معرفی و دانلود کتاب رویای چین

معرفی کتاب رویای چین

خاطرات، دشمن بشریت‌اند؛ اجازه نمی‌دهند شاد و بی‌عذاب زندگی کنیم. اشتباهات گذشته و عذاب وجدان آدمی را از پا در می‌آورند، همان‌طور که ما دائوده را به جنون کشاندند. کتاب رویای چین روایت‌گر وضعیت یک سازمان غیرواقعی در حزب کمونیست چین است؛ سازمانی که می‌خواهد تمام خاطرات و رؤیاهای مردم را از ذهنشان بزداید تا بتوانند کاملاً به منافع کشور فکر کنند. ما جی ین، نویسنده‌ی کتاب، خوانندگان داستان را با رئیس این سازمان که نمی‌تواند از عذاب‌های گذشته رها شود و میان هزاران مشکل گرفتار شده، آشنا می‌کند.

درباره‌ی کتاب رویای چین

«خبر جدید: «فردگرایی» ممنوع اعلام شده است.» افراد نباید آرزوهای شخصی خود را بر مصلحت کشور و منفعت اجتماع ترجیح دهند. همه‌ی مردم چین در قبال وطن خود مسئولند و باید خود را یک ملت واحد، در راستای تعالی کشورشان به‌شمار آورند؛ این برنامه، جزئی از نقشه‌ی حزب کمونیست چین است. جناب رئیس‌جمهور، پس از انجام اقداماتی در راستای صنعتی‌سازی کشور و پیشرفت در بازار اقتصاد تصمیم گرفته تا بخش «رویای چین» را نیز بنیان نهد. (طرح «رویای چین» مربوط به دوران حیات و ریاست‌جمهوری مائو و کمونیسم کلاسیک نیست و از سال 2013، به برنامه‌های بلندمدت چین افزوده شده است. کتاب رویای چین (China Dream) نیز مربوط به همین زمان است.) ریاست این سازمان برعهده‌ی ما دائوده است. او تمام جوانی خود را در حزب گذرانده و از فرمان‌های مائوئیسم سرپیچی نکرده؛ حالا هم پاداش زحمات خود را با ترفیع درجه و مدیریت دفتر تازه‌تأسیس رویای چین دریافت کرده است؛ اما از آن‌جایی که کلاً خوشی و آرامش چندان به بشر وفا نمی‌کند، ما دائوده دچار تشویش و رنج دائمی شده است.

کابوس‌ها و خیالات سال‌های جوانی او را رها نمی‌کنند؛ خاطرات دوران انقلاب فرهنگی که با خون و سرکوب همراه بوده، ما دائوده را آزار می‌دهند. او باید خود را از این افکار برهاند، اما چگونه؟ کتاب رویای چین نوشته‌ی ما جی ین (Ma Jian)، یک داستان ایدئولوژیک را برای ما روایت می‌کند. نویسنده کوشیده تا صرفاً ابعاد منفی و کاستی‌های حزب کمونیست چین را در داستان سیاسی رویای چین بازگو کند.

مهمانی چینی به‌صرف «شوربای نسیان کهن‌بانو»

رمان رویای چین از عناصر سورئال نیز بهره برده است تا منظور خود را از «جامعه‌ی دیکتاتوری» به مخاطبانش برساند. همان‌طور که گفتیم طبق قوانین حزب کمونیست، مردم باید به کشور خود بیندیشند و پیشرفت وطن را در قیاس با پیشرفت شخصی، در اولویت قرار دهند؛ ما جی ین برای انتقال این مفهوم در داستان خود از «شوربای نسیان کهن‌بانو» نام می‌برد که ما دائوده، مسئول ساخت و توزیع آن است.

در کتاب دیستوپیایی رویای چین، تمام مردم این سرزمین باید خود و رویاهایشان را از یاد ببرند؛ در واقع باید حافظه و خاطراتشان به‌کلی پاک شود تا بتوانند فقط به اهداف سرزمین خود فکر کنند! ما دائوده برای این کار داروی شوربای نسیان کهن‌بانو را ساخته و می‌خواهد خاطرات چندین میلیون نفر را از بین ببرد! قرار است این ماده‌ی اختراع شده در یک سوپ ریخته شود و با تبلیغات فراوان به دست مردم برسد. ظاهراً همه‌چیز خوب پیش می‌رود، اما ما دائوده نمی‌تواند آرام باشد. چهره‌ی افرادی که در سال‌های گذشته موجب مرگ یا سرکوب آن‌ها شده، مدام از برابر چشمانش می‌گذرند؛ این چهره‌ها در نهایت او را نابود می‌کنند.

سرکوب ادامه دارد

اشتراکی بودن ابزار تولید و عمومی بودن مالکیت زمین (در تضاد با خصوصی‌سازی)، از بدیهی‌ترین اصول مارکسیسم است. حزب کمونیست چین یا به‌عبارت دقیق‌تر «سوسیالیسم با خصوصیات چینی» نیز به‌عنوان دولتی که شیوه‌ی اقتصاد آن با خصوصی‌سازی مغایرت دارد، نمی‌تواند اجازه دهد تا گروهی از دهقانان و کشاورزان، زمین را که مهم‌ترین ابزار خلق ثروت است، از آن خود کنند و به خرده بورژوا تبدیل شوند؛ به‌همین دلیل ما دائوده مأمور شده تا به‌سراغ کشاورزان برود و آن‌ها را با وعده‌ی حقوق دائمی کافی و خانه و ... راضی کند، اما کشاورزان حاضر نیستند با ما دائوده موافقت کنند. مقاومت روستاییان و ممارست دولت در نهایت به سرکوب گسترده و ورود پلیس به ماجرا منتهی می‌شود. با رخ دادن این اتفاق، ما جی ین بیشتر از قبل ما دائوده را در کابوس‌ها و عذاب وجدان غرق و زندگی عادی او را مختل کرده است. از سوی دیگر ما دائوده درگیر ماجرایی خانوادگی نیز هست. او به همسر خود خیانت کرده و گویا همسرش به‌تازگی متوجه عدم تعهد ما دائوده شده. حال، ما دائوده باید انتخاب کند؛ همسرش و آبرویش یا معشوقه‌اش؟

جنون، پس از خون، سر خواهد رسید

ما دائوده کاملاً عقل خود را از دست داده. در میان سخنرانی برای اعضای حزب، به یاد یکی از دخترانی افتاد که سال‌ها پیش موجب مرگ او شده. همین خاطره و عذاب روحی، ما دائوده را از حالت عادی خارج کرد و حالا گارد امنیتی در تلاش است تا این مدیر دیوانه را مهار کند. البته بدترین بخش ماجرا اینجاست که او از داروی نسیان نوشیده؛ دارویی که هنوز اثربخشی‌اش تأیید نشده بود و این‌طور که از حال و روز ما دائوده مشخص است، می‌تواند افراد را دیوانه کند! به‌هرحال فعلاً ما دائوده حال و روز خوبی ندارد و ما نیز نمی‌توانیم انتهای این داستان را پیش‌بینی کنیم؛ صرفاً می‌توانیم امیدوار باشیم که رمان رویای چین با خیر و خوشی به انتها برسد؛ البته خود نیز بعید می‌دانیم چنین شود.

کتاب رویای چین با ترجمه‌ی مهدی غبرایی در انتشارات نشر چشمه به‌چاپ رسیده است.

نکوداشت‌های کتاب رویای چین

• هجونامه‌ای‌ست بی‌رحمانه از اقتدارگرایی و سرکوبی که در چین وجود دارد! این کتاب بی‌رحم و البته قابل درک و جسورانه‌ترین مرثیه‌ای است که ما جی ین تحریر کرده است. (کاترین تیلور - فایننشال تایمز)
• کتاب سیاسی رویای چین به شیوه‌ی هولناکِ «جرج اورول»، انقلاب مائو را کوچک و جزئی جلوه می‌دهد. (مکس دیویدسون - میل آن ساندی)
• داستان دیستوپیایی رویای چین به‌طور خیره‌کننده‌ای موجز و دقیق بازگو شده و همزمان اندوهناک و خنده‌دار و گزنده است. (گاردین)

کتاب رویای چین برای شما مناسب اگر

• به‌دنبال کتابی سیاسی و ایدئولوژیک هستید که نظام سیاسی چین را مورد نقد و هجمه‌ی شدید قرار دهد.
• به تاریخ «انتسابی» و «نقل شده» علاقه دارید و می‌خواهید از طریق داستانِ سورئالی و ضدآرمان‌شهر رویای چین، با تاریخ معاصر چین و مائوئیسم آشنا شوید.
• به ماجراهای سیاسی آمیخته شده با خیال و تا حدی اغراق‌آمیز علاقه دارید.

در بخشی از کتاب رویای چین می‌خوانیم

آفتاب سوزان خاک را به گرد ظریفی بدل کرده است که جاده را می‌پوشاند. هر وقت ماشینی می‌گذرد، ابری از گردوخاک به‌پا می‌کند. مدیر “ما” به نتیجه می‌رسد که وقت سخنرانی است. حالا باید حدود صد نفر دهاتی این‌جا باشند. چندتایی رفته‌اند طرف لندکروز تا با دهان باز توی اتاق مجلل آن را تماشا کنند و با یک نفر از دفتر تخریب حرف بزنند. مدیر “ما” می‌رود روی سقف یک ماشین له‌شده و بلندگویی را که هو به دستش داده می‌گیرد و می‌گوید «هم‌ولایتی‌ها، اسم من ما دائوده است. در زمان انقلاب فرهنگی چهار سال این‌جا بودم، در مزارع کار کردم و در مدرسه‌ی ده درس دادم. و پیش از آن در قحطی بزرگ شش ماه با پدر و مادرم در این‌جا بودم. من هم مثل شما از این کوهستان و این رودها خوشم می‌آید و عزم‌تان را برای حفظ آن‌ها تحسین می‌کنم. من امروز این‌جا نیامده‌ام که مجبورتان کنم تخلیه‌اش کنید کار من این نیست. فقط آمده‌ام به‌تان هشدار بدهم که تیم تخریب سر ظهر می‌رسند. اگر مقاومت کنید، عواقبش دامنگیرتان می‌شود: تهیدستی، بی‌خانمانی، حتی مرگ. اما اگر در صلح و آرامش این‌جا را ترک کنید و داوطلبانه اسکان مجدد را بپذیرید، صدتا شغل برای‌تان در شهرک صنعتی آماده خواهد بود. این رؤیای چین از جوان‌سازی ملی در عمل است! هم‌ولایتی‌ها…»

دینگو که از ریاکاری دوست قدیمش به خشم آمده فریاد می‌زند «سعی نکن سرمان شیره بمالی! قول دادند هفتاد میلیون یوآن به ده بدهند، اما فقط نهصد هزارتا پرداختند. این یعنی کم‌تر از هزار یوآن برای یک نفر. زمین را که از ما بگیرید، کشاورزان چه‌طور نان خود را دربیاورند؟ در اولین مرحله‌ی توسعه‌ی شهرک صنعتی پنجاه نفر دهاتی را استخدام کردند، اما تابه‌حال نصف‌شان را اخراج کرده‌اند. این مرحله‌ی دوم هم وعده‌ی توخالی دیگری است.»

پیرزنی وسط جمع عصایش را در هوا تکان می‌دهد و داد می‌زند «چه حقی دارید با توپ‌و‌تشر اعلامیه‌های تملک زمین را روی خانه‌های اجدادی ما بچسبانید؟»

مدیر “ما” گفت «خب، نیمی از شما قرارداد داوطلبانه‌ی اسکان مجدد را امضا کردید.» می‌دانست ده را خانواده‌ی محتشم لیو وقتی از شانشی آمدند بنیان گذاشته‌اند. جلو تالار اجدادی طایفه‌ی لیو یک پلاک سنگی خاندان سون نصب شده که این شعر را رویش حکاکی کرده‌اند: بر جاده‌ی کهن برای دیار درخت‌های تلخ بیان ژاپنی دست تکان می‌دهیم. / هزار لی پایین‌دست رود، جنگل آکنده از احساس است. / زیر کوهستان باران‌خورده‌ی دندان گرگ خانه بر پا کرده‌ایم.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
ایجاز رمان یکی از جذابیت‌های آن است
آرمانشهرها پیوسته به ویرانشهر بدل می‌شوند
گیج و منگ از رؤیای بهاری
یک بستر و دو رؤیا
رؤیاها محو می‌شوند، ثروت بر باد می‌رود
زندگی را در خواب‌و سرمستی بر باد می‌دهی
زندگی همچون رؤیایی است گذرا
فریفته‌ی سراب
رؤیای برج سرخ