معرفی و دانلود کتاب بانوی میزبان

معرفی کتاب بانوی میزبان

کتاب بانوی میزبان نوولایی خواندنی از فئودور داستایوفسکی است. غول ادبیات روسیه شما را در این داستان با ماجراهای اُردینُف، فردی عزلت‌نشین و کتاب‌خوان، همراه می‌کند که گرفتار عشقی پیچیده و وسوا‌س‌گونه می‌شود.

درباره‌ی کتاب بانوی میزبان

کتاب بانوی میزبان (The LandLady)، داستانی نیمه بلند از یکی از مهم‌ترین نویسنده‌های جهان را پیش روی خواننده قرار می‌دهد. فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoevsky)، نویسنده‌ی شهیر روس، در این رمان کوتاه از مضمون‌های انزوا، خیال‌پردازی و عناصر روانشناسانه برای روایت داستان بهره گرفته است. بسیاری از منتقدان برجسته‌ی ادبی، داستان بانوی میزبان را به عنوان نشانه‌ای از آغاز نبوغ داستایوفسکی می‌دانند. این نبوغ در آثار بعدی وی مانند جنایت و مکافات به شکوفایی می‌رسد.

داستان کتاب بانوی میزبان با ماجراهای اُردینُف آغاز می‌شود. شخصیت اول داستان، فردی است منزوی که دنبال اتاق جدیدی برای زندگی می‌گردد. اردینف، روحیه‌ای ناامید دارد و زندگی بدون عشق و آینده را سپری می‌کند. در این سردرگمی، راه کلیسا را در پیش می‌گیرد. پس از رسیدن به کلیسا، حس و حالی غریب به وی دست می‌دهد و مشغول گریستن می‌شود. ایلیا مورین، پیرمردی مذهبی و کاترینا، همسرش نیز در این کلیسا حضور دارند. کاترینا، زنی جوان و زیبارو است. چشم اردینف به این زن جوان می‌افتد. به دنبال اتفاق‌هایی، اردینف متوجه می‌شود که ایلیا و همسرش، اتاقی برای اجاره دارند. بی‌خانمان بودن اردینف، این انگیزه را در وی تقویت می‌کند که ارتباط خود را با ایلیا و همسرش افزایش دهد.

در ادامه‌ی داستان بانوی میزبان، اردینف متوجه می‌شود که ایلیا، قدرتی عجیب دارد. به نظر می‌رسد که با این قدرت، بر کاترینا تسلط پیدا کرده است. در ادامه، اردینف به کاترینا، نَرد عشق می‌بازد. کاترینا نیز دلباخته‌ی اردینف می‌شود. مورین، شوهر کاترینا، در جریان عشق آن‌ها قرار می‌گیرد. در بخش‌های بعدی داستان کوتاه بانوی میزبان، مورین که طاقت خیانت همسرش را ندارد، دست به اقدامی شوکه‌کننده می‌زند.

عشق ممنوع بانوی میزبان

اتفاق‌های عجیب دیگری در این داستان رخ می‌دهد تا اردینف باور کند که مورین، قدرت‌های جادوگری دارد. عشق باعث می‌شود تا اردینف به مورین پیشنهاد خریدِ کاترینا را بدهد. مورین نیز اردینف را تهدید می‌کند که با انجام این معامله، خون به پا خواهد شد. شوهر کاترینا با استفاده از قدرت‌های جادویی به کاترینا القا می‌کند که محکوم به اسارت است. این عشق ممنوع، کار اردینف به جایی می‌رسد تا دست به جرم وحشتناکی بزند.

فئودور داستایوفسکی، در ادامه‌ی داستان بانوی میزبان، اتفاق‌های مختلفی را سر راه شخصیت‌های این قصه می‌گذارد. این اتفاق‌ها، نوولای بانوی میزبان را به اثری مهیج و در عین حال فلسفی تبدیل کرده است. کتاب بانوی میزان که با نام خانم صاحبخانه نیز در ایران شناخته می‌شود، داستانی فراتر از مفاهیم عشق و عاشقی را پیش روی خواننده قرار می‌دهد. فئودور داستایوفسکی، با استفاده از عناصر روان‌شناختی پیچیده، روابط سلطه‌گرایانه، خیال‌پردازی‌های انسانی و فرهنگ مردمان روسیه‌ی تزاری را در این اثر نقد کرده است.

کتاب بانوی میزبان را انتشارات ماهی با ترجمه‌ی سروش حبیبی، چاپ و روانه‌ی بازار کرده است.

نکوداشت‌های کتاب بانوی میزبان

• فئودور داستایوفسکی در داستان تلاش می‌کند تا به جوهر آگاهی تاریخی مردم روسیه، یعنی ایمان روسی، نفوذ نماید. (سوفی اُلیوِر، منتقد ادبی)
• فئودور داستایوفسکی در این نوولا از فولکلور روسی و همچنین داستان‌های پوشکین و گوگول الهام گرفته است. (لیبری وُکس)

کتاب بانوی میزبان برای شما مناسب است اگر

• به مطالعه‌ی داستان‌های کوتاه علاقه دارید.
• اهل خواندن ادبیات کلاسیک روسیه هستید.
• قصد مطالعه‌ی اثری از فئودور داستایوفسکی را دارید.
• از مطالعه‌ی داستان‌های کوتاه با شخصیت‌هایی منزوی و عشق‌هایی وسواس‌گونه لذت می‌برید.

در بخشی از کتاب بانوی میزبان می‌خوانیم

مثل منگ‌ها به اتاقش بازگشت. آن‌جا کنار بخارى، که غذا هم در آن پخته مى‌شد، پیرزنکى نحیف و خمیده‌پشت سر به کار خود گرم داشت و به قدرى کثیف بود و لباسش چنان مندرس که نفرت و ترحم برمى‌انگیخت. به نظر موذى مى‌آمد و گاهى زیر لب براى خود قر مى‌زد و دهان بى‌دندانش ضمن قرزدن هف‌هف صدا مى‌کرد. این پیرزنْ خدمتکار میزبانان او بود. اُردینُف سعى کرد سر صحبت را با او باز کند، اما پیرزن لب از لب برنداشت و پیدا بود سکوتش از سر لجبازى است. عاقبت وقت ناهار رسید. پیرزن سوپ کلم و پیراشکى و خوراک گوشت گاو از بخارى بیرون آورد و براى ارباب‌هایش برد و سهمى نیز براى او آورد. بعد از غذا خانه در سکوت فرو رفت، گفتى گورستان.

اُردینُف کتابى برداشت و مدتى دراز آن را ورق مى‌زد و مى‌خواند و سعى مى‌کرد معنى آنچه را که چند بار خوانده بود دریابد. سرانجام به ستوه آمد و کتاب را به کنارى انداخت و بار دیگر کوشید اسباب‌هایش را مرتب کند. اما عاقبت کلاهش را برداشت و پالتوش را پوشید و به کوچه رفت. بى‌هدف مى‌رفت و از پریشانى چیزى از آنچه در اطرافش مى‌گذشت نمى‌دید. مى‌کوشید که تا ممکن است فکر خود را متمرکز سازد و افکار پراکنده‌اش را سامان دهد و اندکى بر وضع خود بیندیشد. اما این تلاش فقط اسباب عذابش بود. تب و لرز در او متناوب مى‌شد و گاهى قلبش چنان به‌شدت مى‌تپید که مجبور مى‌شد به دیوار تکیه دهد. با خود مى‌گفت: «نه، اى کاش مى‌مردم.» لرزان و با لبانى سوزان، بى‌آن‌که به آنچه مى‌گوید بیندیشد، تکرار مى‌کرد: «مرگ بهتر از این است!» مدتى دراز راه رفت و عاقبت وقتى حس کرد که مثل موشِ آب‌کشیده شده است تازه دریافت که رگبارى شدید مى‌بارد و ناچار به خانه بازگشت. در نزدیکى خانه به سرایدار آشنایش برخورد. به نظرش رسید که مرد تاتار مدتى به او زل زده و با کنجکاوى به او نگاه مى‌کند و عاقبت چون دید که حریف متوجه کنجکاوى‌اش شده است به راه افتاد.