معرفی و دانلود کتاب صوتی اندوه مونالیزا

معرفی کتاب صوتی اندوه مونالیزا

شاهرخ گیوا در کتاب صوتی اندوه مونالیزا، قصۀ زندگی خانواده‌ای را روایت می‌کند که در دوران پهلوی زندگی می‌کنند و شهرداری قصد تخرب خانۀ آن‌ها را برای ساخت پل دارد.

دربارۀ کتاب صوتی اندوه مونالیزا:

این خانواده که بیشتر اعضای آن در نمایش روحوضی مشغول به کار هستند، آرام آرام دچار مشکلاتی می‌شوند که باعث می‌شود نهایتاً از هم پاشیده شوند. اما این پایان داستان نیست زیرا بهرام که یکی از اعضای این خانواده قدیمی است، شروع به روایت داستان خود می‌کند. او در تلاش است تا در عرصه‌ی سینما برای خود کاری پیدا کند اما او نیز در این راه با موانعی رو به رو می‌شود که شکست خورده و ناکام می‌ماند.

این رمان که در یک بستر زمانی تقریباً گسترده یعنی از دوران پهلوی دوم تا روزهای آغازین انقلاب را شامل می‌شود، در کنار روایت داستان این خانواده، نگاهی هم به حال‌وهوای سیاسی – اجتماعی مردم در آن دوره دارد.

با شاهرخ گیوا بیشتر آشنا شویم:

او در سال 1355 چشم به جهان گشود. شاهرخ گیوا تاکنون کتاب‌های بسیاری را به نگارش درآورده است. «مسیح، سین، فنجان قهوه و سیگار نیم‌سوخته» و «مونالیزای منتشر» دو رمان دیگر از این نویسنده هستند که کتاب دوم برندۀ جایزۀ مهرگان ادب شد و در جایزۀ «واو» نیز مورد تقدیر قرار گرفت. همچنین رمان مونالیزای منتشر کاندید دریافت جایزۀ منتقدان مطبوعات و گلشیری نیز بوده است.

شنیدن کتاب صوتی اندوه مونالیزا به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به داستان‌های تاریخی و سیاسی علاقه‌مند هستید این رمان جذاب را از دست ندهید.

برخی نظرات دربارۀ کتاب اندوه مونالیزا:

- به نظر من این کتاب دارای اجزایی است که خیلی خوب به هم بافته شده است و آنقدر این تنیدگی درست و به‌جاست که نمی‌توان از هم جداشان کرد. (رضیه انصاری)

- مهم‌ترین عنصر داستانی گیوا چیدمان کاری اوست؛ چیزی که تنها شامل مکان نمی‌شود، بلکه مجموعه شرایط محیطی که تهران از دوران رضاشاه تا دوران مدرن امروز را روایت می‌کند، مد نظر من است. (کاوه فولادی نسب)

- در رمان شاهرخ گیوا، یک تکرار تاریخی را شاهدیم؛ هرچند من این کتاب را یک رمان تاریخی نمی‌دانم، بلکه فکر می‌کنم نویسنده آن سعی کرده است تاریخ را به نوعی رمانتیزه کرده و با نگاه یک رمان‌نویس بیانش کند. (یوسف انصاری)

در بخشی از کتاب صوتی اندوه مونالیزا می‌شنویم:

مرگ؛ هیبت عجیبی دارد مرگ. باید به آن فکر کنم؛ سرِ‌ حوصله، سرِ تأمل. نمی‌فهمم چرا این‌جاست که آمده و نشسته توی افکارم. شاید از اثر این ویرانه و پرهیب مُردگانش است که به آن فکر می‌کنم. اما مرگ هر لحظه هست با آدمی، همزاد و هم‌خوابه است. پیرتر که می‌شویم آغوش این هم‌خوابگی تنگ‌تر هم می‌شود. حالا کجاست شوهرخاله؟ پریسا و خاله و دایی‌ها و دیگری و دیگری... کجا هستند حالا؟

پا می‌کشم روی نخاله‌ها و تا پله‌های مخروبه‌ی آ‌ن‌سوی حیاط می‌روم. چیزی که می‌خواهم همان‌‌جاست. افغانی‌ها بیل‌وکلنگ‌شان را رها کرده‌اند کنار فرغون‌ِ واژگون‌ِ پای پلکان. حالا دیگر نمی‌شود گفت پلکانی هم هست، اما حافظه روشن‌ می‌کند این گوشه را و هوار می‌زند که روزگاری این‌جا دو ردیف پلکان بوده به قرینه‌ی یکدیگر. هفت پله‌ی آجری که می‌رسید به ایوانی کوچک. و دو ستون لاغر هم جلو ایوان بود که بالا می‌رفت تا سایه‌بان سقف. فاصله‌ی بین ستون‌ها هم نرده‌هایی اسلیمی بود؛ طوسی‌رنگ. حتا می‌شود صدای پای آدم‌هایی را که روی پلکان قدم می‌نهادند شنید. می‌شود دورتر هم رفت و به آجرها و خشت‌ها فکر کرد. فکر کرد آجرهای پلکانی که این‌جا بوده، از خاک و استخوان مُردگان به دست آمده است. حتا می‌شود این شعر خیام را احضار کرد و خواند: هر ذره که در خاک زمینی بوده‌ست / پیش از من و تو تاج و نگینی بوده‌ست.

فهرست مطالب کتاب صوتی