معرفی و دانلود کتاب اول شخص مفرد

معرفی کتاب اول شخص مفرد

هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی مطرح ژاپنی، در کتاب اول شخص مفرد بار دیگر دست به غافلگیر کردن خوانندگان خود زده است! این اثر که مجموعه‌ای است از هشت داستان کوتاه با روایت اول شخص، به نوعی از شخصی‌ترین آثار نویسنده به شمار رفته و ارتباط تنگاتنگی با زندگی و کارنامه‌ی کاری او دارد.

درباره کتاب اول شخص مفرد:

موراکامی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان امروز ژاپن است. دامنه‌ی شهرت او مدت‌هاست که مرزها را درنوردیده، و نام او سال‌هاست که به عنوان نویسنده‌ای مطرح در سطح جهان می‌چرخد و به گوش می‌رسد.

راز موفقیت آثار موراکامی چیست؟ به نظر می‌رسد که هنر موراکامی در ترکیب عناصر روایت‌های ژاپنی با مولفه‌های داستان‌نویسی غربی، از او نویسنده‌ای در نوع خود کم‌نظیر ساخته است. به عبارتی، آثار او هم از غرابت کارهای شرقی برخوردارند، و از هم از روحِ مدرن ادبیات غرب بهره دارند. به همین دلیل، آثار او در ژاپن و سایر کشورها به یک اندازه طرفدار دارند.

کتاب اول شخص مفرد (First Person Singular) که به تازگی و در سال 2020 منتشر شده، تمام نقاط قوت بهترین و شناخته‌شده‌ترین آثار پیشین نویسنده را در خود دارد؛ به علاوه‌ی پختگیِ قلمی که بی‌تردید حاصل به کمال رسیدن استعداد موراکامی‌ست.

هر هشت قصه‌ی این مجموعه داستان، از منظر اول شخص روایت می‌شوند، و این امری‌ست که در آثار قبلی موراکامی کمتر به آن برخورده‌ایم؛ اگرچه داستان‌ها حال و هوایی شبیه به هم دارند، با این حال می‌توان هر یک از آن‌ها را به طور مستقل نیز خواند.

عنصر روایت در کتاب اول شخص مفرد، از همان ویژگی هزارتوگونه و معماییِ مرسوم در آثار موراکامی برخوردار است. در این اثر همچنین، می‌توان بسیاری از موتیف‌های مورد علاقه‌ی نویسنده را بازیافت؛ موتیف‌هایی چون گربه، فوتبال، راک‌ اند رول، جاز و ...

می‌توان گفت که پا گذاشتن به جهان داستان‌های گردآمده در کتاب اول شخص مفرد، مستلزم آمادگی برای غافلگیر شدن و به تردید افتادن است. در این اثر کمتر می‌توان نشانی از قطعیت یافت؛ نشانه‌ها و مکان‌ها و آدم‌ها، از نوعی بی‌هویتیِ دلالت‌مند برخوردارند که نمونه‌اش را تنها در بهترین کارهای موراکامی دیده‌ایم. در یک کلام: طرفداران هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) پس از خواندن قصه‌های این مجموعه، آفرینی دوباره به ذکاوت و استعداد نویسنده‌ی محبوب خود خواهند گفت.

نکوداشت‌های کتاب اول شخص مفرد:

- غیرقابل پیشبینی و با این حال، بسیار قانع‌کننده. هر هشت داستان این مجموعه خواندنی‌ست. (NPR)
- موراکامی در این داستان‌های کوتاه، گویی خانه‌ی حقیقی نویسندگی خود را یافته است. (Chris Stanton)
-فلسفی و رمزآلود، با امضای خاص موراکامی... گویی روح و عشق و کودکی ما را لمس می‌کند. (آمازون)
- بی‌شک طرفداران موراکامی را راضی خواهد کرد. (واشنگتن پست)

کتاب اول شخص مفرد مناسب چه کسانی است؟

علاقه‌مندان به ادبیات داستانی از مطالعه‌ی این اثر لذت خواهند برد.

با هاروکی موراکامی بیشتر آشنا شویم:

وی در کیوتوی ژاپن، از پدر و مادری معلم به دنیا آمد. تربیت خانواده در گرایش او به سمت ادبیات تاثیر به‌سزایی داشت. هاروکی موراکامی از نوجوانی نوشتن را آغاز کرد و خیلی زود به استعداد حقیقی خود در قصه‌نویسی پی برد، و تلاش کرد تا آن را در بهترین مسیر به خدمت بگیرد. او بدون تردید از نویسندگان صاحب سبک ادبیات امروز بوده و از قلم و استایلی اصیل برخوردار است. آثار موراکامی برنده‌ی جوایز گوناگونی چون اُ کانر و فرانتس کافکا شده‌اند، و همواره از پرفروش‌ترین عناوین به شمار می‌روند. مشهورترین اثر او کافکا در ساحل نام دارد که در زبان فارسی با عناوین دیگر نیز شناخته می‌شود. برخی دیگر از آثار مشهور موراکامی عبارتند از: از دو که حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم، جنگل نروژی، پس‌لرزه.

در بخشی از کتاب اول شخص مفرد می‌خوانیم:

دکمه زنگ را فشار دادم، اما کسی جواب نداد. کمی صبر کردم، دوباره فشار دادم، ولی بازهم جوابی نیامد. به ساعتم نگاهی انداختم. طبق برنامه رسیتال پانزده دقیقه پیش باید شروع می‌شد. ولی هیچ خبری از باز شدن در نبود. رنگ روی در ورودی در بعضی قسمت‌ها پوسته‌پوسته شده بود و کم‌کم داشت زنگ می‌زد. فکر دیگری به ذهنم نرسید، بنابراین دوباره دکمه زنگ را فشار دادم و این ‌بار اندکی نگاه داشتم، ولی خبری نشد. سکوت مطلق.

واقعاً دیگر مستأصل شده بودم. ده دقیقه‌ای پشتم را به دروازه تکیه دادم و همان‌جا ایستادم. گفتم شاید کسی پیدایش شود. اما هیچ خبری نشد. هیچ نشانی از جنبش و حرکت به چشم نمی‌خورد؛ نه درون ساختمان و نه بیرونش. هیچ بادی نمی‌وزید. هیچ پرنده‌ای جیک‌جیک نمی‌کرد، هیچ سگی پارس نمی‌کرد و کماکان لایه‌ای ضخیم از ابرهای خاکستری بر فراز همه‌چیز سایه افکنده بود.

عاقبت کم آوردم. کار دیگری از دستم ساخته نبود؟ با گام‌های سنگین به‌طرف ایستگاه اتوبوس به راه افتادم. همه‌چیز برایم مثل معما بود. تنها موضوعی که به آن یقین داشتم، این بود که امروز در این مکان قرار نبود رسیتال پیانو یا هر مناسبت دیگری برگزار شود. همه کاری که می‌توانستم انجام دهم این بود که گل‌به‌دست راهی خانه شوم. بی‌گمان مادرم می‌پرسید: «این گل‌ها برای کیست؟» و من باید پاسخی آماده می‌کردم. می‌خواستم همان‌جا در سطل‌آشغال بیندازمشان، ولی پول زیادی بابتش داده بودم؛ دست‌کم برای فردی مثل من پول زیادی بود...

فهرست مطالب کتاب

خامه
بر بالین سنگی
چارلی پارکر بوسا نووا می‌نوازد
با بیتلز
اعترافات میمون شیناگاوایی
کارناوال
مجموعه اشعار یاکولت سوالوز
اول‌شخص مفرد
درباره نویسنده