معرفی و دانلود کتاب ابتذال هایدگر

معرفی کتاب ابتذال هایدگر

مارتین هایدگر که یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم است و تأملی ژرف درباره‌ی مفهوم دازاین یا هستی در دنیا دارد، به طرزی شگفت‌انگیز متهم به اعتقادات نژادپرستانه و ضدیهودی است. در کتاب ابتذال هایدگر، ژان لوک نانسی تناقضات وی را با دقت فلسفی بررسی می‌کند. این اثر در گروه کتاب‌های فلسفه قرار می‌گیرد و نقدی فشرده و دقیق بر دفترچه‌های خصوصی هایدگر است که بر ضدیهودیت فلسفیِ مستتر در این متون تمرکز کرده و جایگاه آن را در تاریخ غرب نشان می‌دهد.

درباره‌ی کتاب ابتذال هایدگر

در دهه‌ی 1930 یهودی‌ستیزی اهمیت چندانی نداشت و امری معمول و روزمره به حساب می‌آمد. همین‌طور اندیشه‌ی توطئه‌ی جهانی یهودیان نیازی به استدلال نداشت و بدیهی انگاشته می‌شد. این ابتذال، از نفرت و محکومیت و سرانجام نابودی حمایت می‌کرد. مارتین هایدگر (Martin Heidegger) این باور رایج را در شدیدترین شکل‌هایش به کار گرفت و آن را در قالب یک نظام فکری ترکیب کرد. او همانند بسیاری دیگر، یهودیان را عامل فروپاشی غرب می‌دانست. زمانی که «دفترهای سیاه» هایدگر منتشر شد، اندیشه‌های ضدیهودی او بیش از هر زمان دیگری آشکار شدند. ژان لوک نانسی (Jean-Luc Nancy) در کتاب ابتذال هایدگر (Banalité de Heidegger) بر این اثر دست گذاشته است. وی به طور انتقادی، رابطه‌ی فلسفی میان مارتین هایدگر و اندیشه‌ی نازیستی-ضدیهودی او را بررسی می‌کند و دریچه‌ای جدید به درک تاریکی پنهان در فلسفه مدرن می‌گشاید.

ژان لوک نانسی در کتاب ابتذال هایدگر با دقت و شدت فلسفی به تحلیل دفترچه‌های شخصی هایدگر یا دفترهای سیاه او می‌پردازد که نخستین بار در سال 2014 منتشر شدند. این یادداشت‌ها نمونه‌ای روشن از ضدیهودیت فلسفی هستند که در آن‌ها یهودیان مردم بی‌جهان، موجوداتی فاقد شکل بودن-در-جهانِ اصیل و ریشه‌های خطرناک مدرنیته خوانده می‌شوند. همه‌ی این موارد نشان می‌دهد ضدیهودیت در ساختار فلسفی و انتولوژیکی هایدگر جای دارد. نویسنده، بافت تاریخی انتشار دفترچه‌های خصوصی هایدگر و اهمیت آن‌ها را شرح می‌دهد. سپس در این نوشته‌ها، تحلیل فلسفی و مستدلی از ضدیهودیت انجام داده و نشان می‌دهد که این نوشته‌ها ضدیهودیت فلسفی و تاریخی هایدگر را منعکس کرده و شامل پذیرش کلیشه‌هایی مانند «کاخ توطئه جهانی یهود» می‌شود.

ژان لوک نانسی عنوان این کتاب را از مفهوم ابتذال شر یا «Banality of Evil» الهام گرفته که اولین بار هانا آرنت آن را در اثر کلاسیکش، آیشمن در اورشلیم، به کار برد. ابتذال شر در اینجا شری را توصیف می‌کند که معمولی شده است. این نوع شر هیولایی نیست؛ اما عمیق است و روزمره و بدیهی انگاشته می‌شود. ژان لوک نانسی با به‌کارگیری این اصطلاح نشان می‌دهد که نفرت فلسفی-تاریخی هایدگر چگونه به شکل طبیعی‌شده و بدون جنجال وارد نظام فکری او شده و به‌گونه‌ای ناآشکار در متون و فلسفه‌ی رسمی جای گرفته است. وی در کتاب ابتذال هایدگر، نگاه هایدگر را با مفهوم ابتذال شر هانا آرنت مقایسه کرده و تأکید می‌کند که این ضدیت، خودِ تاریخ غرب و مسیحیت را آلوده کرده و نیاز به بازسازی بنیادین تاریخ اندیشه دارد. او فلسفه را به آغازی دیگر، خروج از تاریخ‌گرایی مبتذل و بازسازی اندیشه‌ی متعهد فرا می‌خواند.

کتاب ابتذال هایدگر کتابی کوتاه در ژانر نقد فلسفی است که با شجاعت و تیزبینی، چهره پنهان و زشت ضدیهودیت را در اندیشه‌ی هایدگر فاش کرده و خوانندگان را به بازاندیشی بنیادین در فلسفه غرب دعوت می‌کند. این کتاب را انتشارات شوند با ترجمه‌ی شروین اولیایی منتشر کرده است.

نکوداشت‌های کتاب ابتذال هایدگر

• یک بررسی قوی که به شکلی استادانه و دقیق چیده شده است. (آویتال رونل از دانشگاه نیویورک)
• ژان لوک نانسی توفیق آن را یافته است که استدلالی بی‌رحمانه اما سنجیده ارائه دهد. او تنها هایدگر را محکوم نمی‌کند، بلکه دلایل این محکومیت را نیز بررسی می‌نماید. همین که در این مسیر، تاریخ غرب و خصوصاً مسیحیت زیر بازخواست قرار می‌گیرند، اثر را ناخوشایند اما ضروری ساخته است. (مجله‌ی سلف اند سوسایتی)

کتاب ابتذال هایدگر برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به فلسفه، به‌ویژه کسانی که دغدغه‌ی رابطه تاریخ، سیاست و فلسفه را دارند و می‌خواهند نگاهی انتقادی به میراث هایدگر بیندازند، مفید خواهد بود.

در بخشی از کتاب ابتذال هایدگر می‌خوانیم

پیش از هر چیز بدیهی است که توصیفِ «یهودستیزی تاریخ‌مند» کاملاً موجه است. این توصیف خلاصه‌ای به دست می‌دهد از آن‌چه جمله‌ی مذکور در بالا بسطی حداقلی از آن است: قوم یهود، به ما هو، نقشی تعیین‌کننده، حتی اساسی، در «ریشه‌کن‌سازی [هستندگان] از هستی» بازی می‌کند. به نظر می‌رسد این قومِ به‌خودوانهاده - «به تمامی رها» یا «بی‌قید و بند» - به طرز منحصر به فردی به وظیفه‌ی ریشه‌کن‌سازی اختصاص یافته و با جدیت به آن مشغول است. این قوم عامل استثنائی افولِ مغرب‌زمین است یا دست‌کم بارزترین هیئت - «سنخ»، نوع، وجه - این افول را ارائه می‌کند.

اولین پرسش مطرح می‌شود: جنبشی به این وسعت که توأمان در امریکاگرایی، بولشویسم، دموکراسی، تکنولوژی، عقلانیت و ابژه‌گرایی مجسم می‌شود، چرا باید به یک هیئتِ تکین متوسل شود - البته اگر مسلم بدانیم که تمامی عوامل این تاریخِ فاجعه‌بار یهودی نیستند؟

چنین ضرورتی، به طور حتم، متناسب با خودِ اصل ضرورتِ [وجودِ] یک قوم برای راه‌اندازی هر ترتیبِ سرنوشت‌ساز از تاریخ-تقدیر است: این ترتیبْ یک فرآیند ساده نیست، یک تعهد است، تصمیمی است که هر بار در هیئت‌هایی متعین و توسط حاملان این هیئت‌ها گرفته می‌شود و از نو گرفته می‌شود. این ضرورت، در این‌جا، روندی به خود می‌گیرد که هم بسیار دقیق است و هم بسیار تکین: قوم یهود به یک اصل نژادی برای خود استناد می‌کند. چنین اصلی خودش از نوعی «سلطه بر زندگی از طریق دسیسه» ناشی می‌شود. حال، دسیسه‌ای که موجب ظهور چنین اصل طبیعت‌گرایانه‌ای می‌شود، ما را در جهت «نژادزداییِ» (Entrassung) کامل از انسانیتی هدایت می‌کند که خودش به برابری تمایزنیافته با همه و عموماً با همه‌ی هستندگان تقلیل یافته است.