معرفی و دانلود کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند

معرفی کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند

کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند اثری از سوزانا تامارو است. در این رمان حکیمانه شنونده‌ی بازگویی‌ خاطرات یک زن مسن در نامه‌ای به نوه‌اش هستید. این کتاب که پرفروش‌ترین رمان ایتالیایی در قرن بیستم نامیده‌ شده، درمورد نبرد همیشگی عقلانیت و احساس داستان‌سرایی می‌کند. این رمان می‌کوشد نگاهی این‌جهانی و احساسی به جهان داشته باشد و از اهمیت گوش‌ سپردن به خواسته‌های قلب بگوید.

درباره‌ی کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند

آثاری در تاریخ ادبیات وجود دارند که می‌توان گفت بیشتر از آنکه قصه‌گو یا داستان‌محور باشند، نماینده‌ی یک نوع اندیشه و گرایش فلسفی به زندگی هستند. به‌عنوان مثال وقتی سخن از نگاره‌های «اگزیستانسیالیسم» به‌ میان می‌آید، می‌گویند که باید «تهوع» از ژان-پل سارتر را خواند یا درمورد ابزورد باید «بیگانه‌» اثر آلبر کامو را مطالعه کرد. کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند (Follow Your Heart) نیز در دسته‌ای از آثار قرار می‌گیرد که بیشتر بر پایه‌ی نوعی جهان‌بینی خاص نوشته‌ شده و حتی سوژه‌هایی که تحت‌ عنوان راوی انتخاب کرده، صرفاً تمهیدی برای القای نگره‌ی یک زیست-فلسفه محسوب می‌شود. کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند نوشته‌ی سوزانا تامارو (Susanna Tamaro) اثری‌ست که در جدل میان احساس و عقل، به دل فرصت می‌دهد و اندیشه را تنها زمانی که خشک و افراطی نباشد می‌پذیرد.

کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند درمورد یک زن مسن است که می‌داند آخرین روزهای زندگی‌اش را سپری می‌کند. مرگ در نزدیکی اوست و دیگر زمان چندانی برای پیرزن باقی نمانده. پس پیرزن یک تصمیم مهم می‌گیرد و نوشتن یک نامه‌ی بلند به نوه‌ی دختری‌اش را شروع می‌کند. زن مسن از تجربیاتش برای دختری جوان می‌نویسد که به‌تازگی روزهای بلوغ را از سر گذرانده و در آستانه‌ی ورود به جریان زندگی و موقعیت‌های دوگانه است. زن مسن می‌کوشد به دختر جوان از آن چیزهایی بگوید که در زندگی به کارش می‌آیند. مادربزرگ با ژستی حکیمانه به دخترک یاد می‌دهد که به ندای دلش گوش سپارد، به‌ آنجایی که قلبش تمایل دارد حرکت کند و در نبرد میان عقل و احساس، همیشه خرد را از یاد ببرد.

نثر کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند حکیمانه و شاعرانه است. در این کتاب، سوزانا تامارو می‌کوشد تا به‌جای گرایش به نثر رئالیسم به شعر و تغزل و حکمت گرایش نشان دهد. همین ویژگی‌های متمایز هستند که کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند را به یک اثر کلاسیک در تاریخ ادبیات ایتالیا بدل کرده‌اند. اثری که فقط در خود کشور ایتالیا در همان روزهای نخست عرضه‌اش توانست نزدیک به یک میلیون نسخه بفروشد و تاکنون به اکثر زبان‌های دنیا نیز ترجمه‌ شده است. کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند توسط حامد فولادوند ترجمه شده و انتشارات شما آن را منتشر کرده است.

جوایز و افتخارات کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند

• برنده‌ی جایزه‌ی Donna Citta di Roma که به نویسندگان زن برجسته‌ی ایتالیا اهدا می‌شود؛
• قرار گرفتن در لیست پرفروش‌ترین کتاب‌های ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی؛
• فروش بیش از هجده میلیون نسخه در سراسر دنیا.

در نکوداشت‌ کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند

• با وجود آنکه آثار موفق ایتالیایی در آمریکا از اقبال خوبی بهره‌مند نمی‌شوند، اما این کتاب توانسته به اثری محبوب در آمریکا بدل گردد. (نشریه‌ی کتابخانه)

اقتباس‌ سینمایی از کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند

• فیلم «قلبت را دنبال کن (Va' dove ti porta il cuore)» ساخته‌ی کریستینا کامنچینی (Cristina Comencini) که در سال 1996 در کشور ایتالیا اکران شد، برگرفته از این فیلم است.

کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند برای چه کسانی مناسب است؟

این اثر به دوست‌داران ادبیات ایتالیا و داستان‌های عاشقانه، به مخاطبان آثار نامه‌نگاری و همچنین به خوانندگانی که به حکایت، اندرزگویی و فلسفه گرایش دارند توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب آنجا رو که دل تو را می‌خواند می‌خوانیم

دیشب برف آمد و وقتی که بیدار شدم، دیدم که باغچه کاملاً سفید شده است. «بوک» مانند دیوانه‌ها روی چمن جست و خیز می‌کرد، پارس می‌کرد، شاخه‌ای به دهان می‌گرفت و بالا می‌انداخت. بعد، خانم رازمن به دیدارم آمد و به اتفاق یک قهوه نوشیدیم. او مرا دعوت کرد تا شب عید نوئل پیش آن‌ها بروم. او قبل از رفتن از من پرسید: «وقت‌تون را چگونه می‌گذرانید؟» شانه‌هایم را بالا انداختم و به او جواب دادم: «هیچی، کمی تلویزیون نگاه می‌کنم، به فکر فرو می‌روم.»

او هرگز در مورد تو از من سؤال نمی‌کند و با احتیاط سعی می‌کند به آن اشاره نکند. اما می‌دانم از لحن صدایش که تو را نمک‌نشناس محسوب می‌کند. اغلب در وسط حرفش می‌گوید: «جوان‌ها دل و احساس ندارند و مانند سابق احترام قائل نیستند.» من هم حرف او را تأیید می‌کنم تا بحث ادامه پیدا نکند، اما عمیقاً معتقدم که جوان‌ها هنوز با احساس‌اند و فقط دورویی آن‌ها کمتر شده است. به‌نظر من جوانان ذاتاً خودخواه نیستند و همچنین پیرها ذاتاً عاقل نیستند. فهیم بودن یا سطحی بودن به سن بستگی ندارد، بلکه مربوط به راهی است که هرکس طی می‌کند. اخیراً در جایی، که حالا یادم نیست، یک ضرب‌المثل سرخ‌پوست‌های آمریکایی را خواندم که می‌گوید: «پیش از اینکه در مورد شخصی قضاوت کنی، سه شبانه‌روز با کفش‌های او راه برو.» من آن‌قدر از این ضرب‌المثل خوشم آمد که آن‌را روی دفترچه تلفن یادداشت کردم تا فراموش نکنم. بسیاری از زندگی‌ها در ظاهر شکست خورده، غیرمنطقی، و آشفته به‌نظر می‌آیند. تا زمانی که از بیرون نگاه کنیم، به‌راحتی در مورد دیگران اشتباه می‌کنیم، اما به محض ورود در روند زندگی آن دیگری، با سه شبانه‌روز راه‌رفتن با کفش‌های او، با انگیزه‌ها و احساسات او آشنا می‌شویم و متوجه می‌شویم که چرا او دست به این کار زد، و نه آن کار. فهمیدن نتیجه تواضع است، نه حاصل فخرفروشی دانستن.