معرفی و دانلود کتاب آبی نیبو

معرفی کتاب آبی نیبو

کتاب آبی نیبو نوشته‌ی منون استفان رس، رمانی برای مخاطبان نوجوان است و از ماجرای زندگی دیلن و مادرش در دنیایی دیستوپیایی می‌گوید. آن‌ها که از بازماندگان یک فاجعه‌ی هسته‌ای بزرگ هستند، با نوشتن خاطرات روزانه به مرور راه زندگی در این وضعیت جدید و سخت را پیدا می‌کنند. رمانی سرشار از احساس که با شرح رابطه‌ی عاطفی میان اعضای یک خانواده به مفاهیمی مثل سوگ، عشق و آغاز دوباره می‌پردازد. این کتاب موفق به دریافت مدال یوتو کارنگی شده است.

درباره‌ی کتاب آبی نیبو

منون استفان رس (Manon Steffan Ros) در رمان کتاب آبی نیبو (The Blue Book of Nebo) داستان خانواده‌ای اهل ولز را روایت می‌کند که در شرایطی آخرالزمانی، برای بقا تلاش می‌کنند. رونا مادر یک پسر چهارده‌ساله به اسم دیلن است، مونا، دختر کوچولوی نوپای داستان نیز خواهر دیلن است. این سه نفر از معدود افرادی هستند که بعد از «پایان» زنده مانده‌اند. پایان، درحقیقت نام فاجعه‌ای است که شرایط امروز این خانواده را رقم زده است.

ماجرا از این قرار است که شش سال قبل، درست در سال 2018، یک فاجعه‌ی هسته‌ای اتفاق می‌افتد که افراد بسیاری را از بین می‌برد، بسیاری دیگر نیز شهر را رها می‌کنند و خانواده‌ی رونا، یکی از خانواده‌های اندکی هستند که در این شهر متروک به گذران زندگی ادامه می‌دهند. آن‌ها با کاشت سبزیجات گلخانه‌ای و دزدیدن کتاب از کتابخانه‌ی شهر، زنده ماندن را تمرین می‌کنند. در میان این کتاب‌ها، آن‌ها یک کتاب آبی از شهر نیبو برداشته‌اند که به دفترچه‌ی خاطرات دیلن و مادرش بدل می‌شود. نگارش یادداشت‌های روزانه‌ی این مادر و پسر به مرور افکار و نگاهشان را برای خواننده آشکار می‌کند. یادداشت‌هایی که کم‌کم مسیر زندگی آن‌ها را روشن می‌سازد و کمک می‌کند تا دیلن و مادرش بتوانند زندگی را از نو آغاز کنند.

دیلن پسر مهربان و خودساخته‌ی داستان، با انجام کارهایی مثل باغبانی و ساخت‌وساز به خانواده کمک می‌کند و آرامش خود را در خواندن کتاب مقدس پیدا کرده است. مراقبت از خواهر کوچکش یکی دیگر از کارهای این پسر است. او مونا را به گردش می‌برد و چیزهای تازه‌ای را که کشف کرده به او نشان می‌دهد، ازجمله یک خرگوش دوسر. اما برخلاف دیلن که به این شرایط خو کرده و از آن لذت می‌برد، روحیه‌ی مادرش، در این شرایط سرد و سخت شده است و مدام با به خاطر آوردن کسانی که از دست داده است، از شاد زیستن دوری می‌کند.

منون استفان رس در این رمان علمی تخیلی با نثری ساده و بی‌آلایش زندگی سخت این خانواده در دل دنیایی آخرالزمانی را به تصویر می‌کشد و با شرح فرازونشیب‌های رابطه‌ی این مادر و پسر از زیستن برای بقا، وابستگی، سوگ و پیچیدگی روابط می‌گوید.

داستان فانتزی کتاب آبی نیبو با تلاش شکیبا محب علی به فارسی برگردانده شده و انتشارات کتاب دوک آن را روانه‌ی بازار کتاب کرده است.

نکوداشت‌های کتاب آبی نیبو

• رمانی مرثیه‌گونه و سرشار از ظرافت که فاجعه‌ی آخرالزمانی هسته‌ای را با شرح روابط شخصی و صمیمانه تلطیف می‌کند. (Foreword Reviews)
• داستانی موجز و درون‌نگر درباره‌ی خانواده‌ای که از یک واقعه‌ی آخرالزمانی، جان سالم به در برده‌اند. این رمان در بین آثار مشابه، اثری منحصربه‌فرد و برجسته است. (پابلیشرز ویکلی)
• رمانی دلچسب و عجیب که روی روشن و امیدوارکننده‌ی یک فاجعه‌ی جهانی را نشان می‌دهد. (کرکِس ریویوز)

کتاب آبی نیبو برای چه کسانی مناسب است؟

به نوجوانان و همه‌ی کسانی که در پی یک رمان دیستوپیایی متفاوت می‌گردند که فراتر از کلیشه‌ها به تلاش برای بقا در یک دنیای آخرالزمانی بپردازد، توصیه می‌کنیم این رمان را از دست ندهند.

در بخشی از کتاب آبی نیبو می‌خوانیم

همان اول، ما فقط یک گلخانۀ تونلی بزرگ داشتیم که به‌ خوبی الان نبود. در باد تکان می‌خورد و گاهی میله‌ها می‌افتادند. هوا در آن رخنه می‌کرد.

با اینکه وقتی پایان فرا رسید، فقط شش سالم بود، تقریباً بلافاصله فهمیدم در چه‌کاری خوب هستم. بعد از اینکه گلخانۀ تونلی را ساختیم و با تخته‌های چوبی قدیمی کَرت‌بندی کردیم، من و مامان دانه‌ها را کاشتیم و امیدوار بودیم بهترین اتفاق بیفتد. اما من بودم که به آن‌ها آب می‌دادم. من بودم که وقتی نیاز به فضای بیشتری برای رشد داشتند، نهال‌های کوچک را جدا می‌کردم. موقعش که می‌رسید، من بودم که دانه‌ها را برای بذرپاشی سال بعد جمع می‌کردم.

اولین موفقیت را به یاد دارم.

بعد از رفتن برق بود، اما قبل از آمدن آن ابر. از وقتی آن‌ها را کاشته بودم، زمان زیادی نگذشته بود، بااین‌حال هرروز صبح باعجله به گلخانۀ تونلی می‌رفتم تا ببینم در آن خاک سفت و چسبنده چیزی دیده می‌شود یا نه. من و آقای تورپ با رنگ اسم گیاه‌ها را روی تخته‌سنگ‌های کوچکی نوشته بودیم تا یادمان بماند که چه بودند. به دلیل خاصی، او می‌خواست اسم‌ها را هم انگلیسی بنویسد و هم ولزی، بنابراین من به خانه رفتم و یک دیکشنری قطور آوردم. آن تخته‌سنگ‌ها هنوز اینجا هستند، با دستخط کج‌وکولۀ آقای تورپ روی هرکدام از آن‌ها: Nionod/ پیاز. Moron/ هویج. Rhosmari/ رزماری.

بعد یک روز صبح، بعد از هفته‌ها آبیاری و مراقبت و امیدواری، یک چیزی آنجا بود. یک حلقۀ کوچکِ کوچک از زندگی که جرئت به‌وجود‌آمدن داشت. درخششی از نور سبز، ذره‌ای در میان خاک مُرده.

آغاز یک موجود.