معرفی و دانلود کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر

معرفی کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر

کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر مجموعه یادداشت‌های پراکنده‌ی پائولو کوئیلو بین سال‌های 2015 تا 2017 است که موضوعات مختلف چون قضاوت، عشق و امید، تنهایی، حسادت، تکبر و... را در برمی‌گیرد. این کتاب با دل‌نوشته‌هایی ساده و تأمل‌برانگیز مفاهیم و احساسات عمیق انسانی را منعکس کرده و چون از دل برآمده بر دل نیز می‌نشیند.

درباره‌ی کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر

پائولو کوئیلو (Paulo Coelho) در 24 اوت 1947 در شهر ریودوژانیرو، کشور برزیل به دنیا آمد. از زمانی که خانواده‌اش متوجه شدند می‌خواهد نویسنده شود به او القا کردند نویسندگی کاری بیهوده است و به خیال خود با نیات خیرخواهانه تلاش می‌کردند او را از این کار منصرف کنند. کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر (Warrior of the Light: A Manual) مجموعه دل‌نوشته‌های روزانه‌ی او از سال 2015 تا 2017 است. کوئیلو در این مجموعه نه تنها از مفاهیم کلی مثل عدالت، قضاوت کردن، حسادت و تنهایی و امید حرف می‌زند، بلکه در برخی نوشته‌هایش شرح حالی موجز و شاعرانه از دوران کودکی و جوانی خود نیز ارائه می‌دهد؛ همچنین در بعضی از یادداشت‌هایش ردپایی از تجربیات زیسته به چشم می‌خورد که به شکل آموزه‌هایی معنوی و اخلاقی بیان شده‌اند.

موضوعاتی که تمامی ما انسان‌ها در زندگی با آن‌ها مواجه می‌شویم، از جمله ناامیدی، ترس از عشق، ترس از تغییر، زمان و ارتباطمان با آن، اهمیت رؤیا و... در کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر با زبانی شاعرانه و بیانی زیبا، مطرح شده‌اند؛ همچنین کوئیلو به شرح داستانی بعضی از شنیده‌ها و تجربیاتش پرداخته که حالتی روایی به یادداشت‌هایش بخشیده. مطالعه‌ی این یادداشت‌ها که از زبان نویسنده‌ای نامدار و موفق است، این مسئله را بهمان یادآوری می‌کند که تجربیات تلخ و شیرین زندگی منحصراً برای ما نیست و در این عالم تنها نیستیم. مجموعه تأملات فلسفی و درونی پائولو کوئیلو، راهی است برای دقیق شدن در روزمرگی‌ها و تغییر نگاهمان به هستی و تجربیات زندگی.

این کتاب توسط گیله‌گل بهروزان ترجمه شده و به همت انتشارات شما در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.

کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر برای چه کسانی مناسب است؟

مطالعه‌ی این کتاب برای علاقه‌مندان به متون و یادداشت‌های ادبی، و طرفداران پائولو کوئیلو جالب خواهد بود.

در بخشی از کتاب یادداشت‌های روزانه یک عصیانگر می‌خوانیم

اوقاتی در زندگی من نوایی از سه حرکت است: انبوه مردم، برخی‌ها و تقریبا هیچ کس. هر یک از این نواها حدود چهار ماه در سال طول می‌کشد. اغلب در یک ماه با هم می‌آیند، اما هیچوقت ادغام نمی‌شوند.

نوای انبوه مردم، ‌اوقاتی است که تحت تاثیر عموم، ویرایش‌گران و روزنامه‌نگاران قرار می‌گیرم. نوای برخی‌ها، زمانی است که به برزیل می‌روم، دوستان قدیمی‌ام را می‌بینم، در ساحل کوپاکابانا قدم می‌زنم، در محافل اجتماعی گاه و بی‌گاه شرکت می‌کنم، اما معمولا در خانه می‌مانم، اما امروز از آن وقت‌هایی است که فقط می‌خواهم کمی به نوای تقریبا هیچ کس بپردازم. اکنون شب این شهر کوچک فرارسیده - شهری در پیرنه که دویست نفر جمعیت دارد و ترجیح می‌دهم نام آن را مسکوت بگذارم. اخیرا در اینجا آسیاب کهنه‌ای خریده و به خانه آورده‌ام. هر روز صبح با بانگ خروس‌ها برمی‌خیزم، صبحانه‌ام را می‌خورم و پیاده به میان گاو‌ها، بره‌ها و مزارع گندم و یونجه می‌روم. غرق تماشای کوه‌ها می‌شوم و بر خلاف وقتی تحت تاثیر نوای انبوه مردم هستم هرگز به این نمی‌اندیشم که کیستم؟ هیچ پرسش و پاسخی ندارم، کاملا در همان لحظه زندگی می‌کنم و می‌دانم که سال چهار فصل دارد (بله، ‌واضح است که سال چهار فصل دارد، اما گاهی فراموش می‌کنیم) و خودم هم مثل همه‌ی مناظر اطراف‌ام می‌شوم.

در چنین اوقاتی دیگر علاقه‌ چندانی ندارم که بدانم در عراق، سوریه یا افغانستان چه می‌گذرد. مهم‌ترین خبر برای من، مثل هر آدم دیگری که در نواحی روستایی و میان طبیعت زندگی می‌کند، وضع هوا است. همه‌ی کسانی که در این دهکده کوچک زندگی می‌کنند، می‌دانند که اگر باران ببارد، باد شدیدی بوزد یا هوا سرد شود، تاثیری مستقیم بر زندگی‌شان، نقشه‌هایشان و کشت و ذرع‌شان دارد. از کنار کشاورزی می‌گذرم که مشغول آماده کردن مزرعه‌اش است، به هم صبح به خیر می‌گوییم، در مورد اخبار هوا صحبت می‌کنیم و سپس هر یک پی کار خودمان می‌رویم _ او شخم‌اش را می‌زند و من راهپیمایی طولانی‌ام را ادامه می‌دهم.