معرفی و دانلود کتاب نامه‌های یک آرزومند

معرفی کتاب نامه‌های یک آرزومند

آرزو چیست؟ چرا احساس تنهایی می‌کنیم؟ چرا تنهایی را ترجیح می‌دهیم؟ این حسرت‌های ناتمام از کجا نشئت می‌گیرند؟ داود فرامهر در کتاب نامه‌های یک آرزومند، به تمام این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد. این نویسنده در کتاب خود به مفهوم تنهایی می‌پردازد که حسرت نیز هم‌نشین آن است. نثر گیرا و پرهیز از پرگویی این نویسنده، کتاب را برای مخاطبان خوش‌خوان کرده است.

درباره‌ی کتاب نامه‌های یک آرزومند

آرزوهای بربادرفته و حسرت‌هایی که بر دل ما می‌نشینند، با خود اندوه را به همراه می‌آورند. از طرفی تنهایی نیز به‌عنوان بلای بشر مدرن، دلایل متنوعی دارد و باید به‌صورت ریشه‌ای بررسی شود. داود فرامهر در کتاب نامه‌های یک آرزومند، به فقدان‌های ما در زندگی اشاره کرده و سه‌گانه‌ی آرزو، تنهایی و حسرت را با قلمی شیوا و شاعرانه ارائه می‌دهد. به باور این نویسنده، آرزو، میل به دستیابی و تغییر است؛ اما اگر بدون تلاش باشد، به آرزوی سوخته بدل می‌شود که نتیجه‌اش اندوه و ناامیدی است. در این میان، ترس، منشاء بیماری اندوه است و فقدان شجاعت، انسان را در چنگال آن گرفتار می‌کند.

داود فرامهر در بخشی از کتاب خود به تفاوت میان غم و اندوه می‌پردازد. به باور این نویسنده، غم یک واکنش گذرا به فقدان است؛ اما اندوه یک حالت پایدار و فرسایشی است. اندوه و آرزو، همچون دو روی یک سکه به هم پیوسته‌اند، با نابودی آرزو، اندوه زاده می‌شود.

دگردیسی روحی انسان نیز موضوع بسیار جذابی است که در کتاب نامه‌های یک آرزومند می‌خوانیم. داود فرامهر در کتاب خود، با مثال کرم ابریشمی که به پروانه تبدیل می‌شود، از دگردیسی‌ روحی انسان می‌گوید. به باور این نویسنده، آدمی نیز از آرزو تا اندوه، دگرگون می‌شود و در نهایت، فرافکنی بی‌آرزویی، تلاشی است برای فرار از نداشته‌ها. اما انسان همواره در مسیر تغییر، می‌تواند خود را بازیابی کند.

کتاب نامه‌های یک آرزومند، نکوهشی در باب بی‌آرزویی است. این کتاب کم‌حجم به همت انتشارات اهورا قلم، در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است.

کتاب نامه‌های یک آرزومند برای چه کسانی مناسب است؟

کتاب نامه‌های یک آرزومند، می‌تواند یک چراغ راه برای آنانی باشد که می‌خواهند از دام حسرت‌ها رها شده و خود را بازیابی کنند. علاقه‌مندان به مباحث مربوط به روان‌شناسی و احساسات انسانی، از مطالعه‌ی این کتاب لذت خواهند برد.

در بخشی از کتاب نامه‌های یک آرزومند می‌خوانیم

حسرت از همان کودکی، همراه هر آدمی است. همان‌گونه که آدمی برای زنده ماندن به هوا نیاز دارد به حسرت نیز نیاز دارد. این حسرت است که لحظات زندگی را تلخ و شیرین می‌کند. تا حسرت نباشد قدر داشته‌هایمان و لحظاتی را که به‌خاطر خودخواهی یا کینه‌توزی و نفرت از دیگران از دست داده‌ایم نمی‌فهمیم.

به آرزوهایمان نمی‌رسیم، حسرت می‌خوریم؛ اندوهی عارضمان می‌شود، باز هم حسرت می‌خوریم؛ تنها می‌شویم، حسرت می‌خوریم؛ دروغ می‌گوییم و به بن‌بست می‌رسیم، حسرت می‌خوریم؛ به زندگی‌مان گند می‌زنیم و کاری نمی‌توانیم بکنیم؛ باز هم حسرت می‌خوریم. درست مثل غذاخوردن و بلعیدن هوای باارزش اطرافمان، حسرت را با ولع سیری‌ناپذیری می‌خوریم. چراکه اسباب آن را لحظه‌به‌لحظه برای خودمان فراهم می‌کنیم ولی باز هم حسرت می‌خوریم. پس حسرت مثل یک مارپیچ بی‌سروته اول و آخرش یکی است. نه سر دارد، نه ته. نه آغازی دارد، نه پایانی. اصلاً چیز عجیبی است این حسرت! بگذریم، قصد من این نیست که بازی کلمات راه بیندازم و قضیه را پیچیده کنم یا رنگ‌ولعاب فلسفی به آن بدهم. این واقعیت امر است چراکه دنیا، دنیای عمل و عکس‌العمل است.

انگار که حسرت بر همه‌چیز اِشراف دارد و همه‌ی هستی را در بطن خود بلعیده ‌است. مجموعه‌ای از نگرانی‌ها، ناامیدی‌ها، تنهایی‌ها و احساس پوچ‌بودن همگی دایره‌ی فراخ حسرت را هر روز بزرگ و بزرگ‌تر می‌کنند. اگر زمان و مکان لایتناهی نبود شاید روزی را می‌شد تصور کرد که پایانی بر حسرت باشد، اما متأسفانه چنین نیست چون حداقل تا جایی که ما می‌دانیم همه‌چیز بی‌انتها و رو به رشد است.

کهکشانی که ما در آن زندگی می‌کنیم تنها ذره‌ای از آن ‌چیزی است که ما می‌بینیم. حتی ذراتی همچون اتم نیز از ذرات کوچک‌تری تشکیل‌ شده‌اند و تا آنجایی‌که علم بیان می‌کند کوچک‌ترین جزء هر ذره، چیزی‌ست به نام ریسمان انرژی.

فهرست مطالب کتاب

پیش‌کلام
نامه‌ی اول: آرزو
نامه‌ی دوم: تنهایی
نامه‌ی سوم: حسرت