معرفی و دانلود کتاب هویت

معرفی کتاب هویت

کتاب هویت یکی از کوتاه‌ترین رمان‌های میلان کوندرا است. در این اثر وضع انسان معاصر به زیر ذره‌بین گذاشته می‌شود و سرگشتگی و التهاب جان و روان او به نمایش درمی‌آید.

کتاب هویت (Identity) روایتی فلسفی از سوء تفاهماتی است که ریشه در عدم شناخت دقیق انسان‌ها از یکدیگر دارد و می‌تواند بزرگترین عشق‌ها را به سادگی ببلعد و ویران کند. جدایی و غربتی که در هر حال ما را دربرگرفته و مانع وحدت روح انسانیست و صداقت محض، بال رهایی از این تنهاییست.

موضوع اصلی رمان بازمی‌گردد به دغدغه چاره ناپذیر و گاه آشکار و پنهان انسان بر زمان، که بی‌ترحم و فرساینده می‌گذرد و آدم‌ها را بی وقفه به سوی پیری، فنا و ناپدیدشدن می‌کشاند. دو شخصیت اصلی این داستان، زن و شوهری میانسال به نام‌های شانتال و ژاک مارک هستند.

ژان مارک و شانتال زوج جوانی هستند که به دور از هیاهوی زندگی آدمیان با عشق در کنار هم زندگی می‌کنند و تنها تکیه‌گاه آنان در این فاصله‌گیری از آدم‌ها، عشق است. تا اینکه یک روز شانتال بی‌مقدمه مطرح می‌کند که «دیگر مردها برای دیدن من سر برنمی‌گردانند» و از اینجا آن سوءتفاهم بزرگ که کل داستان را تحت‌الشعاع خود قرار داده نمودار می‌شود. ژان مارک برای آنکه به همسرش اعتماد به نفس بدهد یا به عبارتی او را به خود و زندگی امیدوار کند برایش نامه‌هایی به اسم مردی ناشناس می‌فرستد و در آن شانتال را متوجه این قضیه می‌کند که زن زیبایی است. شانتال نامه‌ها را در کمد خود پنهان می‌کند، غافل از اینکه نویسنده نامه کسی جز ژان مارک، شوهر خود او نیست. زمانی هم که از ماجرا سر درمی‌آورد ژان مارک را به قصد لندن ترک می‌کند و اینجاست که سوء تفاهم بزرگ زندگی این زوج جوان شکل می‌گیرد. این سوء تفاهم با عدم شناخت کامل این دو شخصیت از هم شکل گرفته است و زندگی آنان را تا مرز نابودی پیش برده است.

میلان کوندرا (Milan Kundera) نویسنده‌ای است که پیچیده‌ترین مسائل فلسفی و مهم‌ترین مسائل وجودی همچون خود، هستی، زندگی، مرگ، خداوند، جاودانگی و... را با زبانی ساده و ملموس در قالب رمان‌هایش ارائه کرده است. بازتاب شرایط اجتماعی زمان او، مانند مهاجرت، تبعید، جنگ و مشکلاتش با حزب کمونیست و اشغال کشورش به دست دشمن همگی به روشنی در آثارش نمایان است. خواندن آثار او همیشه مخاطب را به تفکر وا می‌دارد و او را ترغیب به دوباره و چند باره خواندن می‌کند.

در بخشی از کتاب هویت می‌خوانیم:

شانتل که پس از گذراندن شبی بد، احساس خستگی می‌کرد، از هتل بیرون رفت. در راهش به ‌سوی ساحل با توریست‌های آخر هفته رو‌به‌رو شد. هر گروه از آن‌ها از الگویی مشابه تبعیت می‌کرد: مرد کالسکه‌ای را هُل می‌داد که کودکی داخلش بود و زن در کنارش راه می‌رفت. مرد حالتی خونسرد، خندان و کمی خجالت‌زده داشت و همه‌اش می‌خواست روی کودک خم شود، بینی‌اش را بگیرد و گریه‌اش را آرام کند؛ و زن حالتی بی‌تفاوت، غیرصمیمی، از خودراضی و حتی گاهی کینه‌توز داشت (که این آخری غیرقابل توضیح بود). این الگو در اشکال مختلفی پیش چشمان شانتال تکرار شد: مرد در کنار زن راه می‌رفت، کالسکه را هل می‌داد و کودک دیگرش را با وسیله‌ای که به خود بسته بود، بر پشتش حمل می‌کرد؛ مرد در کنار زن راه می‌رفت، کالسکه را هل می‌داد، یک بچه را روی شانه‌اش گذاشته بود و دیگری را با آغوش حمل می‌کرد؛ مرد که در کنار زن راه می‌رفت، کالسکه‌ای هل نمی‌داد؛ ولی دست یکی از بچه‌ها را گرفته بود و سه تای دیگر را بر پشت، روی شانه‌هایش و در آغوش حمل می‌کرد. در نهایت، زنی که بدون هیچ مردی، کالسکه‌ای را هل می‌داد و این کار را با چنان نیرویی انجام می‌داد که در هیچ ‌یک از مردان دیده نمی‌شد؛ طوری که شانتال که در همان پیاده‌رو می‌رفت، در آخرین لحظه از جلویش به کناری پرید.

شانتال با خود فکر کرد که مردان از خودشان بابا ساخته‌اند. آن‌ها پدر نیستند، آن‌ها تنها بابا هستند که یعنی همان پدر، البته بدون قدرت پدرانه. با خودش فکر کرد که یکی از آن باباهایی را که کالسکه‌ها را با بچه‌ی داخلش هل می‌داد و دو بچه‌ی دیگر را بر پشت و در آغوشش حمل می‌کرد، اغوا کند. می‌توانست از لحظه‌ای که زن جلوی ویترین یک مغازه توقف کرده، سوء استفاده کند و قراری را زیر گوش مرد زمزمه کند. آن مرد چه خواهد کرد؟ آیا این مردی که به درخت بچه تبدیل شده، اصلاً می‌تواند بچرخد و آن زن غریبه را ببیند؟ آیا بچه‌هایی که روی شکم و پشت مرد آویزان هستند، از حرکت ناگهانی حاملشان به گریه نمی‌افتند؟ شانتال از این فکر خنده‌اش گرفت و حالش خوب شد. با خودش فکر کرد: من در دنیایی زندگی می‌کنم که در آن مردان هیچ‌گاه برنمی‌گردند تا دوباره مرا نگاه کنند.