معرفی و دانلود کتاب صوتی جنین هم خاطره دارد!

معرفی کتاب صوتی جنین هم خاطره دارد!

کتاب صوتی جنین هم خاطره دارد! اثر دیوید بی. چمبرلین، شواهد و تحلیل‌های نو و تکان دهنده‌ای درباره‌ی میزان درک، حس و فهم نوزاد در هنگام تولد ارائه می‌دهد.

هنگامی‌ که نوزادان از سر کنجکاوی نگاه یا اخم می‌کنند، از هیجان نفس نفس می‌زنند، یا با رضایت غان و غون می‌کنند، در واقع دارند به زبانی غیر شفاهی مبادله افکار می‌کنند. این کتاب توانسته است محرکاتی که نوزادان نسبت به آن‌ها واکنش نشان می‌دهند، درک می‌کنند و به خاطر می‌سپارند را به اثبات برساند.

کتاب صوتی جنین هم خاطره دارد! (Babies remember birth) دید و نگرش دیگری به عالم ناشناخته‌ها دارد و مدعی است نوزاد نه‌ تنها تولد، بلکه زندگی درون رحم و حتی زندگی‌های پیشین خود را به یاد دارد. دیوید بی. چمبرلین (David Barnes Chamberlain) با استفاده از تجربیات صدها محقق در رشته‌های گوناگون روان‌کاوی، روان‌شناسی، اطفال و همچنین متخصصین مامایی و زایمان سعی کرده تا دامنه‌ی این دید را وسعت بخشد.

این اثر ما را به فکر کردن وا می‌دارد و مباحثی را مطرح می‌کند که برای اکثریت ما باور کردنی نیست. اگر این مباحث حقیقت داشته باشد چه؟ آیا بهتر نیست از بدو تشکیل نطفه جنین را موجودی با شخصیت تصور کنیم، با او حرف بزنیم، برایش موسیقی پخش کنیم، در هنگام تولد او را بی‌جهت آزار ندهیم و پس از تولد او را از مادر جدا نکنیم؟ باور کنیم که این موجود کوچک بیش از آنچه تصور می‌کنیم دارای احساس و ادراک است و ذهن او مانند یک نوار خالی آماده‌ی درک و احساس و ضبط هر آن چیزی است که دریافت کند؟ در این صورت آیا بهتر نیست این نوار را از همان آغاز با اصوات شفاف و حتی‌المقدور بدون پارازیت پر کنیم؟

بسیاری از مطالبی که امروزه علوم کشف کرده‌اند، به زبانی به ظاهر ساده و در باطن پیچیده توسط بعضی از عرفا، از طریق علم اشراق، عنوان شده است. جای بسی خوش‌وقتی است که علم به سویی می‌رود که دستاوردهایش در ترویج معنویت حقیقی نقش مهمی را ایفاء می‌کند.

علم امروز در کشف بعضی از راز و رمزهای معنویت حقیقی در ابتدای راه است، اما چون دستاوردهای فعلی، هر اندازه اندک، در وجدان بیدار انسان‌ها، به اقتضای فطرتشان، شوق بازگشت به اصل خویش را به وجود آورده، عرفان به صورت یک علم تجربی مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است و دانشگاه‌های معتبر جهان کرسی‌هایی را به این موضوع اختصاص داده و عرفان را به شکل یک علم تجربی مورد تجزیه و تحلیل و آموزش قرار داده‌اند. به این ترتیب است که می‌بینیم بعضی از علوم تجربی هم با کمک گرفتن از الهام و تجربه به نتایجی می‌رسند که بسیار تحسین‌برانگیز و اطمینان‌بخش قلب‌های با ایمان است.

روان‌شناسی سال‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار داشت و چون روان‌شناسان انسان را تنها به‌ صورت موجودی یک‌ بعدی بررسی می‌کردند و بعد دوم یعنی روح، فراموش می‌شد، نتایج به دست‌ آمده نه‌ تنها کمکی به رفع ابهام‌های موجود نمی‌کرد، بلکه نقاط تاریک بیشتری را در این رشته پدید می‌آورد و در نهایت به تناقض‌ گویی و پناه بردن به داروهای روان‌گردان می‌انجامید. در سال‌های اخیر با کمک گرفتن از علومی چون هیپنوتیزم، تا حدی ژرفای وجود انسان گشوده شده و نمودهایی از وجود حقیقی انسان به عنوان موجودی دو‌بعدی آشکار شده است و روان‌شناسان توانسته‌اند با همین دستاوردهای کم، پاسخ بسیاری از سؤالات را پیدا کنند.

دکتر دیوید چمبرلین، یکی از محققین برجسته روان‌شناسی پیش از تولد و ورای تولد است، او در آزمایش‌ها و بررسی‌های تجربی‌اش کیفیت نوزاد و آن سوی چهره‌ی ظاهری، یعنی چهره‌ی واقعی‌اش را به تصویر می‌کشد. چمبرلین اثبات می‌کند که این موجود به‌ ظاهر کوچک و بی‌اهمیت، موجودی است هوشیار که در هر لحظه تمام وقایع و اتفاقات اطرافش را ضبط می‌کند. گویا در پشت این دستگاه ظاهراً کوچک و ناقص مادی، یعنی جسم، وجود دیگری که حقیقت حیات با اوست وجود دارد و اوست که همه‌چیز را می‌بیند، درک می‌کند، می‌شنود و حس می‌کند و در مرکز خاطرات خود ضبط می‌کند. منتهی چون محل تجلی این محسوسات، یعنی جسم، هنوز ناقص است، یارای نشان دادن خود را ندارد.

گریه‌ها و خنده‌های نوزاد در هنگام تولد هر کدام معنی خاصی دارند، معنی‌هایی که هنوز علم موفق به کشف آن‌ها نشده است. دکتر چمبرلین آنجا که خندیدن نوزاد را بررسی می‌کند، از کسی صحبت می‌کند که دیگر کودک نیست و گویا این انسان کوچولوی ناقابل! با فکر زندگی‌های گذشته‌اش خوش است. ایشان می‌گویند: «خواب دیدن برای نوزاد مهم است و بسیاری از خواب‌های نوزادان نیز رؤیاهای واقعی هستند».

با بالا رفتن سطح دانش پزشکان و پیشرفت امکانات پزشکی، بسیاری از نوزادان که زود به دنیا می‌آیند پس از چندی مراقبت، سلامت کامل را بازمی‌یابند. در صورتی که تا یک ربع قرن پیش از این اغلب نوزادان زودرس محکوم به مرگ بودند. امروزه با پیشرفت دانش پزشکی می‌توان از نوزادانی که بیش از ششصد گرم وزن ندارند، مراقبت کرد. حواس پنج‌گانه اغلب این نوزادان تفاوتی با یک نوزاد نه‌ماهه ندارد. روزانه نزد بسیاری از مادران باردار (حدود 16 تا 20‌ هفتگی بارداری) رفلکس مکیدن نوزاد را به کمک سونوگرافی ببینیم و نیز در طول مدت سونوگرافی می‌توانیم حرکات جنین را به‌سهولت مشاهده کنیم. می‌توان این حرکات را ناشی از غوطه ور بودن جنین در مایع آمنیوتیک دانست. ولی همچنین می‌تواند ارادی و یا روش دفاع جنین در برابر فشار خارجی باشد.

کتاب جنین هم خاطره دارد! کتابی جالب، مستند و باارزش و برای مادران باردار گنجینه‌ای از اطلاعات ارزنده و آموزنده است که سعادت فرزند آینده‌ی آن‌ها را تأمین می‌کند. هم‌چنین شنیدن این کتاب به پزشکان رشته‌های روان‌پزشکی، روان‌کاوی، اطفال و متخصصین زنان و زایمان و ماماها که بیش از سایرین با مادران باردار در تماس هستند، توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب صوتی جنین هم خاطره دارد! می‌شنویم:

بعضی از پرستارها و پزشکان هنوز هم مدعی‌اند که نوزادان در واقع چیزی احساس نمی‌کنند و هنگامی که تحت درمان قرار می‌گیرند دردی حس نمی‌کنند. یا اینکه اگر آن‌ها را به مهد کودک بسپارند، دلشان برای مادر تنگ نمی‌شود. بی‌هوش کردن نوزادانی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، ضرورت محسوب نمی‌شود. طراحی اتاق‌ها و وسایل زایمان و جریان عادی پزشکی، جملگی برای دورانی خوب است که تصور می‌شد نوزاد احساس نمی‌کند و لذا آسایش نوزاد در آن مورد نظر نیست. اتاق‌ها سرد، نور اتاق‌ها کور کننده، سطوح میزها سخت و صاف، فضا پرسر و صدا و طریقه‌ی جا‌به‌جا کردن نوزادان بسیار غم‌انگیز است. نوزادان به طور عادی مجروح و مصدوم می‌شوند. تنها فرض من این است که والدین بر مبنای این اعتقاد غلط که: نوزاد نمی‌فهمد که دارد شکنجه می‌شود، حاضر به قبول این جراحات و صدمات می‌شوند. نوزاد می‌فهمد.

نوزادانی که بی‌احساس به حساب می‌آیند، به سادگی قربانی می‌شوند: آن‌ها به افرادی مادون بشری تبدیل می‌شوند که از حداقل حقوق انسانی برخوردارند. این نحوه تفکر مرگ‌بار، نوزادکشی (عموماً نوزادان مؤنث) را که در طول تاریخ بشر وسیعاً اعمال می‌شده است، توجیه می‌کند. زمانی سوء‌ استفاده از کودکان محرمانه تلقی می‌شد تا خشونت والدین را بپوشاند. در عصر نوین این حقیقت افشاء شده است. شاید نوزادان آخرین خیل انسان‌هایی باشند که مورد سوء‌ تفاهم، تبعیض و سوء‌ استفاده قرار می‌گیرند.

در سال 1975، فردریک لوبوایه، پزشک فرانسوی متخصص زایمان، پزشکان را به نوعی زایمان بدون اعمال خشونت فراخواند. همکاران او تغییر شیوه‌ی معمول زایمان را غیرضروری دانستند و بی‌حس بودن نوزادان را یادآور شدند. اکتشافات جدید نشان می‌دهد که نوزادان همه‌ی حواس را دارند و درست مانند ما از آن‌ها استفاده می‌کنند. فریادی که از سر درد می‌کشند، درست و معتبر است. نوزادان «بی‌حس» نیستند، این ما هستیم که «بی‌احساس» بودیم.

فهرست مطالب کتاب صوتی