معرفی و دانلود کتاب پس از سقوط

معرفی کتاب پس از سقوط

آرتور میلر، نابغه‌ی بی‌تکرار ادبیات نمایشی آمریکا، در کتاب پس از سقوط قصه‌ی زندگی روشنفکری منزوی و مأیوس به نام کوئنتین را به تصویر کشیده است. اغلب منتقدان بر این باورند که این نمایشنامه شخصی‌ترین اثر در کارنامه‌ی ادبی مؤلف به شمار می‌رود.

درباره کتاب پس از سقوط

آرتور میلر، خالق کتاب پس از سقوط (After the Fall)، یکی از چهره‌های برجسته‌ در تاریخ ادبیات نمایشی به شمار می‌رود. این درام‌نویس آمریکایی که بیش از همه به واسطه‌ی شاهکارش، مرگ فروشنده (Death of a Salesman)، شناخته می‌شود، اغلب نمایشنامه‌های خود را بر مبنای نگرشی انتقادی به وضعیت سیاسی و اجتماعی زادگاه خود به رشته‌ی تحریر درآورده است. بسیاری از منتقدان میلر را راوی سرگشتگی‌های انسان در عصر مدرن لقب داده‌اند. دقت در ویژگی‌های فکری و وضعیت روانی شخصیت‌هایی که توسط این نویسنده خلق شده‌اند، صحت گفته‌ی این دسته از منتقدان را به اثبات می‌رساند.

آدم‌های نمایشیِ آرتور میلر عموماً افرادی متزلزل، سرگشته‌، و ناتوان از تطبیق دادن خود با تحولات سریع جهان بیرون‌اند؛ مردان و زنانی نوستالژی‌باز که به سان حشراتی بی‌پناه، در دامِ عنکبوتِ خاطراتِ خوشِ روزهای سپری‌شده گرفتار آمده و از تماشای افق‌های پیش رو عاجزند. بهترین و کامل‌ترینِ این شخصیت‌ها، کاراکتر ویلی لومن در نمایشنامه‌ی مرگ فروشنده است؛ فروشنده‌ی دوره‌گرد بینوایی که پس از فرا رسیدن ایام سالخوردگی، به بهانه‌ی ناکارآمدی، بی‌رحمانه از کار اخراج شده و بی‌پناه و سرگشته، در میان تندباد حوادث رها گشته است. در کتاب پس از سقوط نیز بناست با زندگی شخصیتی این‌چنینی همراه شویم. اگرچه قهرمان نمایشنامه‌ی پس از سقوط، برخلاف ویلی لومن در نمایشنامه‌ی مرگ فروشنده، شباهت‌های انکارناپذیری با خود آرتور میلر دارد.

پرسونای اصلی نمایشنامه‌ی پس از سقوط کوئنتین نام دارد. او وکیلی بازنشسته است که حال که به آستانه‌ی عبور از مرز میان‌سالی رسیده، به فکر بازنگری در جریان زندگی خود افتاده است. اغلب حجم نمایشنامه به مرور خاطرات کوئنتین اختصاص یافته است؛ این خاطرات که در قالب مونولوگ‌هایی مغشوش و تعمداً آشفته بازگو می‌شوند، در عین ابهام، پرتره‌ای گیرا از سرگذشت قهرمان نمایشنامه را پیش چشمان مخاطب ترسیم می‌سازند.

عمده‌ی دلمشغولی شخصیت کوئنتین در نمایشنامه‌ی پس از سقوط، حول محور پرسش‌های اخلاقی می‌گردد. دغدغه‌ی خاطر اصلی این روشنفکر یهودی، این وکیل مجربِ حالا بازنشسته، این است که دریابد آیا زندگی را آن‌گونه که شایسته‌ی مردی شریف و پاک‌سرشت است، سپری نموده یا نه.

قهرمان کتاب پس از سقوط، چنان‌که گفتیم، شباهت‌های قابل توجهی با آرتور میلر دارد. در همین راستا می‌توان به بخش‌های جذابی از اثر اشاره کرد که نویسنده در آن‌ها به واکاوی رابطه‌ی زناشویی ناموفق خود با مرلین مونرو، فوق ستاره‌ی شناخته‌شده‌ی سینمای کلاسیک هالیوود، پرداخته است.

نمایشنامه‌ی پس از سقوط در سال 1964 برای اولین بار به روی صحنه رفت. جالب است بدانید که آرتور میلر این اثر را پس از حدود ده سال دوری از صحنه‌ی تئاتر به رشته‌ی تحریر درآورد.

کتاب پس از سقوط، همچون بسیاری دیگر از نوشته‌های آرتور میلر، به قلم شیوای حسن ملکی به جامه‌ی زبان فارسی درآمده. گفتنی‌ست که انتشار این اثر بر عهده‌ی نشر خوب و گزیده‌کار «بیدگل» بوده است.

درباره‌ مجموعه نمایشنامه‌های بیدگل

عناوینی که ذیل مجموعه‌‌ نمایشنامه‌های بیدگل به انتشار می‌رسند، عمدتاً آن دسته از آثارند که ضرورت وجودشان در فضای درام امروز ایران احساس می‌شده است. این آثار مورد اشاره، یا تاکنون به فارسی ترجمه نشده بوده‌اند، یا به هر رو، ضرورت بازترجمه‌شان به این زبان به شدت احساس می‌شده است.

از میان عناوین برجسته‌ی این مجموعه می‌توان به سری آثارِ «هنریک ایبسن»، «ساموئل بکت»، «یوجین اونیل»، «اوژن یونسکو» و «آرتور میلر» اشاره کرد.

اقتباس سینمایی از کتاب پس از سقوط

نمایشنامه‌ی پس از سقوط در سال 1974 به فیلمی تماشایی با همین عنوان بدل شد. کارگردانی اثر مذکور بر عهده‌ی ژیلبرت کیتس بوده است. فیلم سینمایی پس از سقوط، در سایت مشهور آی. ام. دی. بی از نمره‌ی 7.3 از 10 برخوردار است.

کتاب پس از سقوط مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی مدرن و دوست‌داران درام‌های آمریکایی، بیش از همه از مطالعه‌ی کتاب پس از سقوط، نوشته‌ی آرتور میلر، لذت خواهند برد.

با آرتور میلر بیشتر آشنا شویم

نمایشنامه‌نویس و منتقد برجسته آمریکایی، آرتور اشر میلر (Arthur Miller)، در سال 1915 متولد شد و به سال 2005 از دنیا رفت. وی طی شش دهه فعالیت خویش در زمینه‌ی ادبیات نمایشی، آثاری پرشمار نوشت و به روی صحنه برد. امروزه میلر را یکی از نوابغ مسلم تئاتر و ادبیات آمریکا در طول قرن بیستم می‌دانند. آرتور میلر در حد فاصل دهه‌ی 50 تا 60 میلادی به افتخاراتی فراوان، از جمله جایزه‌ی پولیتزر و جایزه‌ی ادبی سنت لوییس، دست یافت.

از میان مهم‌ترین آثار آرتور میلر می‌توان به عناوین پیش رو اشاره داشت: «همه پسران من، ساعت آمریکایی، مرگ فروشنده، پس از سقوط، نوعی داستان عاشقانه، آخرین یانکی».

کونتین: ...یعنی حقیقت می‌تونه فقط کشنده باشه؟ همین حقیقت لوُ رو کشت؛ میکی رو نابود کرد. پس چی باقی می‌مونه؟ دروغِ کارآمد؟ شاید تنها یک کار گناهه، نابودکردن اعتبار خودت. قدرت یا از وجدان پاک ناشی می‌شه یا از وجدان مُرده. ندیدن پلشتی‌های خودت قدرت می‌آره! همین‌طور حقانیت! پس وجدان رو بکُش. بکُشش. همه رو بدون، هیچی رو اعتراف نکن، صورتت رو از ته بتراش، تولدها رو به‌خاطر بسپار، درِ ماشین رو باز کن، لوئیز رو بچسب، نه با حقیقت، با توجه‌نشون‌دادن. در تنهایی نامطمئن باش، در رختخواب تمام‌عیار، در یک کلام، آدم باش... و به دنیا بپیوند.

در بخشی از کتاب پس از سقوط می‌خوانیم

هولگا: من متوجهم که به‌زودی من رو ترک می‌کنی. هیچ‌وقت انتظار نداشته‌م که...

کوئنتین: ولی انتظارهایی داری بالاخره، همه دارن. تو از اون زن‌هایی نیستی که فقط برای خوابیدن بخوابی.

هولگا: نه، نیستم. ولی از خیلی سال قبل پیش خودم قرار گذاشتم که فقط به‌خاطر کارم زندگی کنم. من آدم تنهای درمونده‌ای نیستم. فرقش فقط این بود که از همون لحظه که باهام حرف زدی، احساس یه‌جور صمیمیت باهات کردم، که پیش از اون با هیچ‌کی نداشتم... قضیۀ ازدواج‌کردن نیست؛ از این‌جور رابطه شرمنده نیستم. ولی یه چیزی باید بگیرم.

کوئنتین: من هیچی بهت نمی‌دم؟ بگو؛ چون قبلاً هم این رو شنیده‌م، ولی نه به این آرومی.

هولگا: تو خیلی چیزها به من داده‌ی... گفتن این‌جور چیزها برای من سخته   من از اون زن‌هایی نیستم که دقیقه به دقیقه باید خاطرجمعشون کرد، این‌جور زن‌ها از نظر من احمقن.

کوئنتین: ما دوست‌های خوبی هستیم، هولگا؛ بهم بگو.

هولگا: تو هیچی نداری؛ ولی احتمالاً خودت همین رو می‌خوایی. و بعد از اون زندگی‌ای که داشتی، این رو خوب می‌فهمم.

کوئنتین: منظورم این نیست، هولگا؛ هیچی ابلهانه‌تر از زیاده‌کاری نیست. اون‌قدری که به دردم بخوره داشته‌م.

هولگا: ولی شاید سهم مقرر تو همینه.