معرفی و دانلود کتاب قلعه سفید

معرفی کتاب قلعه سفید

کتاب قلعه سفید اثر اورهان پاموک، رمانی است که در آن مرز میان هویت‌ها محو می‌شود و پرسشی بنیادین مطرح می‌گردد: «اگر بتوانیم جای دیگری زندگی کنیم، آیا همچنان خودمان خواهیم بود؟» این اثر در ژانر داستان تاریخی و فلسفی قرار می‌گیرد و با پرداختن به مفاهیم هویت، دوگانگی و تقابل شرق و غرب، خواننده را به تأمل وامی‌دارد. کتاب حاضر در سال 1990 برنده جایزه معتبر ادبیات داستانی خارجی ایندیپندنت شد که به بهترین آثار ترجمه‌شده به زبان انگلیسی اهدا می‌شود.

درباره‌ی کتاب قلعه سفید

در قرن هفدهم میلادی یک دانشمند جوان ایتالیایی در مسیر سفر از ونیز به ناپل توسط دزدان دریایی عثمانی اسیر شده و به استانبول برده می‌شود. او به بردگی یک دانشمند عثمانی به نام «خواجه» درمی‌آید؛ مردی که شباهت فیزیکی زیادی به او دارد. در طول چندین سال، این دو نفر درگیر رابطه‌ای پیچیده می‌شوند که در آن برده به خواجه علوم و فنون غربی را آموزش می‌دهد؛ درحالی‌که خواجه به بررسی هویت و امکان تبادل شخصیت با برده می‌پردازد. کتاب قلعه سفید (The White Castle) اثر اورهان پاموک (Orhan Pamuk)، نویسنده برجسته ترک و برنده جایزه نوبل ادبیات، نخستین بار در سال 1985 به زبان ترکی منتشر شد و سپس ویکتوریا هالبروک در سال 1990 آن را به انگلیسی ترجمه کرد. این داستان، با ساختاری داستان در داستان، به بررسی مفاهیمی چون هویت، دوگانگی و تقابل شرق و غرب می‌پردازد.

کتاب قلعه سفید به عنوان یکی از آثار برجسته اورهان پاموک، با سبک نوشتاری دقیق و زبانی زیبا، توانسته توجه منتقدان و خوانندگان بسیاری به خود را جلب کند. این رمان به دلیل پرداختن به موضوعات فلسفی و روان‌شناختی و همچنین استفاده از ساختارهای پست‌مدرن مورد تحسین قرار گرفته است و منتقدان آن را با آثار نویسندگانی چون بورخس و ناباکوف مقایسه کرده‌اند.

کتاب قلعه سفید نخستین اثر پاموک بود که به زبان انگلیسی منتشر شد و نقش مهمی در معرفی او به مخاطب در سرتاسر جهان ایفا کرد. پاموک تاکنون بیش از 13 میلیون نسخه از آثارش را در 63 زبان مختلف به فروش رسانده که او را به پرفروش‌ترین نویسنده‌ی ترکیه تبدیل کرده است.

در مجموع، کتاب قلعه سفید نه تنها داستانی جذاب از اسارت و رابطه استاد و برده را روایت می‌کند، بلکه به بررسی عمیق مفاهیم هویت، فرهنگ و تقابل تمدن‌ها می‌پردازد. این کتاب را انتشارات ققنوس با ترجمه‌ی ارسلان فصیحی منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب قلعه سفید

• کتاب قلعه سفید از آن دسته رمان‌های نادری است که جهانی کامل و مستقل را با درخششی خاص خلق می‌کند... اورهان پاموک داستان‌سرایی است با جسارت و شور روایی همچون شهرزاد. (نیویورک تایمز)
• با ظرافت و اهمیت چشمگیر... مقایسه‌ی اورهان پاموک با کافکا و کالوینو اغراق‌آمیز نیست؛ جدیت، لطافت و ظرافت در سراسر این اثر مشهود است. (ایندیپندنت)
• این کتاب در کنار بهترین آثار کالوینو، اکو، بورخس و مارکز قرار می‌گیرد. (آبزِروِر)

کتاب قلعه سفید برای چه کسانی مناسب است؟

این رمان برای علاقه‌مندان به ادبیات فلسفی و تاریخی همچنین کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از تعاملات فرهنگی بین شرق و غرب هستند، توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب قلعه سفید می‌خوانیم

طاعون به سرعت همه‌گیر مى‌شد، اما چیزى را که استاد شجاعت مى‌نامیدش، هیچ جورى نمى‌توانستم درک کنم. با این وجود، مثل روزهاى اول مراقب خودم هم نبودم. از بس مثل زن‌هاى افلیج خودم را در اتاق حبس کرده و روزهاى متمادى از پنجره به بیرون نگاه کرده بودم، کاسه صبرم لبریز شده بود. هر از گاهى از خانه مى‌دویدم بیرون و مثل مست‌ها توى کوچه‌ها مى‌گشتم، به زن‌هایى که در بازار خرید مى‌کردند، کاسب‌هایى که توى دکانشان کار مى‌کردند، کسانى که پس از دفن نزدیکانشان در قهوه‌خانه جمع شده بودند خیره مى‌شدم و مى‌کوشیدم به طاعون عادت کنم. شاید هم مى‌توانستم تا حدى عادت کنم، اما استاد نمى‌گذاشت.

شب‌ها دست‌هایش را که مى گفت تمام روز به آدم‌هاى مختلف زده است، به طرفم دراز مى‌کرد. اصلاً تکان نمى‌خوردم و منتظر مى‌ماندم. درست مثل مواقعى که آدم از خواب بیدار مى‌شود و مى‌بیند عقربى روى بدنش راه مى‌رود، از ترس خشکم مى‌زد! انگشت‌هایش به انگشت‌هاى من نمى‌مانست؛ استاد آن‌ها را با سردى روى بدنم مى‌کشید و مى‌پرسید: «مى‌ترسى؟» تکان نمى‌خوردم. «مى‌ترسى. چرا مى‌ترسى؟» گاه دلم مى‌خواست دستش را پس بزنم و بجنگم، اما مى‌دانستم با این کار غضبش بیش‌تر خواهد شد. «من بگویم چرا مى‌ترسى؟ براى این‌که گناهکارى. تا خرخره توى گناه فرو رفته‌اى و براى همین مى‌ترسى. براى این مى‌ترسى که بیش‌تر از آن‌که من تو را باور کرده باشم، تو مرا باور کرده‌اى.»

این را نیز گفت که باید در دو طرف میز بنشینیم و چیزهایى بنویسیم. در اصل، الان وقت آن است که بنویسیم چرا «من» هستیم. اما سرانجام، باز هم چیزى دیگر جز آن‌که دیگران چرا آن‌طورند، ننوشت. نخستین‌بار بود که نوشته‌هایش را با غرور نشانم مى‌داد. نمى‌دانم چرا پس از آن‌که با خود گفتم منتظر است از خوانده‌هایم شرمگین شوم، نتوانستم جلو نفرتم را بگیرم و به استاد گفتم که خودش را با احمق‌هایش در یک کفه گذاشته و پیش از من اوست که خواهد مرد.