معرفی و دانلود کتاب خون می‌چکد هنوز: زندگی باورنکردنی فیودور میخایلوویچ داستایفسکی

معرفی کتاب خون می‌چکد هنوز: زندگی باورنکردنی فیودور میخایلوویچ داستایفسکی

کتاب خون می‌چکد هنوز، نوشته‌ی پائولو نری، یکی از برترین مترجمان و پژوهشگران در زمینه‌ی ادبیات روسیه، روایتی جذاب و متفاوت از زندگی داستایوفسکی است. در این کتاب، نری با رویکردی صمیمانه، زندگی و آثار داستایوفسکی و تأثیر آن‌ها بر مخاطبان، به‌ویژه خودش، را روایت می‌کند و تلاش دارد دریابد چه چیزی باعث می‌شود ما هنوز آثار او را بخوانیم.

درباره‌ی کتاب خون می‌چکد هنوز

فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoevsky) شاید مشهورترین نویسنده‌ی روسیه و به نظر بسیاری از صاحب‌نظران، برترین آن‌هاست. رمان‌های داستایوفسکی با اینکه در دسته‌ی آثار کلاسیک قرار می‌گیرند اما هنوز بسیار زنده‌اند و انسان قرن بیست و یکم می‌تواند سطر سطر آن را با ولع بخواند و به سادگی از آن متأثر شود. اما داستایوفسکی به راستی کیست؟ چرا خواندن آثارش مهم است؟ و رمان‌هایش چطور بر ما اثر می‌گذارند؟ پائولو نری (Paolo Nori)، یکی از پژوهشگران و منتقدان ادبی بسیار مهم حال حاضر در ایتالیا، بخش مهمی از زندگی خود را صرف ترجمه‌ی ادبیات روسی و پژوهش در این حوزه کرده است. آثار زیادی از پوشکین، تالستوی، گانچاروف، داستایوفسکی، تورگینف و دیگر نویسندگان مطرح ادبیات روسیه به همت او به ایتالیایی برگردانده شده. او از طریق نقدها و نوشته‌هایش در مجلات ادبی متفاوت، توانسته است ادبیات روسیه را هرچه بیشتر به مردمان ایتالیا و جهان معرفی کند. کتاب خون می‌چکد هنوز (Sanguina ancora: L'incredibile vita di Fëdor M. Dostoevskij)، یکی از آثار شاخص او و زندگینامه‌ی فئودور داستایوفسکی است که علاوه بر معرفی و بررسی زندگی این نویسنده‌ی شهیر، مطالب ارزشمندی درباره‌ی رابطه‌ی انسان امروز با روح آثار داستایوفسکی ارائه می‌دهد.

کتاب خون می‌چکد هنوز نثری بسیار روان و لحنی بسیار صمیمانه دارد. وقتی کتاب را می‌خوانید احساس می‌کنید به یک دورهمی دوستانه درباره‌ی داستایوفسکی دعوت شده‌اید که در آن گفتگویی دوستانه و در عین حال اندیشمندانه در حال رقم خوردن است. گاه نویسنده درباره‌ی خود حرف می‌زند و از خاطراتش می‌گوید. خاطراتی که به ظاهر ربطی به داستایوفسکی ندارد اما در باطن، تلاش نویسنده است برای دیدن جهان به سبک داستایوفسکی و ارتباط هرچه بیشتر انسان امروز با روح آثار این فیلسوف نویسنده. پائولو نری معتقد است آثار داستایوفسکی به این دلیل بسیار فاخر و ارزشمندند که هر کدام، می‌توانند مانند دشنه‌ای عمل کنند که ما را عمیقا زخمی می‌کند. داستایوفسکی از ما سؤالاتی می‌پرسد که خواب را از چشمانمان می‌گیرد و دوراهی‌هایی که شخصیت‌هایش با آن دست به گریبانند، چنان انسانی و عمیق هستند که مهم‌ترین مسائل اخلاقی و انسانی موجود در ذهنمان را بیدار می‌کنند. به همین ترتیب است که ما از این آثار زخم می‌خوریم. زخمی که خونریزی می‌کند؛ خونی که تا زنده‌ایم بند نمی‌آید. اما همین خونریزی است که باعث زنده ماندن و پویایی ما می‌شود. زخمی دوست داشتنی که ما را تبدیل به انسان بهتری می‌کند.

چرا داستایوفسکی هنوز می‌تواند ما را زخمی کند؟

پائولو نری در کتاب خون می‌چکد هنوز گام به گام پیش می‌رود. ابتدا این پرسش را مطرح می‌کند که چرا باید داستایوفسکی بخوانیم. سپس پاسخ این پرسش را با خاطراتی از زندگی خود، ذکر سخنان دیگران درباره‌ی داستایوفسکی و چیزهایی که خود داستایوسفکی درباره‌ی زندگی و آثارش نوشته است، تشریح می‌کند. به این ترتیب ما متوجه می‌شویم که باید این نویسنده‌ی بزرگ و این انسان پیچیده را کشف کنیم. سپس پائولو نری، شروع می‌کند به معرفی داستایوفسکی، و سیر موفقیت و پیشرفتش در رمان‌نویسی و البته پریشانی‌ و تلخکامی‌اش در زندگی شخصی. اینکه چطور شغل مهندسی خود را رها می‌کند تا نویسنده شود؛ چطور تلاش‌های ابتدایی‌اش برای چاپ ترجمه‌هایش بی‌نتیجه می‌ماند؛ چطور اولین رمانش، بیچارگان را می‌نویسند و به ناگاه شدیدا مشهور و موفق می‌شود؛ سیر نوشتن شاهکارهایش؛ ازدواج‌هایش؛ فرزند دلبندش سونیا که از دست می‌رود؛ محکوم و تبعید شدنش؛ بی‌پولی‌های شدید، قمار و قرض‌های زیادی که کمرش را خم کرده بود و هزار پیچ و خم دیگری که به زندگی داستایوفسکی معنا داده، در کتاب خون می‌چکد هنوز به زیبایی به تصویر درآمده است.

کاری که پائولو نری می‌کند، فقط ارائه‌ی یک زندگینامه‌ی تحلیلی درباره‌ی داستایوفسکی نیست، او با علاقه، در زندگی نویسنده‌ی محبوبش غور می‌کند، زندگی خودش را مثل آینه در مقابل زندگی او قرار می‌دهد و اتفاقاتی را که از سر گذرانده است با او مقایسه می‌کند؛ افکارش را متصور می‌شود، شخصیت‌های رمان‌هایش را تحلیل می‌کند و درکی تازه‌ از مفاهیم عمیقی که در آثار داستایوفسکی و زندگی او به چشم می‌خورد به ما هدیه می‌دهد. به علاوه، نری در این کتاب درباره‌ی نویسندگان دیگر روس، فضای اجتماعی، فرهنگی و ادبی زمانه‌ی داستایوفسکی و هر موضوع دیگری که منظورش را روشن‌تر سازد، نکات ریزبینانه‌ای عرضه می‌کند.

کتاب زندگینامه‌ای خون می‌چکد هنوز را هنگامه محلاتی به شیوایی ترجمه کرده و انتشارات چشمه آن را به چاپ رسانده است.

نکوداشت‌های کتاب خون می‌چکد هنوز

• ... علاقه‌ی پائولو نری به داستایوفسکی به قدری عمیق و کامل است که موفق می‌شود نه یک زندگینامه، بلکه پرتره‌ای واضح، شاعرانه و امپرسیونیستی از او ارائه دهد که نه تنها پیچیدگی و تناقضات، نبوغ و منحصر به فرد بودن این نویسنده را نشان می‌دهد بلکه جذابیت نگران‌کننده و فریبنده‌ی فضای فکری، اجتماعی و سیاسی روسیه در زمان داستایوفسکی و شاید دوران دیگر را نیز به چشم می‌آورد. (لورا بیانکی، سایت مسکالینا)
• ... نام کتاب از زخمی گرفته شده که هنوز خونریزی دارد: به معنی اعلام صادقانه‌ی عشق و وفاداری به نویسنده‌ای که به شکلی جبران‌ناپذیر او را متأثر کرده است؛ فئودور داستایوفسکی. در صفحات این کتاب، نویسنده‌ی روسی به زندگی باز می‌گردد و تمام آن لحظات پرشور و نقادانه‌ای را که در ساخته شدن شخصیت باورنکردنی‌اش نقش داشته، مرور می‌کند؛ درست همان‌طورکه عنوان فرعی کتاب نشان می‌دهد: زندگی باورنکردنی فیودور میخایلوویچ داستایفسکی. (سایت فرامینتیریویستا)

کتاب خون می‌چکد هنوز برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب خون می‌چکد هنوز برای همه‌ی علاقه‌مندان به داستایوفسکی و ادبیات روسیه جذاب است. همین‌طور کسانی که به خواندن زندگینامه علاقه‌مند هستند، از سبک خاص نگارش این زندگینامه‌ی داستایوفسکی نهایت لذت را خواهند برد.

در بخشی از کتاب خون می‌چکد هنوز: زندگی باورنکردنی فیودور میخایلوویچ داستایفسکی می‌خوانیم

داستایفسکی تا سال 1854 چیزی منتشر نمی‌کند، یعنی تا زمانی که از زندان اُمسک خارج شود. نمی‌تواند بنویسد.

سال‌های اول اسارت حتی اجازه ندارد به‌جز انجیل چیز دیگری بخواند.

ولی بعد از زندان هم، در سال‌هایی که در سِمی پالاتینسک می‌گذراند، چیزی از او به چاپ نمی‌رسد، به‌جز قهرمان کوچک که با اسم مستعار می‌نویسد و قصیده‌ای وطن‌پرستانه که جزو سه چکامه‌ی آخر اوست.

اولی که در 1854 نوشته است چکامه‌ای میهنی است درباره‌ی مساعدت خداوند که شامل حال روسیه شده است. داستایفسکی در آن قصیده با قطعیت اظهار می‌دارد که قسطنطنیه به‌زودی از آنِ روسیه خواهد شد.

قصیده‌ی دوم، نوشته‌شده در 1855، شعری است که داستایفسکی در آن تولد ملکه‌ی مادر را تبریک می‌گوید؛ و سومین قصیده در 1856 نیز سروده‌ای میهنی است در خصوص جشن تاج‌گذاری آلکساندر دوم.

داستایفسکی در قصیده‌ای که در 1855 در ستایش ملکه‌ی مادر سروده است مستقیماً با او، که به‌تازگی بیوه شده است، به صحبت می‌نشیند و می‌گوید که تمامی ملت روسیه مانند کودک یتیمی به مویه نشسته است و به خاطر از دست دادن تزار بزرگ نالان است (همان تزاری که به اعدام محکومش کرده بود). خطاب به ملکه چنین می‌نویسد: «ولی این تویی، تو که از همه بیش‌تر آن فقدان را حس می‌کنی!»

داستایفسکی می‌نویسد که از دست دادن کسی که به ما روزی می‌داد، کسی که عزیز ما بود، بسیار سخت است، به گذشته مانند یک گور نگاه کردن، بیرون کشیدن قلبی از قلب خود، به‌جز فروماندگی و یأس چیز دیگری را احساس نکردن، دیدن روزها که به‌کندی می‌گذرند یکی پس از دیگری، اسارت در ساعاتی که سست و رخوت‌انگیز طی می‌شوند.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
صفر: خون می چکد هنوز
یک: داستایفسکی شدن
دو: میان پرده
سه: زندگی ای سخت
چهار: پوشکین
پنج: سخت می شود
شش: حکم
هفت: تبعید
هشت: رمان های جدید
نه: تالستوی و داستایفسکی
ده: نوشتن برای امرارمعاش
یازده: جنایت و مکافات
دوازده: ابله
سیزده: اورشلیم
یادداشت
نمایه