معرفی و دانلود کتاب ناطور دشت

معرفی کتاب ناطور دشت

کتاب ناطور دشت رمانی اجتماعی با لحنی صادقانه و طنزآمیز نوشته‌ی جی. دی. سلینجر است که نویسنده جامعه‌ی مدرن غرب را در آن به‌شکلی قوی نقد می‌کند. نویسنده سرگردانی نوجوانی شانزده‌ساله را در گوشه‌وکنار شهر بزرگ و شلوغ نیویورک نشان می‌دهد. هلدن کالفیلد پس از اخراج از مدرسه، سه روز را خارج از خانه و در خیابان‌ها، میخانه‌ها، پارک‌ها و کافه‌ها می‌گذراند و ذره‌ذره تصویر کامل‌تری از جایی که در آن زندگی می‌کند به دست می‌آورد. این رمان مفتخر به دریافت جایزه‌ی ملی کتاب آمریکا شده است.

درباره‌ی کتاب ناطور دشت

«حالا که راستی‌راستی می‌خواهی ماجرا را بشنوی، لابد همین اول کار می‌خواهی بدانی کجا به دنیا آمده‌ام، کودکی نکبتی‌ام چه‌طور گذشته، چه می‌دانم پدر و مادرم قبل از من چه‌کار می‌کردند و از این‌دست خزعبلاتِ دیوید کاپرفیلدی، اما راستش را بخواهی، حال‌وحوصله‌ی تعریف کردن این‌جور چیزها را ندارم. اولاً که این خزعبلات حوصله‌م را سر می‌برند، بعدش هم اگر به گوش پدر و مادرم برسد راجع‌به زندگی خصوصی‌شان چیزی برای کسی تعریف کرده‌ام، طوری آتشی می‌شوند که دو بار هم کاردشان بزنی باز خونشان درنمی‌آید.»

این چند سطر ابتدایی کتاب ناطور دشت (The Catcher in the Rye)، علاوه‌بر آنکه شروع فوق‌العاده جذابی است، معرفی خوبی از شخصیت اصلی داستان یعنی هلدن کالفیلد به دست می‌دهد؛ نوجوانی شانزده‌ساله که مثل باقی شانزده‌ساله‌ها صحبت نمی‌کند. جی. دی. سلینجر (J. D. Salinger) بابت باورپذیر شدن زبان هلدن سرنخ‌هایی به خواننده داده است. هلدن کالفیلد نوجوانی است که آثار همینگوی، لاردنر، موام، تامس هاردی و… را خوانده، کم‌وبیش با ادبیات کلاسیک آشناست و برادری نویسنده دارد. درست است که در همه‌ی درس‌هایش افتاده، اما انگلیسی را با نمره‌ای عالی قبول شده. معلمش او را نابغه‌ی انشانویسی می‌خواند و وقتی هم‌اتاقی‌اش، استردلیتر، از هلدن می‌خواهد برایش انشا بنویسد، گوشزد می‌کند: «فقط نمی‌خواد سنگ تموم بذاری. هارتزل فکر می‌کنه تو توی انگلیسی نابغه‌ای و می‌دونه که هم‌اتاق هم هستیم…» تمام این‌ها در کنار اصطلاحات عامیانه‌ای که هلدن به‌کرّات به کار می‌برد، زبان خاص شخصیت را شکل می‌دهد؛ یکی از مشخصه‌های رمان نیز همین زبان ویژه است.

رمان ناطور دشت از جایی شروع می‌شود که هلدن داستان روزهای پیش از کریسمس خود را در یک مرکز توانبخشی، برای درمانگرش، تعریف می‌کند. او سال گذشته به‌علت عدم دریافت نمره‌ی قبولی در اکثر درس‌ها، از مدرسه‌ی شبانه‌روزی اخراج می‌شود. این شروعی است برای ورود این نوجوانِ به‌ظاهر ساده به دنیای پرخشونت و عجیب بزرگ‌سالی. هلدن به‌جای آنکه به خانه برگردد، تصمیم می‌گیرد تنها در نیویورک بچرخد و هرکجا که سرنوشت او را برد، برود. گشت‌وگذار این نوجوان و ورود به دنیاهای عجیب زیرزمینی و آشنایی با شخصیت‌های مختلف، اساس داستان کتاب ناطور دشت را شکل می‌دهد.

چنین شخصیتی آن هم در این سن‌وسال در دنیای ادبیات کم‌نظیر است. هرکس که رمان ناطور دشت را خوانده باشد، لحن طنز و درعین‌حال گزنده‌ی هلدن و نگاه عجیب او را به پیرامونش به خاطر می‌آورد. او مانند نوجوانان دیگر خجالتی نیست و با دخترها جوری رفتار نمی‌کند که دیگر هم‌سالانش رفتار می‌کنند. از سینما و شهرت و فیس و افاده متنفر است و تجملات را پس می‌زند. هلدن با تمام آنکه بی‌احساس به نظر می‌رسد، در جای‌جای رمان علاقه‌ی بی‌ادعای خود را به برادرش دیبی -که در هالیوود نویسندگی می‌کند- و خواهر کوچک‌ترش فیبی نشان می‌دهد.

جی. دی. سلینجر در کتاب ناطور دشت عدم تعلق و افسارگسیختگی شخصیت نوجوانش را به‌خوبی در برخورد او با قوانین دست‌وپاگیر دنیای بزرگ‌سالی و جوامع متمدن و مدرن نشان می‌دهد. درست است که این رمان بیش از آنکه بر مبنای داستان پیش برود، از شخصیت پیچیده و جذاب هلدن تغذیه می‌کند، اما نویسنده از زاویه‌دید این شخصیت عجیب و ماجراجو مفاهیم بنیادینی را مثل هویت اجتماعی، ارتباطات انسانی، فقدان، بیگانگی و.... طرح می‌کند. این کتاب به همت نشر چشمه به چاپ رسیده و با ترجمه‌ی خوب محمدرضا ترک‌تتاری‌ به بازار کتاب عرضه شده است.

نکوداشت‌های کتاب ناطور دشت

• هنگام خواندن کتاب ناطور دشت حس می‌کنیم که این داستان، لایه‌های شخصیتی ما را عمیقاً درک می‌کند. (جان گرین)
• این رمان نوشته‌ی مردی است که به‌خوبی می‌تواند از انرژی پنهان در هر واژه در راستای تولید زیبایی و معنا استفاده کند. جی. دی. سلینجر کسی است که ارزش سکوت را به اندازه‌ی کلام می‌داند. (نیویورک تایمز)
• کتاب‌های سلینجر چه در دوران نوجوانی و چه حالا در بزرگ‌سالی، برای من حائز اهمیت بسیار هستند. (دیو اگرز)
• صدای تازه‌ای که در آثار جی. دی. سلینجر می‌شنویم، بسیار دقیق و عمیق است. (کلیفتون فادیمن)

جوایز و افتخارات کتاب ناطور دشت

• فینالیست جایزه‌ی ملی کتاب آمریکا در بخش کتاب‌های داستانی؛
• فروش بیش از 65 میلیون نسخه در هر سال در سرتاسر جهان؛
• نامزد جایزه‌ی Teen Read Award؛
• حضور در فهرست صد داستان برتر انگلیسیِ مجله‌ی تایم.

اقتباس سینمایی از کتاب ناطور دشت

یک فیلم 75 دقیقه‌ای به کارگردانی نایجل تام (Nigel Tomm) در سال 2008 بر اساس این رمان ساخته شده است.

کتاب ناطور دشت برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای دوست‌داران رمان‌های آمریکایی و داستان‌های اجتماعی و همچنین نوجوانان، لذتی فراوان به همراه خواهد داشت.

در بخشی از کتاب ناطور دشت می‌خوانیم

انگار‌نه‌انگار که برف باریده بود. تو پیاده‌روها هیچ برفی به چشم نمی‌خورد. اما سرما تا استخوان آدم را می‌سوزاند. کلاه شکاری‌ام را از جیبم درآوردم و سرم کردم. اصلاً به یک ورم هم نبود که چه شکلی می‌شوم. حتی گوشگیرهاش را هم دادم پایین. دست‌هام داشتند قندیل می‌بستند، خیلی دلم می‌خواست بدانم کدام کره‌خری تو پنسی دستکش‌هام را کف رفته. نه این‌که حالا اگر می‌دانستم قیامت به پا می‌کردم. می‌دانستم هم هیچ فرقی نمی‌کرد. من از این آدم‌های بی‌جنم بزدلم. خیلی سعی می‌کنم بروز ندهم ولی خب، هستم. مثلاً اگر می‌دانستم کی دستکش‌هام را کف رفته است، احتمالاً می‌رفتم دم اتاقش و می‌گفتم «خیله‌خب، دستکش‌هام رو رد کن بیاد.» بعد دزده احتمالاً با صدای معصومانه‌ای می‌گفت «کدوم دستکش‌ها؟» بعد احتمالاً کاری که من می‌کردم این بود که می‌رفتم توی کمدش و دستکش‌ها را یک جایی پیدا می‌کردم. مثلاً توی پوتین‌های نکبتی‌اش. بیرون می‌آوردم‌شان و می‌گرفتم‌شان رو‌به‌روی دزده و می‌گفتم «این‌ها دستکش‌های تواَند دیگه؟» بعد احتمالاً دزده قیافه‌ی معصومانه و حقه‌بازانه‌ای به خودش می‌گرفت و با دورویی تمام می‌گفت «من تا حالا این دستکش‌ها را تو عمرم ندیده‌م. اگه مال تواَند، ببرشون. می‌خوام چی‌کار.» بعد احتمالاً پنج دقیقه آن‌جا دستکش‌به‌دست می‌ایستادم و حس می‌کردم باید یک مشت پدر‌مادردار حواله‌ی چانه‌ی طرف کنم و فکش را بشکنم. اما تخمش را نداشتم. فقط آن‌جا می‌ایستادم و سعی می‌کردم قیافه‌ی آدم‌های خشن را به خودم بگیرم. ممکن بود به جای حواله کردن آن مشت پدرمادردار به چانه‌اش، دو‌تا حرف کلفت بارش کنم تا مثلاً اذیتش کرده باشم. خلاصه، اگر آن دو‌تا حرف کلفت را بارش می‌کردم، احتمالاً بلند می‌شد می‌گفت «ببین کالفیلد، یعنی می‌گی من دزدم؟» بعد، به جای این‌که بگویم «آره، درست فهمیدی تخم‌سگ دله‌دزد!» تنها چیزی که می‌گفتم این بود: «من فقط می‌دونم که دستکش‌هام توی پوتین‌های نکبتی تو پیدا شده.»