معرفی و دانلود کتاب خیابان کاتالین

معرفی کتاب خیابان کاتالین

کتاب خیابان کاتالین اثر ماگدا سابو، داستانی تکان دهنده و فراموش نشدنی درباره روابط چند خانواده است که مدت‌ها در بوداپست در همسایگی هم زندگی می‌کنند، فرزندان آن‌ها روابط صمیمانه‌ای دارند و با هم قول و قرارهایی می‌گذارند اما با وقوع جنگ جهانی دوم سرنوشت آن‌ها به شکل دیگری رقم می‌خورد. این کتاب جزء بهترین رمان‌های اروپایی و برنده جایزه سِونز و جایزه ترجمه‌ی پن است.

درباره کتاب خیابان کاتالین:

این کتاب زندگی سه خانواده را نشان می‌دهد که در دوران قبل از آشفتگی‌های سال 1968، در شهر بوداپست در خیابان کاتالین زندگی می‌کنند. کودکان این خانواده‌ها، بلینت پسر سرگرد، ایرن و بلانکا فرزندان خانواده الکش و هنریت هلد پسری خجالتی و محافظه کار روابط دوستانه‌ای با هم دارند. در سال 1944 زمانی که آلمان‌ها به بوداپست حمله می‌کنند، هنریت و خانواده‌اش به خاطر یهودی بودن، مخفی و در نهایت اخراج می‌شوند. خانواده الکش هم پس از جنگ توسط شورویان به یک آپارتمان کوچک منتقل می‌شوند و در تلاشند با وضعیت سیاسی و اجتماعی به وجود آمده در اثر جنگ و احساس گناهشان به دلیل ازدست دادن خانواده هلد کنار بیایند.

وقایع رمان خیابان کاتالین (Katalin Street) تقریباً سه دهه از تاریخ پر آشوب و فراز و نشیب مجارستان را دربرمی‌گیرد و اتفاق‌هایی که برای شخصیت‌ها می‌افتد و مناسبات آن‌ها در روایتی پیچیده برای شما نقل می‌شود. با در نظر گرفتن تاریخی که این اتفاق‌ها در آن می‌افتد و بستری که شخصیت‌ها در آن شکل می‌گیرند، می‌توان گفت فرم رمان با محتوای آن سازگار است. روایت رمان بر‌ اساس تاریخ خطی پیش نمی‌رود و شما همراه با تجارب متفاوت شخصیت‌ها در این روایت پیچیده هم زمان با مکان‌های متفاوتی مواجه می‌شوید.

افتخارات کتاب خیابان کاتالین:

- این کتاب در سال 2017 توسط لن ریکس از زبان مجاری به انگلیسی برگردانده شد و در 2018 برنده جایزه ترجمه پن (PEN Translation Prize) شد.
- برنده جایزه وارویک در سال 2019. (Warwick Prize for Women in Translation)
- برنده جایزه Prix Cévennes for Best European novel در سال 2007 برای بهترین رمان اروپایی.
- برنده جایزه Hyman Wingate به خاطر نوشتن درباره یهودیان برای نسخه ترجمه شده توسط ریکس.

نکوداشت‌های کتاب خیابان کاتالین:

- در خیابان کاتالین گذشته هیچ وقت به خواب نمی‌رود، تسویه نمی‌شود و همچون یک زخم باز است. این زندگی که به صورت اجباری شلوغ و پیچیده شده، زمان حال سردرگم کننده را شکل می‌دهند. (The New York Times Book Review)

- خیابان کاتالین از آن کتاب‌هایی است که وقتی تمام شد، دوباره می‌خواهید آن را از ابتدا بخوانید تا سرنوشت ایرن را بهتر درک کنید. (Priyanka Kumar, Santa Fe New Mexican)

- خیابان کاتالین رمانی قدرتمند درباره زندگی، مرگ و احساس گریز انسان از فضا و هدف است. (Scott Neuffer, Shelf Awareness)

- رمان ماگدا سابو مرثیه‌ای با شکوه است برای زندگی شاد سه خانواده‌ای که در هسایگی هم زندگی می‌کنند. خوانندگان تحت تاثیر صراحت لهجه و بیان شیوای سابو قرار خواهند گرفت. این یک رمان فراموش نشدنی و درخشان است. (Publishers Weekly)

- رمان سابو در معنای وطن یا زندگی در وطن عمیق می‌شود، در جهانی که این مفهوم در آن فرو می‌پاشد و به ویرانه خود تبدیل می‌شود. (اندرو مارتینو)

کتاب خیابان کاتالین مناسب چه کسانی است؟

مطالعه این کتاب به کسانی که به ادبیات اروپای مرکزی و داستان‌های جنگ جهانی دوم علاقه دارند، پیشنهد می‌شود.

ماگدا سابو را بیشتر بشناسیم:

ماگدا سابو (Magda Szabo) رمان‌نویس و شاعر مجارستانی در سال 1917 متولد شد. او در کودکی به زبان‌های لاتین، آلمانی، انگلیسی و فرانسه می‌توانست صحبت کند. سابو در رشته زبان و ادبیات لاتین و مجاری به تحصیل ادامه داد و به مدت دو سال در مناطقی که تحت تصرف آلمان و شوروی بود، به عنوان معلم فعالیت می‌کرد. او فعالیت ادبی خود را با سرودن شعر آغاز کرد و نخستین کتابش را در سال 1947 نوشت. ماگدا سابو مطرح‌ترین نویسنده مجارستانی قرن بیستم است و آثارش به بیش از سی زبان در سراسر دنیا ترجمه و در بیش از چهل کشور منتشر شده است. سابو علاوه بر رمان به نوشتن مقاله، شرح حال، نمایشنامه و کتاب‌های کودک نیز پرداخته است. از جمله آثار او می‌توان به کتاب «در» (جز 10 کتاب منتخب نیویورک تایمز در سال 2015)، ترانه ایزا، خیابان کاتالین و شهر ممنوعه اشاره کرد.

در بخشی از کتاب خیابان کاتالین می‌خوانیم:

هنریت همیشه اصرار داشت که خاطره روزی را که به خیابان کاتالین اسباب کشی کردند به روشنی به یاد دارد، اما بعید بود که این گونه باشد. اگر منظورش از «به یاد داشتن» چیزهایی بود که خودش بی واسطه به یاد می‌آورد، در کل فقط برو‌بیا و شلوغی آن روز یادش مانده بود، مثلاً عبور قطار از روی پل‌ها و قیافه یکی‌دو نفری که بنا بود بعدها در زندگی‌اش نقشی مهم ایفا کنند. همه چیزهای دیگر را والدینش، خانواده الکش یا بلینت به او گفته بودند، بلینتی که از بین آن چهار بچه بزرگ‌تر از همه بود و اتفاق‌ها روشن‌تر از همه در خاطرش می‌ماند. در ضمن، هر چیزی که از حرف‌های آن روزشان در «حافظه» هنریت مانده بود بعدها والدینش و بچه‌ها به او گفته بودند، به‌استثنای یک جمله؛ چون وقتی از روستا به آن جا رفتند او شش سال بیشتر که نداشت.

هیجان اسباب کشی و هول و‌ ولای پیش از آن به یادش مانده بود، چرا که این وضع با اوضاعی که عموماً در خانه حکم فرما بود خیلی فرق داشت. برای هنریت این واقعیت که از پدربزرگ و مادربزرگش دور می‌شد خیلی قابل درک نبود؛ پدربزرگ و مادربزرگی که مرتب آن‌ها را می‌دید و با آن‌ها در تماس بود. البته می‌دید که این مسئله والدینش را واقعاً نگران کرده است و شنیده بود که به هم قول می‌دهند مرتب به آن پیرمرد و پیرزن سر بزنند و ازشان بخواهند بیایند و پیششان بمانند، اما او از جدایی درک چندان درستی نداشت. ایده نقل مکان به بوداپست هم برایش معنی روشنی نداشت. البته خودش آن جا به دنیا آمده بود اما چیز چندانی ازش نمی‌دانست.

هنریت همیشه بچه‌ای کم و بیش عبوس بود، اما پدر و مادرش تعجب کردند وقتی که دیدند او موقع اسباب‌کشی این‌قدر ناراحت است. خود آن‌ها در کودکی این جور وقت‌ها شاد و سرخوش بودند و فکر می‌کردند که بچه‌ها از اینکه همه چیز توی خانه زیر و رو بشود کیف می‌کنند. اما وقتی کارگرها شروع کردند به بیرون بردن وسایل خانه، هنریت معصوم و دل شکسته و بی‌اندازه غم زده به تماشا ایستاد و مادرش مجبور شد کارش را ول کند و کنارش بنشیند و آن جثه کوچک ساکت و معترض را به پهلوی خودش فشار بدهد.