معرفی و دانلود کتاب شب‌های روشن: یک داستان عاشقانه از خاطرات یک رویاپرداز

معرفی کتاب شب‌های روشن: یک داستان عاشقانه از خاطرات یک رویاپرداز

فئودور داستایوفسکی در کتاب شب‌های روشن، با نثری سرشار از لطافت و تفکر، رؤیای یک انسان تنها را در تقلای عشق به تصویر می‌کشد؛ انسانی که در سکوت شب‌های بی‌پایان، به امید هم‌صدایی با روحی دیگر نفس می‌کشد. این اثر، نغمه‌ای کوتاه اما عمیق از تمنای عشق، رهایی و آگاهی است؛ فریادی خاموش از روحی که در ظلمتِ جهان سرد، به روشناییِ رؤیا پناه می‌برد. شب‌های روشن، در کنار داستان عاشقانه‌ی فراموش‌نشدنی‌اش، مراقبه‌ای فلسفی بر معنای بودن، زیستن، تنهایی و خوشبختی است.

درباره‌ی کتاب شب‌های روشن

کتاب شب‌های روشن (White Nights)، اثر فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoyevsky)، یکی از لطیف‌ترین و در عین حال عمیق‌ترین تأملات ادبی بر تنهایی، رؤیا و شکاف میان جهان ذهنی و واقعیت بیرونی در قرن نوزدهم است. این اثر کوتاه، در ظاهر داستانی عاشقانه و ساده است، اما در ژرفای خود سرشار از لایه‌های فلسفی و روان‌شناختی است که تنها از ذهن تیزبین و روح حساس داستایوفسکی برمی‌آید.

در دل شب‌های مه‌آلود و آرام سن‌پترزبورگ، مردی تنها و رؤیایی، که تمام زندگی‌اش را در خیال گذرانده، ناگهان در خیابان با دختری جوان به نام ناستنکا روبه‌رو می‌شود؛ دیداری ساده، اما سرنوشت‌ساز. چنان که گویی تقدیر در برابرش قد برافراشته است. او که سال‌ها تنها با سایه‌ها و خیالات خود سخن گفته، در حضور این دختر برای نخستین بار گرمای واقعیت را لمس می‌کند. آن‌ها شب‌های پیاپی کنار هم می‌نشینند، می‌گویند، می‌خندند و رؤیای عشقی ناب را در دل می‌پرورانند؛ اما همان‌گونه که شب، جایش را به صبح می‌سپارد، این رؤیا نیز محکوم به زوال است... و سپیده‌دمِ عشق، آغاز یک تنهایی دوباره را برایش رقم می‌زند... تنهایی‌ای روشن‌تر، عمیق‌تر و دردناک‌تر از چیزی که پیش از این می‌نمود.

رؤیایی که به صبح نمی‌کشد

داستایوفسکی در شب‌های روشن، قهرمانی را به تصویر می‌کشد که می‌توان او را تجسم تمام‌عیار انسان رؤیاپرداز دانست؛ شخصیتی منزوی، حساس و غرق در تخیلات خود، که در دل شب‌های آرام و مه‌آلود سن‌پترزبورگ، با جهان خیالی خود زندگی می‌کند و در این رؤیاها معنا و گرمایی می‌یابد که در زندگی واقعی از آن محروم است. این راوی بی‌نام، نماد نوعی آگاهی وجودی است که از شکاف میان تمنای روح و واقعیت سرد جامعه رنج می‌برد؛ انسانی که در طلب عشق است، اما در نهایت تنها با پژواک صدای خود مواجه می‌شود.

شب‌های روشن روایتی است از لحظه‌ی گذار میان رؤیا و واقعیت، امید و یأس، بودن و نبودن؛ داستان انسانی که برای اندک زمانی، طعم عشق را می‌چشد تا پس از آن، با آگاهی‌ای دردناک‌تر از پیش، به خلوت جاودان خویش بازگردد. این اثر، مرثیه‌ای است برای روحی که در میان شب‌های مه‌آلود زندگی‌اش، به دنبال حقیقتی می‌گردد که هرگز از جنس این جهان و ساکنانش نیست. کتاب شب‌های روشن را می‌توانید با ترجمه‌ی سروش حبیبی از نشر ماهی بخوانید و لذت ببرید.

جوایز و افتخارات کتاب شب‌های روشن

• پرفروش‌ترین کتاب سایت آمازون
• بهترین کتاب به انتخاب BookTok

اقتباس‌های سینمایی از کتاب شب‌های روشن

رمان شب‌های روشن داستایوفسکی الهام‌بخش آثار سینمایی متعددی در سراسر جهان بوده است، از جمله:

• شب‌های روشن ویسکونتی، 1957
• شب‌های روشن فرزاد موتمن، 1381
• دو عاشق جیمز گری، 2008
• شب‌های سفید ایوان پیرایف، 1959
• چهار شبِ یک رویاباف رابرت برسون / آندره برسون، 1971
• شب‌های سفید آلن سیلور، 2005

کتاب شب‌های روشن برای شما مناسب است اگر

• به آثار فلسفی و روان‌شناختی با درون‌مایه‌های عاطفی، عاشقانه و انسان‌شناسانه علاقه‌مندید.
• از نثر شاعرانه، لطیف و در عین حال تفکربرانگیز لذت می‌برید.
• به دنبال داستانی کوتاه اما عمیق هستید که در چند ساعت خواندن، تأملی چندروزه در ذهنتان برانگیزد.
• به دنیای درونی و ذهنی شخصیت‌ها بیش از کنش‌های بیرونی داستان اهمیت می‌دهید.
• آثاری را می‌پسندید که هم‌زمان هم حس، هم فلسفه، و هم زیبایی نثر را در خود دارند.
• به خواندن داستان‌های ادبیات روسیه و نویسندگانی چون فئودور داستایوفسکی علاقه دارید.

در بخشی از کتاب شب‌های روشن: یک داستان عاشقانه از خاطرات یک رویاپرداز می‌خوانیم

بسیار دیر به شهر برگشتم و چون به نزدیکى خانه‌ام رسیدم صداى ساعت ده بلند شد. راهم از کنار آبراه مى‌گذشت و در این ساعت آن‌جا پرنده پر نمى‌زد. آخر خانه‌ى من بسیار پرت‌افتاده است. مى‌رفتم و آواز مى‌خواندم، زیرا وقتى دلم خوش است حتما زیر لب ترانه‌اى زمزمه مى‌کنم، مثل همه‌ى خوشحالانى که دوست یا آشناى مهربانى ندارند و وقتى شادند نمى‌توانند او را در شادى خود سهیم کنند. آن‌وقت بود که ماجراى بسیار عجیبى برایم پیش آمد. زنى کنار راهم ایستاده، به جان‌پناه آبراه تکیه داده بود. بر طارمىِ جان‌پناه آرنج نهاده بود و پیدا بود که به آب تیره خیره شده است. کلاه زردرنگ بسیار قشنگى بر سر داشت با روسرىِ تورى سیاه دلفریبى روى آن. در دل گفتم “باید دوشیزه‌ى جوان و سیاه‌چشمى باشد. ” پیدا بود که صداى پاى مرا نشنیده بود و حتى وقتى نفس حبس کرده با دلى به‌شدت تپان از کنارش گذشتم از جا نجنبید.

فکر کردم: “خیلى عجیب است! حتما غرق فکر و خیال است!” و ناگهان انگارى در جا میخکوب شدم. صداى گریه‌ى خفه‌اى به گوشم رسید. بله، اشتباه نکرده بودم. دختر جوان گریه مى‌کرد و ظرف یک دقیقه چند بار صداى هق‌هقش را شنیدم. واى خدایا! هاج و واج ماندم. ولى این‌جور چیزها کم اتفاق مى‌افتاد. برگشتم و چند قدمى به‌طرف او برداشتم و مى‌خواستم به او بگویم: “خانم محترم!” ولى یادم آمد که این دو کلمه به قدرى در داستان‌هاى روسى که همه مى‌خوانند تکرار شده که دیگر مبتذل شده است. و همین زبانم را بست. اما ضمن این‌که دنبال کلمه‌اى مى‌گشتم دختر به خود آمد و نگاهى به جانب من انداخت. خود را جمع و جور کرد و سر به زیر انداخت و با قدم‌هاى نرمى از کنار من گذشت و در کنار آبراه دور شد. من بى‌اختیار به دنبالش رفتم. اما او حدس زد که در پى‌اش افتاده‌ام و آبراه را گذاشت و به آن‌طرف خیابان رفت و روى پیاده‌رو به راه افتاد.