجربه‌های کوتاه

مجموعه‌ کتاب تجربه‌های کوتاه، جمعی از کتاب‌هایی است که برای نشست‌ها و فرصت‌های اندک درنظر گرفته شده‌اند تا در خلال کار و فعالیت‌های دیگرتان کتاب را از یاد نبرید؛ البته باید گفت این مجموعه با دقت فراوان انتخاب شده است تا ضمن کوتاه بودن، اثر زیادی بر شما بگذارد و روح‌تان را تازه کند. این مجموعه برای شماست تا از فرصت‌های اندک بهره‌ی تمام را ببرید.

نکوداشت‌های کتاب آژیر بی‌صدا

• نمونه‌ای عالی از طنز موقعیت. (لیندا الن)

• نمایشنامه‌ای که ادبیات پوچ‌گرایانه دارد، اما نمی‌شود آن را تئاتر پوچ نامید؛ زیرا با شروع و پایان مشخص روبه‌رو هستیم. کافمن با نمایشنامه‌ای در ظاهر ساده به مقبولیتی عالی رسید. (مایکل پی اسا)

• تکنیک ادبی مورد استفاده‌ی جرج سایمون کافمن کنایه است. او به‌خوبی از مفاهیم به‌گونه‌ای استفاده می‌کند که معنای موردنظر کاملاً مخالف معنای تحت‌اللفظی آن‌ها باشد. این تبحر او سبب استقبال مخاطبان می‌شود. (اسمدا از مجله‌ی ای‌نتز)

اقتباس فرهنگی از کتاب آژیر بی‌صدا

• از اقتباس‌های این اثر می‌توان به فیلمی کوتاه در سال 1930 که به کارگردانی روی مک ساخته شد اشاره کرد.

کتاب آژیر بی‌صدا برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب آژیر بی‌صدا به تمامی علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های کمدی توصیه می‌شود. همچنین این کتاب به دلیل کوتاهی و فضای دل‌چسبی که دارد به خوانندگانی که از فرصت‌های اندک جهت مطالعه استفاده می‌کنند نیز پیشنهاد می‌شود.

با جورج سایمون کافمن بیشتر آشنا شویم

جورج سایمون کافمن (زاده‌ی شانزدهم نوامبر 1889– درگذشته‌ی دوم ژوئن 1961) کارگردان و تهیه‌کننده‌ی تئاتر، طنزپرداز، منتقد و نمایشنامه‌نویس آمریکایی بود. او علاوه بر کمدی و طنز سیاسی، چندین اجرای موزیکال برای برادران مارکس و دیگران نوشت. او در سال 1932 برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر درام برای نمایشی موزیکال شد و بار دیگر در سال 1937 برای نمایشنامه‌ی "You Can't Take It With You" برنده‌ی جایزه شد. او همچنین در سال 1951 برای نمایش موزیکال "Guys and Dolls" جایزه‌ی تونی بهترین کارگردانی را دریافت کرد. نمایشنامه‌ی آژیر بی‌صدا اولین اثر از جرج سایمون کافمن است که به زبان فارسی ترجمه شده است.

در بخشی از کتاب آژیر بی‌صدا می‌خوانیم

دو مأمور آتش‌نشانى با یونیفورم کامل در درگاه ظاهر مى‌شوند.
مأمور اول یک شیلنگ و یک جلیقه‌ى لاستیکى با خود حمل مى‌کند؛
مأمور دوم یک جعبه‌ى ویولون در دست دارد.
مأمور اول: با پوزش بسیار آقاى بارکلى؟
باب: من آقاى بارکلى هستم.
مأمور اول: ما مأمور آتش‌نشانى هستیم، آقاى بارکلى.
کلاه‌شان را به احترام بر مى‌دارند.
باب: حال‌تون چه‌طور ئه؟
اِد: حال‌تون خوب ئه؟
باب: از ملاقات شما خوش‌وقت ایم. حقیقت‌ش، باید به خاطر وضعیت این اتاق ازتون عذرخواهى کنم، ولى
مأمور اول: اوه، وضعیت این‌جا چیزى‌ش نیست، توُى همه‌ى خونه‌ها همین وضع ئه.
باب: اجازه بفرمایید یکى از دوست‌هام رو خدمت‌تون معرفى کنم آقاى اِد جمیسن.
مأمور اول: حال‌تون چه‌طور ئه؟
اِد: آقایون!
مأمور دوم با سر احترام مى‌گذارد.
من رئیس‌تون رو مى‌شناسم.
مأمور اول: اوه، جداً؟ ایشون رئیس رو مى‌شناسند چه رئیس پیر
ماهى.
مأمور دوم مى‌خندد.
باب: [باشرمندگى] خوب، فکر مى‌کنم شما آقایون مى‌خوایید
بپردازید به کارتون، این‌طور نیست؟
مأمور اول: البته اگه از نظر شما اشکالى نداشته باشه. میل داریم یک خرده این‌جا رو اسپرى بپاشیم.
باب: کمکى از بنده بر مى‌آد؟
مأمور اول: بله، اگه لطف بفرمایید.
باب به او کمک مى‌کند تا جلیقه‌اش را تن کند. در همین لحظه، مأمور دوم، بى‌هیچ سخنى، ویولون‌اش را بیرون مى‌آورد و شروع مى‌کند به کوک‌کردن.