معرفی و دانلود کتاب عشق و جنایت در سیسیل

معرفی کتاب عشق و جنایت در سیسیل

اشراف‌زاده‌ای ستمگر اهل سیسیل از سر حسادت، مرتکب قتل می‌شود و عذاب وجدان او را به جنون می‌کشاند. لوئیجی کاپوآنا در کتاب عشق و جنایت در سیسیل رمانی روان‌شناختی، اجتماعی و واقع‌گرایانه خلق کرده که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در سیسیل اتفاق می‌افتد. این اثر از کتاب‌های تأثیرگذار در ادبیات ایتالیاست که به بررسی پیچیدگی‌های درونی شخصیت‌ها و تأثیرات محیط اجتماعی بر رفتار انسان می‌پردازد.

درباره‌ی کتاب عشق و جنایت در سیسیل

در یک منطقه‌ی روستایی و منزوی در سیسیل، جایی که روابط فئودالی قدیمی هنوز حاکم است،‌ مارکیز روکاوردینا، یک اشراف‌زاده‌ی مالک زمین، دختر جوانی به نام آگریپینا سولمو را اغوا می‌کند. او برای حفظ آبروی خانوادگی‌اش، دختر را به ازدواج با یکی از کارگرانش به نام روکو کریشونه، درمی‌آورد؛ به شرطی که این ازدواج هرگز به‌صورت واقعی تحقق نیابد. اما حسادت و سوءظن، مارکیز را به قتل روکو سوق می‌دهد. لوئیجی کاپوآنا (Luigi Capuana) در کتاب عشق و جنایت در سیسیل (Il marchese di Roccaverdina) تصویری از جامعه‌ی سیسیل در دوران پس از اتحاد ایتالیا در سال 1861 ارائه می‌دهد و به بررسی تضادهای طبقاتی، روابط ارباب و رعیت و ساختارهای اجتماعی سنتی می‌پردازد.

کتاب عشق و جنایت در سیسیل به‌صورت یک فلش‌بک طولانی روایت می‌شود و به‌تدریج به بررسی روان‌شناختی شخصیت اصلی می‌پردازد. پس از ارتکاب قتل، مارکیز با احساس گناه و عذاب وجدان دست‌وپنجه نرم می‌کند و در نهایت، تحت فشار این احساسات، به جنون کشیده می‌شود. این کتاب اثری چندلایه است که نه‌تنها داستانی درباره‌ی جنایت و پیامدهای روانی آن به نمایش می‌گذارد، بلکه رمانی اجتماعی است که تصویری از جامعه‌ی سیسیلی در دوران پس از اتحاد ایتالیا ارائه می‌دهد؛ جایی که تلاش‌ها برای پیشرفت اقتصادی در یک ساختار اجتماعی نیمه‌فئودالی ناکام می‌ماند. این اثر، با ترکیب جنایت، واقع‌گرایی و تحلیل‌های روان‌شناختی، به‌عنوان یک سند ادبی منحصربه‌فرد از سبک وریستی، یعنی شاخه‌ای از رئالیسم در اواخر قرن نوزدهم در ایتالیا، شناخته می‌شود.

علی‌رغم آنکه کتاب عشق و جنایت در سیسیل جایزه‌ی رسمی‌ای دریافت نکرده، به‌عنوان یک اثر کلاسیک و تأثیرگذار در ادبیات ایتالیا شناخته می‌شود. این رمان به‌عنوان مهم‌ترین و برجسته‌ترین اثر لوئیجی کاپوآنا شناخته می‌شود که در آن توانسته است به‌خوبی بین واقع‌گرایی اجتماعی، تحلیل روان‌شناختی و عناصر فراطبیعی تعادل برقرار کند. سبک روان‌شناختی و تحلیل عمیق شخصیت‌ها در این رمان، تأثیر قابل‌توجهی بر نویسندگان معاصر و بعدی، از جمله لوئیجی پیراندلو، داشته است.

این کتاب را انتشارات ققنوس با ترجمه‌ی بهمن فرزانه منتشر کرده است.

اقتباس‌های سینمایی از کتاب عشق و جنایت در سیسیل

• کتاب عشق و جنایت در سیسیل الهام‌بخش دو فیلم با عنوان «Gelosia» در سال‌های 1942 و 1953 بوده است.
• همچنین در سال 1972، یک مینی‌سریال تلویزیونی با نام «Il marchese di Roccaverdina» بر اساس این رمان ساخته شد که شامل سه قسمت بود و کارگردانی آن را ادمو فنوگلیو (Edmo Fenoglio) بر عهده داشت.

کتاب عشق و جنایت در سیسیل برای چه کسانی مناسب است؟

کسانی که به داستان‌های اجتماعی با تمرکز بر انگیزه‌‍‌ها و پیامدهای روانشناختی شخصیت‌ها علاقه‌مند هستند، از این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب عشق و جنایت در سیسیل می‌خوانیم

یک روز صبح از پشت تپه‌هاى باررزه ابرها آهسته‌آهسته پیش آمدند، انگار خجالت مى‌کشیدند که هجده ماهِ تمام مردم را در انتظار ورود خود معطل گذاشته بودند؛ گیج به نظر مى‌رسیدند و انگار راه رسیدن به راباتو را از یاد برده بودند.

رفته‌رفته پیش مى‌آمدند و روى هم انباشته مى‌شدند. قطعه‌اى روى قطعه دیگر فشار مى‌آورد و بعد یکمرتبه ثابت بر جاى مى‌ماند.

از پنجره‌ها، از بالکن‌هاى مشرف به تپه‌ها، مردها، زن‌ها و بچه‌ها دستان خود را به سوى آسمان مى‌گرفتند و ابرها را گویى انسان‌هایى زنده باشند و بتوانند بشنوند، صدا مى‌کردند. از خانه‌هاى محقر کوچه پس‌کوچه‌ها مردم بیرون ریخته بودند و خود را به جاهایى مى‌رساندند تا به چشم خود شنیده‌هایشان را ببینند. «ابر، هوا ابرى شده است.» همه مى‌خواستند خودشان ببینند وگرنه ممکن بود مسخره‌بازى کسى باشد.

جلوى قلعه جمعیت از هر طبقه اجتماعى گرد آمده بود تا نمایش جدید و غیرمنتظره را تماشا کند. آیا ابرها همان‌جا باقى مى‌ماندند؟ آیا پراکنده مى‌شدند؟ این ابرها دیگر منتظر چه بودند؟ چرا نمى‌باریدند؟

ابرها، غلیظ و تیره‌رنگ با لبه‌هایى سفید، از هم باز مى‌شدند، گسترده مى‌شدند، دور هم مى‌پیچیدند، دراز مى‌شدند و بار دیگر به هم مى‌آمیختند و مانند پرده‌اى تیره‌رنگ تپه‌ها را مى‌پوشاندند.

یک مرد دهاتى خندید و گفت: «از جایشان تکان نمى‌خورند. از ما مى‌ترسند که این‌طور خیره‌شان مانده‌ایم.»

ولى هیچ کس همراهش نخندید. همه با چشمانى نگران به آن طرح‌هاى مبهم نگاه مى‌کردند که مدام تغییر شکل مى‌دادند. بعضى‌ها منبسط و بعضى‌ها بسیار نازک مثل مه. لب‌هاى مردم با دعا خواندن مى‌جنبید. نذر مى‌کردند، التماس مى‌کردند باران بگیرد و آن زمین‌هاى خشک و ترک خورده را خیس کند.