زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های اوژن یونسکو

زندگینامه اوژن یونسکو

اوژن یونسکو (Eugene Ionesco) در 26 نوامبر سال 1909 در رومانی و از پدری رومانیایی و مادری فرانسوی به دنیا آمد. در کودکی به فرانسه رفت و بیشتر آن دوران را در این کشور گذراند، اما در سال 1925 و در آغاز نوجوانی به کشور خود بازگشت. اوژن یونسکو در سال 1938 به فرانسه رفت تا پایان‌نامه‌ی دکتری خود را تکمیل کند که گرفتار آغاز جنگ شد و در پاریس ماندگار شد. اوژن یونسکو که به عنوان مصحح و نمونه‌خوان مشغول به کار شده بود، تلاش کرد زبان انگلیسی را بیاموزد.

سیر نویسندگی اوژن یونسکو

اوژن یونسکو، حین یادگیری زبان انگلیسی، تحت تأثیر خلأ کلیشه‌های مکالمات روزانه در این زبان قرار گرفت. جملات ساده‌ای که با کلماتی ساده ساخته می‌شدند، از نظر او عمیق، اسرارآمیز، تراژیک و گاه خنده‌دار به نظر می‌رسیدند. اوژن یونسکو از میان همان کلیشه‌های فاقد معنی بود که اولین نمایشنامه‌ی خود، «آوازخوان طاس»، را نوشت. این نمایشنامه طعنه‌ای است به مرگ و حماقتِ زندگی روزمره‌ی جامعه‌ای بورژوازی که در تشریفاتِ بی‌معنی غرق شده است. اوژن یونسکو که از موفقیت این نمایشنامه شگفت‌زده شده بود، به‌طور جدی، نوشتن را آغاز کرد. ویژگی نمایشنامه‌های او ترکیب فضایی کابوس‌وار با طنزی عجیب و گروتسک است. در آثار اوژن یونسکو، تراژدی و کمدی به‌هم آمیخته‌اند.

در نمایشنامه‌ی «درس»، اوژن یونسکو معلمی را به تصویر می‌کشد که در نهایت، شاگرد خود را از بین می‌برد. یونسکو در «صندلی‌ها» از زوج مسنی می‌گوید که تلاش می‌کنند تا تجربه‌ی زندگی خود را به بشریت منتقل کنند. به همین خاطر از گروه بزرگی برای گردهمایی دعوت کرده‌اند. مهمانان در صحنه‌ی تئاتر حضور ندارند و تنها صدای آن‌ها شنیده می‌شود، اما صحنه پر از صندلی‌های خالی است. این تصویر که خاصِ اوژن یونسکو است، ناامیدی او را به عنوان نمایشنامه‌نویسی نشان می‌دهد که تلاش می‌کند به واسطه‌ی بازیگرانی که پیام او را درک نکرده‌اند، تجربه‌ی زندگی خود را به انبوهی از صندلی‌های خالی منتقل کند. ناامیدی، انزوای فرد در جهان و اجتناب‌ناپذیری مرگ ویژگی‌های غالب آثار اوژن یونسکو هستند.

پیشرفت اوژن یونسکو در تئاتر انگلیسی‌زبان با نمایشنامه‌ی «کرگدن» حاصل شد، نمایشنامه‌ای که در آن، تمامیت‌خواهی به عنوان بیماری‌ای که انسان‌ها را به کرگدن‌های وحشی تبدیل می‌کند، به تصویر کشیده شده است. قهرمان آن، برنگر، که شاید تصویری از خود اوژن یونسکو نیز هست، نماینده‌ی تمام انسان‌هاست. این قهرمان در سایر آثار اوژن یونسکو مانند «آدمکش»، «شاه می‌میرد»، «تشنگی و گشنگی» و... حضور دارد.

اوژن یونسکو در سال 1970 به عضویت آکادمی فرانسه درآمد. او نوشته‌ها و نظریه‌های خود را تحت عنوان «پاره یادداشت‌ها» منتشر کرد. در سال 1973، رمانی به نام «گوشه‌نشین» را به انتشار رساند که فیلمی نیز با اقتباس از آن و به بازیگری یونسکو در نقش اول، ساخته شد. «سفر میان مردگان» آخرین اثر منتشرشده از اوست. عمده‌ی آثار اوژن یونسکو توسط مترجمان بی‌نظیری مانند جلال آل‌احمد، پری صابری، بهمن محصص، مدیا کاشیگر و داریوش مهرجویی به فارسی برگردان شده است.

اوژن یونسکو در بیست‌و‌هشتم مارس 1994 در 84سالگی در پاریس درگذشت و در آرامگاه مونپارناس، به خاک سپرده شد.

بهترین نمایشنامه‌های اوژن یونسکو

کتاب کرگدن (Rhinoceros): نمایشنامه‌ی کرگدن در سال 1959 نوشته شده است. این اثر به لحاظ سبک از نمایشنامه‌های ابزورد به‌شمار می‌رود. در طول سه پرده‌ی نمایشنامه، ساکنان شهر کوچکی در فرانسه تبدیل به کرگدن می‌شوند. در نهایت، تنها شخصیت اصلی داستان، برنگر، باقی می‌ماند؛ شخصیتی که در ابتدای نمایشنامه به دلیل سبک زندگی و ویژگی‌های اخلاقی‌اش مورد انتقاد قرار گرفته بود. کرگدن را واکنشی انتقادی به ظهور ناگهانی فاشیسم و نازیسم می‌دانند.

کتاب صندلی‌ها (The Chairs): صندلی‌ها کمدی غم‌انگیزی است. یک زوج پیر و تنها در انتظار رسیدن مهمان‌ها هستند و می‌خواهند پیام بزرگ خود را به مهمانان و به بشریت برسانند. آن‌ها برای این کار، سخنوری را نیز دعوت کرده‌اند. مهمانان که سر می‌رسند، برای تماشاگران نامرئی‌اند. با این حال، زن و شوهر مدام به صندلی‌های سالن اضافه می‌کنند. سخنور که وارد می‌شود، زوج پیر از پنجره‌هایی جداگانه به استقبال مرگ می‌روند. سخنور سعی می‌کند صحبت کند اما کلامی از او بیرون نمی‌آید. تنها چند کلمه‌ی به‌هم‌ریخته روی تخته می‌نویسد و خارج می‌شود و صندلی‌های خالی و صدای مهمانان نامرئی را برای مخاطب باقی می‌گذارد.

کتاب آدمکش (Without Wages Killer): آدمکش نمایشنامه‌ای است که توسط اوژن یونسکو در سال 1958 نوشته شده است و درباره‌ی قاتلی است که قربانیان خود را غرق می‌کند. یونسکو در این نمایشنامه برای اولین بار شخصیت برنگر را معرفی می‌کند.

کتاب شاه می‌میرد (Exit the King): شاه می‌میرد نمایشنامه‌ای نوشته‌ی اوژن یونسکو است. این اثر کاوشی است پوچ‌گرایانه درباره‌ی نفس و فناناپذیری، و حول محور تاج‌و‍‌تختی در شرف فروپاشی در کشوری بی‌نام‌ونشان رخ می‌دهد. پادشاه، برنگر اول، تنها تا پایان نمایش فرصت زیستن دارد.

کتاب تشنگی و گشنگی (Hunger and Thirst): اوژن یونسکو در این نمایشنامه، ژان، شخصیت اصلی، را رهسپار یافتن شادی و خوشبختی واقعی کرده است. این نمایشنامه از آخرین آثار منتشرشده‌ی او به شمار می‌رود. قهرمان آن چهره‌ای بسیار متفاوت با آنچه نویسندگان هم‌عصر اوژن یونسکو بر آن پافشاری می‌کردند دارد. او نیز ادیسه‌وار اما با رویکردی متفاوت، در پی یافتن معنای خوشبختی در زندگی است.

اغلب آثار این نمایشنامه‌نویس برجسته‌ی ادبیات فرانسه را می‌توانید به صورت کتاب الکترونیک (کتاب الکترونیک شاه می‌میرد و...) و کتاب صوتی (کتاب صوتی کرگدن و...) در کتابراه بیابید.

سبک نگارش و دیدگاه‌های اوژن یونسکو

کلیشه‌ها و اصول خسته‌کننده‌ی مکالمات در نامناسب‌ترین لحظات در نمایشنامه‌های اوژن یونسکو ظاهر می‌شوند تا بیهودگی مرگ‌بار اغلب ارتباطات انسانی را آشکار نمایند. نمایشنامه‌های او در بستری از طنزی خارق‌العاده روی می‌دهند. پذیرش مرگ و معمای وجودی انسان در آثار وی به چالش کشیده می‌شود. مرز بین داستان و واقعیت به طور مداوم در اغلب نوشته‌های او محو می‌شود، چرا که اوژن یونسکو جهان‌هایی عاری از معنی را به تصویر می‌کشد که نظم حاکم بر آن تنها تصادف رویدادها و اشخاص است.

در سال 1962، مارتین اسلین، منتقد و نمایشنامه‌نویس مجارستانی، اوژن یونسکو را نویسنده‌ی برجسته‌ی تئاتر ابزورد معرفی کرد. از دیگر نویسندگان این سبک می‌توان به ساموئل بکت، ژان ژنه و آرتور آداموف اشاره کرد. دغدغه‌ی اغلب آثار آنان نیز حول محور معنای زندگی ـ و بیشتر، عاری از معنی بودنِ آن ـ است. این نویسندگان برای بیان چنین معضلاتی، نه تنها مدل‌های سنتی تئاتر را به چالش کشیدند، بلکه هنر نویسندگی را نیز متحول ساختند.

اوژن یونسکو در مهم‌ترین مقاله‌ی خود، «تجربه‌ی تئاتر»، پیش‌فرض سنتی تئاتر را با زبانی ساده به چالش کشید. او مدعی بود که به دلیل عدم وجود امکان تجربه‌ی تعامل در تئاتر، در کودکی چندان از دیدن آن استقبال نمی‌کرده است. او همچنین در نقد رئالیسم و تئاتر برشتی، راه خود را با نظراتی که بیان‌ می‌کرد، از سایر هم‌عصرانش جدا نمود.

اوژن یونسکو به دلیل آثارش، برنده‌ی جوایز و صاحب افتخارات متعددی بوده است: جایزه‌ی انجمن نویسندگان تئاتر، جایزه‌ی بزرگ موناکو، جایزه‌ی دولت اتریشی برای ادبیات اروپا، و دکترای افتخاری از چندین دانشگاه از جمله نیویورک و...