معرفی و دانلود کتاب نخستین تماس تلفنی از بهشت

معرفی کتاب نخستین تماس تلفنی از بهشت

کتاب نخستین تماس تلفنی از بهشت اثری‌ست از میچ آلبوم نویسنده‌ی کتاب‌ محبوب "سه‌شنبه‌ها با موری" و "در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند". شاید بتوان گفت جادویی‌ترین و پرهیجان‌ترین کتاب میچ آلبوم است. کتابی اسرارآمیز و مراقبه‌ای از جنسِ قدرتِ پیوندِ انسانی. روایتِ این کتاب حرکتی نرم و دل‌نشین دارد میان ماجراهای اختراع تلفن و روابط عاشقانه‌ی گراهام بل تا دنیای امروزِ ما که این‌اندازه درگیرِ این اختراع است.

کتاب نخستین تماس تلفنی از بهشت (The first phone call from heaven)، داستانی است غریب از عشق، تاریخ و ایمان است.

یک روز صبح، در شهری کوچک به نام کولدواتِر، چند تلفن زنگ می‌خورد. آن طرفِ خط کسانی هستند که می‌گویند از بهشت تماس گرفته‌اند؛ یکی با مادرش حرف می‌زند و یکی با خواهرش، هر کسی با عزیزی از دست رفته. آیا معجزه‌ای غریب رخ داده؟ یا فریبی بزرگ در کار است؟ وقتی اخبارِ این تماس‌های عجیب پخش می‌شود، غریبه‌ها دسته‌ دسته به شهر سرازیر می‌شوند تا آن‌ها هم بخشی از این معجزه باشند.

شهر کوچک و حتی دنیای انسان‌ها با این معجزه زیروزبر شده؛ اما همیشه در هر معجزه‌ی شادی‌بخشی اندکی اندوه هم هست. همیشه در معجزه‌ای که مردم را به هم نزدیک می‌کند، اندکی تنهایی هست. مردی هست که دوست ندارد بپذیرد چنین معجزه‌ای رخ‌داده، چون همسرش با او تماس نمی‌گیرد تا مرهمی بر زخم دوری‌اش باشد؛ مادری از یادآوری اندوه فقدان پسرش دوباره افسرده می‌شود... اما معجزه مسیر خود را دارد؛ خبرنگاری که به معجزه باور ندارد، بیش از هر کس دیگری زندگی‌اش از نو تعریف می‌شود؛ مردی که با دیگران تلخ است، یاد می‌گیرد محبت کند؛ مردی هم یاد می‌گیرد معجزه حقیقت دارد...

میچ آلبوم (Mitch Albom) نویسنده‌ی آمریکایی در سال‌های اخیر به چهره‌ی مطرحی در سطح ملی و جهانی بدل شده است. او همچنین در عرصه‌های نمایشنامه‌نویسی، فیلمنامه‌نویسی، روزنامه‌نگاری، اجرای برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی و موسیقی فعال می‌باشد. آثار او به ۴۵ زبان زنده دنیا ترجمه شده‌اند و مبنای ساخت فیلم‌های تلویزیونی نیز قرار گرفته‌اند. آلبوم بیانگذار هفت مؤسسه خیریه در آمریکا به نفع فقرا، ایتام، بیماران و بی‌خانمان‌ها می‌باشد. سه‌شنبه‌ها با موری مشهورترین اثر این نویسنده است.

در بخشی از کتاب نخستین تماس تلفنی از بهشت می‌خوانیم:
چند روز پیش از آن‌که بقیه‌ی دنیا از معجزه‌ی کلدواتر باخبر شوند، جک سلرز با صورتی اصلاح‌کرده، پیراهن آبی بدون چروک، موهای به‌عقب‌ شانه‌ شده، در آشپزخانه‌ی سوخته‌ی تس رافرتی ایستاده بود. به تس نگاه می‌کرد که قاشقی قهوه‌ی فوری در فنجان قهوه‌ی آماده‌اش ریخت.

تس گفت: «این‌طوری کافئینش بیشتر می‌شود. سعی می‌کنم بیدار بمانم؛ شاید آخر وقت هم تلفن زنگ خورد.»

جک سرش را به نشانه‌ی تأیید تکان داد. نگاهی به اطرافش انداخت. آتش به طبقه‌ی پایین آسیب چندانی نزده بود؛ فقط دودش باعث شده بود دیوارهای قهوه‌ای مثل نان نیمه‌تُست دیده شوند. چشمش به دستگاه پیغام‌گیر قدیمیِ روی کابینت افتاد که از آتش‌سوزی جان سالم به در برده بود، و البته تلفن عزیزترازجانِ تس، مدل دیواری «کورتلکوی» بژ، که سر جایش قرار گرفته بود، یعنی در سمت چپ کابینت‌ها به دیوار آویزان بود.

«همین یک تلفن را داری؟»

«این‌جا خانه‌ی قدیمی مادرم است. او این‌جا را همین‌طوری که هست دوست داشت.»

«تماس‌های تو هم همیشه روزهای جمعه است؟»

تس کمی مکث کرد. «این سؤال‌ها که تحقیقات پلیسی نیست، هست؟»

«نه، نه. من هم مثل تو سردرگمم.»