معرفی و دانلود کتاب کوری

معرفی کتاب کوری

کتاب کوری، نوشته‌ی ژوزه ساراماگو، روایت‌گر هجوم نوعی کوری به بشریت است. کوری سفید که باعث می‌شود بسیاری از انسان‌ها چیزی به غیر از یک سفیدی بی‌پایان نبینند. کتاب حکایت چند بازمانده از این اتفاق را روایت می‌کند که یکی از آن‌ها به شکل معجزه‌آسایی قدرت بینایی خود را حفظ کرده. نامزدی جایزه‌ی ادبی دوبلین در سال 1999 از افتخارات این رمان پرفروش نیویورک تایمز به شمار می‌رود.

درباره‌ی کتاب کوری

بدیهیاتی مانند قدرت شنیدن، بوییدن یا دیدن آنچنان در دسترس ما قرار داشته و هر روزِ ما را شکل می‌دهند که گویی نبودن آن‌ها محالی غیرممکن است. این موضوع تا جایی پیش رفته که بسیاری از ما دیگر استفاده‌ی درستی نیز از این ابزار نمی‌کنیم، به شکلی که گویا چیزهایی به گوشمان می‌رسد اما درست به صدای اطرافمان گوش نمی‌دهیم و یا نگاه می‌کنیم اما درست نمی‌بینیم.

ژوزه ساراماگو (José Saramago) در کتاب کوری (Blindness) خود درست به همین نقطه‌ضعف بشر مدرن می‌پردازد. اگر مهم‌ترین حس از حواس پنجگانه‌ی بشر را از وی بگیریم چه اتفاقی برای او می‌افتد؟ کتاب کوری روایتگر داستان جامعه‌ای است که در آن به یکباره همه‌ی افراد قدرت بینایی خود را از دست می‌دهند. به‌ناگاه بی‌نظمی و آشوب جامعه را دربرمی‌گیرد و عملاً قانون جنگل حکمرانی خود را آغاز می‌کند. اما در میان این هیاهو، عده‌ای بازمانده در مرکز روایت داستان قرار دارند. آن‌ها در تلاشند تا با کمک یکی از اعضای‌شان که به صورت معجزه‌آسایی بینایی خود را از دست نداده، یک زندگی سالم‌تر و انسانی‌تر را تجربه کنند.

قدرت نویسندگی ساراماگو در خلق یک جهان آخرالزمانی که هرج‌و‌مرج آن را فراگرفته و انسانیت در آن به قهقهرا رفته، نمود پیدا می‌کند. کتاب پیش‌رو تجربه‌ای ناب است که موفق به خلق لحظاتی زشت، زیبا، نفس‌گیر و در بسیاری از موارد تأمل‌برانگیز می‌شود و خواننده را تا پایان و حتی بعد از پایان کتاب با خود همراه ساخته و به فکر فرو می‌برد. این مطلب که آیا ما در شرایط کنونی زندگی مدرن، خود به نوعی کوری دچار شده‌ایم نیز از موضوعاتی است که با تفکری عمیق‌تر در باب کتاب به ذهن مخاطب خطور می‌کند.

گفتنی‌ست ژوزه ساراماگو در سال 1998 برنده‌ی معتبرترین جایزه‌ی دنیای ادبیات یعنی نوبل شده است. در متن نامه‌ای که آکادمی نوبل برای اهدای این جایزه آماده کرده بود، صراحتاً از کتاب کوری به‌عنوان یکی از دلایل تعلق گرفتن جایزه‌ی نوبل به ژوزه ساراماگو نامبرده شده. این نویسنده در سال 2004 ادامه‌ای بر کتاب کوری خود نوشت که «دیدن» (Seeing) نام دارد.

جوایز و افتخارات کتاب کوری

• کتاب پرفروش بین‌المللی
• کتاب برجسته‌ی سال نیویورک تایمز
• بهترین کتاب سال لس‌آنجلس تایمز
• برنده‌ی جایزه‌ی سان کلمنته در سال 1999
• نامزد جایزه‌ی ادبی بین‌المللی دوبلین در سال 1999

نکوداشت‌های کتاب کوری

• خارق‌العاده... شاهکاری در تلاقی بین فکر و احساس. (نشریه‌ی Observer)

• اثری فوق‌العاده از یک استاد نویسندگی و ادبیات. کتابی مهم در ادبیات امروز. (نشریه‌ی بوستون گلوب)

• کتاب کوری در‌عین‌حال که خشن‌ترین تصویر از آینده‌ی بشریت پس از رستاخیر را به تصویر می‌کشد، یکی از خوشبینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها درمورد آن را نیز ارائه می‌دهد. (نشریه‌ی ایندپندنت)

• یک اثر برجسته و جاه‌طلبانه. (نشریه‌ی تایمز)

• حکایتی قدرتمند. (رسانه اِسکاتزمَن)

اقتباس سینمایی و فرهنگی از کتاب کوری

• فیلمی سینمایی براساس کتاب کوری در سال 2007 به کارگردانی «فرناندو مرلس» و بازی ستارگانی چون «مارک روفالو» و «جولین مور» ساخته شده است. این فیلم در نمایش افتتاحیه‌ی «جشنواره کن» در سال 2008 نیز حضور داشته.

• در سال 2007 گروه تئاتری با عنوان Godlight Theatre Company نیز اجرای صحنه‌ای از رمان کوری را روی صحنه برده است. «جو تنتالو» اقتباس و اجرای این نمایش را به عهده داشته.

کتاب کوری برای چه کسانی مناسب است؟

علاقمندان شاهکارهای ادبی معاصر، به‌ویژه دوستداران رمان‌های اجتماعی و آخرالزمانی از خواندن کتاب کوری بسیار لذت خواهند برد.

با ژوزه ساراماگو بیشتر آشنا شویم

ژوزه ساراماگو نویسنده‌ی پرتغالی، متولد 1922 است. او تا قبل از سال 1976 که به صورت تمام‌وقت مشغول نویسندگی شود، شغل‌هایی چون تصحیح متون، ترجمه، ویراستاری و گویندگی را تجربه کرده. ساراماگو از سال 1947 مشغول نوشتن بوده اما نسبتاً بسیار دیر و پس از 35 سال موفق به کسب شهرت و اعتبار ادبی شد. او مهمترین چهره‌ی ادبی کشور خود است که آثارش به حداقل 25 زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده‌اند.

در بخشی از کتاب کوری می‌خوانیم

چند نفر از زندانى‌هاى کور هنوز صبح نشده بود که از خواب بلند شدند، ولى نه به‌خاطر گرسنگى، بلکه چون برنامه‌ى روزانه‌ى آن‌ها و یا هر اسم دیگرى که بشود روى آن گذاشت، به هم ریخته بود. آن‌ها پنداشتند که صبح شده و بعد هم فکر کردند خیلى خوابیده‌اند، ولى خیلى زود به اشتباه خودشان پى بردند، زیرا صداى خروپف دیگران به گوش مى‌رسید و در این‌باره نمى‌شد اشتباهى وجود داشته باشد. همان‌گونه که ما در کتاب‌ها مطالعه کرده‌ایم و یا طبق تجربه‌ى شخصى خودمان، به‌خوبى مى‌دانیم افرادى که عادت دارند و یا ناچارند که صبح زود بیدار شوند، نمى‌توانند طاقت بیاورند که دیگران همچنان بعد از آن‌ها در خواب لذت‌بخش به سر ببرند. درباره‌ى جریان ما هم همین قضیه صدق مى‌کند، زیرا میان آدمى که کور است و خوابیده و آدم کور دیگرى که بدون علت چشمش را باز مى‌کند، اختلاف زیادى هست. بررسى و تحقیقاتى که در این مورد انجام شده و روانشناسانه مى‌باشد به‌ظاهر در این‌جا هیچ ارتباطى ندارد. آن هم در موقعیتى که داستان ما در تلاش است تا ابعاد شگفت‌انگیز یک فاجعه را شرح دهد. فقط فایده‌اش این است که بیدارى برخى از زندانى‌هاى کور را در آن صبح زود توصیف نماید.

آرى، همان‌گونه که گفتیم تعدادى به‌خاطر فشار گرسنگى و گروهى هم به‌دلیل بى‌قرارى روانى افرادى که صبح به آن زودى از خواب بلند شده بودند، بیدار شدند، چون گروه اول بدون این‌که رعایت حال دیگران را بنمایند، به‌گونه‌اى طاقت‌فرسا و به اجبار سر و صداى زیادى ایجاد کردند، دقیقا مثل روال رایجى که در پادگان‌ها و بخش‌هایى که با یکدیگر در یک‌جا زندگى مى‌کنند، وجود دارد.