معرفی و دانلود کتاب بعضی زن‌ها: مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا.‌هنری 2010

معرفی کتاب بعضی زن‌ها: مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا.‌هنری 2010

کتاب بعضی زن‌ها مجموعه‌داستانی انگلیسی از گروه نویسندگانِ برگزیده‌ی جایزه‌ی اُ. هنری سال 2010 است. در این مجموعه ده داستان کوتاه با قصه‌های متنوع و زبان داستانی متفاوت، بر درون‌مایه‌ی رابطه‌ی انسان و محیط‌زیست تمرکز دارد.

درباره‌ی کتاب بعضی زن‌ها

لورا فورمن (Laura Furman) سردبیر جایزه‌ی ادبی ا. هِنری (O. Henry Award)، داستان‌های برگزیده‌ی انگلیسی زبان را در کتاب بعضی زن‌ها (The PEN/O. Henry Prize Stories 2010) گرد هم آورده است. لورا فورمن توضیح می‌دهد که وجه تمایز این مجموعه داستان نه در تکنیک‌های ادبی، بلکه در تجربه‌ی فضاهای جدید و سیر کشف و شهودی آن‌هاست.

جایزه‌ی ا. هنری هر ساله در آمریکا برای کشف استعدادهای داستان‌نویسی کوتاه به زبان انگلیسی از سراسر جهان برگزار می‌شود. داستان کوتاه قالبی ادبی است که خواننده را به‌عنوان یک شاهد و شرکت‌کننده‌ی خیالی درگیر می‌کند و اجازه می‌دهد مخاطب هم‌گام با شخصیت‌های داستان رنج بکشد و به وجد بیاید. هر رکن داستان کوتاه _شخصیت، زمان، مکان و حادثه_ در خدمت به‌کارگیری عواطف خواننده و وارد کردن او به دنیایی خیالی و تازه عمل می‌کند. در این میان، زبان راوی در حقیقی بودن صدای داستان و همراه کردن مخاطب بسیار تأثیرگذار است.

«آن آوازهای گاوچرانی قدیمی (Them Old Cowboy Songs)» به قلم آنی پرولکس (Annie Proulx) اولین داستان از کتاب بعضی زن‌هاست. این داستان روایتی تراژیک از زندگی یک زوج جوان به نام‌های آرچی و رز است که با یک روایت فرعی با مایه‌ی طنز تلطیف می‌شود.

داستان دوم، «کنارم باش (Stand By Me)» اثر وندل بری است (Wendell Berry) که ما را به دیاری می‌برد که در آن طبیعت رام است، میان انسان و محیط‌زیستش هماهنگی برقرار است و جامعه از پیر و جوان خود مراقبت می‌کند، اما بااین‌حال فقدان و غم نیز وجود دارد.

«مردی که لوس شد (A Spoiled Man)» نوشته‌ی دانیال معین‌الدین (Daniyal Mueenuddin) ماجرای شخصیتی به نام رضاک را روایت می‌کند؛ یک پاکستانی فقیر که از خوش‌اقبالی به نگهبانی باغ میوه‌ی مرد ثروتمندی به نام سهیل هارونی و زن آمریکایی‌اش سونیا، گماشته شده است. خواننده فکر می‌کند همه‌چیز بر وفق مراد رضاک است، اما چرخش در داستان کوتاه کار خودش را می‌کند و سونیا رضاک را به ورطه‌ی نابودی می‌کشاند. این داستان با زبان فاخر خود، تأملی است بر آشفتگی قدرت و بی‌پناهی.

داستان پل (The Bridge) که از پی اتصالی ناموفق نوشته شده، قصه‌ی خانواده‌ای است که در زمان حیات و پس از مرگ درگیر جنگ داخلی هستند. دانیل آلارکُن (Daniel Alarcón) این داستان را براساس اتفاقی واقعی نوشته است. پدر راوی دیوانه شده و راوی به‌عنوان وصی اموال عموی خود، در تاریخچه‌ی فامیلی‌اش سیر می‌کند. این داستان سرشار از جناس و دوپهلوگویی است و با کمک گرفتن از طنز، حس افراد را در مورد شکافت بی‌نهایت پیچیده‌ای که ویژگی زندگی خانوادگی است، عمیق‌تر می‌سازد؛ شکافی که با هیچ پُلی درمان نمی‌شود.

آلیس مونرو، معروف‌ترین نویسنده‌ی این کتاب و نویسنده‌ی داستان بعضی زن‌هاست. می‌توان یک زندگی کامل را در سطرهای آلیس مونرو مشاهده کرد و بعد از خواندن آن به شگفتی یک زن سالخورده نسبت به روزهای سپری‌شده‌ی زندگی‌اش پی برد؛ همچنین به شناختی در باب روابط پیچیده‌ی انسانی و شخصیت‌های متفاوت رسید.

داستان‌های دیگر کتاب بعضی زن‌ها شامل «تا گوسفندان در امان بچَرَند (Sheep May Safely Graze)» اثر جِس رو (Jess Row)، «آه، مرگ (Oh, Death)» اثر جیمز لس‌دان (James Lasdun)، «در دل دره‌ی تنگ (Into the Gorge)» اثر ران رش (Ron Rash)، «داستان‌های ریزه‌میزه (Microstories)» اثر جان ادگار وایدمن (John Edgar Wideman) و «بخشودگی (Making Good)» اثر لور سیگال (Lore Segal) هستند.

ملیت، نژاد، بداقبالی، جنگ، نیروهای متقابل انسان و طبیعت مفاهیمی است که داستان‌ها را هم‌بسته و در مجموعه‌ی بعضی زن‌ها گرد هم می‌آورد. انتشارات نیستان کتاب بعضی زن‌ها را با ترجمه‌ی لیدا طرزی منتظر کرده است.

در نکوداشت‌ کتاب بعضی زن‌ها

• جایزه‌ی ا. هنری معتبرترین جایزه‌ و مهم‌ترین افتخاری است که می‌تواند نصیب داستان‌های کوتاه شود. (ماهنامه‌ی آتلانتیک)

کتاب بعضی زن‌ها برای چه کسانی مناسب است؟

طرفداران داستان کوتاه، از مطالعه‌ی ده داستان متنوع در کتاب بعضی زن‌ها به وجد خواهند آمد.

با آلیس مونرو و دانیال معین‌الدین بیشتر آشنا شویم

آلیس مونرو در سال 1931 در کانادا به دنیا آمد. او نویسندگی را از نوجوانی شروع کرد و اولین داستانش به نام «ابعاد یک سایه (The Dimensions of a Shadow)» در سال 1950 و در زمان تحصیل او در دانشگاه وسترن انتاریو منتشر شد. او پس از ترک دانشگاه و ازدواج، به ویکتوریا مهاجرت و کتاب‌فروشی مونرو را افتتاح کرد که تا به امروز آن را مدیریت می‌کند.

آلیس مونرو اوایل کارِ نویسندگی به نوشتن رمان فکر می‌کرد، اما پس از مدتی فهمید نگاه او به مسائل فقط در قالب داستان کوتاه منتقل می‌شود؛ به‌ طوری‌ که امروزه مونرو برای آشتی دادن جامعه‌ی کتاب‌خوان آمریکای شمالی با داستان کوتاه شناخته می‌شود. سبک ساده و بی‌پیرایه، پیرنگ‌های چندلایه و شخصیت‌ها و دیالوگ‌های موجز و زنده مشخصه‌ی اصلی داستان‌های او و زندگی زنان روستایی و شهری کانادایی درون‌مایه‌ی اغلب آثار اوست. مارگارت اتوود، نویسنده‌ی معروف کانادایی، از آلیس مونرو به‌عنوان یکی از مقدسات ادبیات جهان یاد کرده و بسیاری منتقدان او را با آنتوان چخوف مقایسه می‌کنند.

آلیس مونرو در سال‌های فعالیت خود موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات، جایزه‌ی ا. هنری، جایزه‌ی ادبی مَن بوکر و جایزه‌ی گیلر شده است.

از مونرو مجموعه‌داستان‌های «می‌خواستم چیزی بهت بگم (Something I've Been Meaning to Tell You)»، «فرار (Runaway)»، «دورنمای کاسل‌راک (The View from Castle Rock)»، «خوشبختی در راه است (Too Much Happiness)» و «زندگی عزیز (Dear Life)» در ایران ترجمه شده است.

دانیال معین‌الدین نویسنده‌ی پاکستانی-آمریکایی در سال 1963 در لس‌آنجلس متولد شده. دانیال معین‌الدین در ابتدا به مدرسه‌ی حقوق ییل رفت و سپس به‌عنوان وکیل کارش را آغاز کرد، اما کاری که او واقعاً دوست داشت نوشتن بود. بنابراین در رشته‌ی نویسندگیِ دانشگاه آریزونا ثبت‌نام کرد و اولین داستانش به نام «بانوی ما از پاریس (Our Lady of Paris)» را دو سال بعد از فارغ‌التحصیلی در مجله‌ی زوتروپ چاپ کرد. مجموعه‌داستان او به نام «در اتاق‌های دیگر، شگفتی‌های دیگر (In Other Rooms, Other Wonders)» به شانزده زبان ترجمه و برنده‌ی جایزه‌ی داستان (The Story Prize) و جایزه‌ی نویسندگان مشترک‌المنافع (Commonwealth Writers' Prize) شده است. این کتاب همچنین در فهرست ده کتاب برگزیده‌ی سال مجله‌ی تایم و هفته‌نامه‌ی اکونومیست شد و نیویورک‌ تایمز از آن به‌عنوان یکی از صد کتاب برتر سال یاد کرد.

در بخشی از کتاب بعضی زن‌ها: مجموعه داستان برگزیدگان جایزه ا.‌هنری 2010 می‌خوانیم

مَرد ریزاندامِ پاچَنبری، با آن صورتِ نامتقارنِ درب‌وداغان، در درگاه سنگی خانه‌ی ییلاقی خانواده‌ی هارونی در شمال اسلام‌آباد ایستاده بود. وقتی ماشین همسر آمریکایی آقای هارونی از جاده پیچید، رضاک سلام کرد، با چشمانی به جلو دوخته. زن پشت نشسته و از میان تاریکی داخل ماشین به او لبخند می‌زد. چه مَرد کوچولوی بامزّه‌ای! یک‌بار که رضاک داشت می‌گذشت، زن از ماشین برایش دست تکان داد. از آن وقت به بعد، او ساعت‌ها منتظر مانده بود تا این آشنایی دادن دوباره تکرار شود؛ جمعه وقتی خانواده می‌آمدند، یکشنبه وقتی می‌رفتند. او کُلّی وقت داشت.

ماشین از درگاه گذشت و میان درختان پیچ اناری که در این آخر آوریل شکوفه داده بودند، گُم شد. پایین دست، شهر «کالاپانی» بود، با آن اتوبوس‌هایش که برای جمع کردن مسافر بوق می‌زدند و صدای بوقشان گوش بازار را کر می‌کرد و بالادست این مِلک وسیع بود با درخت‌های سیب و کاج و گل‌های یاسمن و رز و زَنبَقی که بانوی خانه از آمریکا آورده بود. باد میان شاخه‌های کاج‌ها می‌پیچید و زلف‌ چمن‌های تروتازه‌ای را که بعد از باران‌های زمستانی روی تپه رُسته بودند شانه می‌زد.

رضاک به دردخور بود. ماه می، چند وانت پُر از گل‌های تابستانی از قَلَمستان به آنجا حمل شدند. اولین وانت که سر رسید، او در درگاه ایستاد و به کار تخلیه‌ی گلدان‌ها نظارت کرد. بدون آنکه از او بخواهند، از درگاه گذشت‌ که پیش‌تر هرگز این کار را نکرده بود‌ یکی از گلدان‌های سفالی را بغل کرد و آرام با کفش‌هایی که پاشنه‌هایش را خوابانده بود داخل خانه شد.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
آن آوازهای گاوچرانی قدیمی اثر آنی پرولکس
کنارم باش اثر وِندِل بِری
تا گوسفندان در اَمان بِچَرَند اثر جِس رو
پُل اثر دانیل آلارکن
مَردی که لوس شد اثر دانیال معین‌الدین
آه، مرگ اثر جیمز لس‌دان
در دل درّه‌ی تنگ اثر ران رَش
داستان‌های ریزه‌میزه اثر جان ادگار وایدمَن
بعضی زن‌ها اثر آلیس مونرو
بخشودگی اثر لور سیگال