معرفی و دانلود کتاب مردمان فرودست

معرفی کتاب مردمان فرودست

کتاب مردمان فرودست اولین تجربه اثر پرفروش فئودور داستایوفسکی، از برجسته‌ترین نویسنده‌های جهان، روایت‌گر عشقی عمیق و متفاوت بین یک پیرمرد و دختری هم‌سن فرزند خودش است. نامه‌نگاری‌های این دو نفر با وجود سبک نوشتاری ساده و عامیانه، مملو از محبت و عاطفه هستند و به دغدغه‌های اجتماعی اشاره دارند.

درباره کتاب مردمان فرودست:

داستان کتاب حاضر راجع به نامه‌نگاری‌های یک مرد سالخورده به نام ماکار الکسیوویچ و معشوقه‌اش، واروارا الکسیونا است که سن دخترش را دارد. این دو تحصیلات چندانی ندارند و در نامه‌هایشان در کمال سادگی و به دور از پیچیدگی، از تنگ‌دستی‌هایشان، غم و غصه و دردهایشان می‌گویند. ماکار و واروارا به قدری از زندگی ملال‌آور خود خسته شده‌اند که آرزوی مرگ دارند و تنها امیدشان به زندگی همین نامه‌نگاری‌های دونفره‌شان است. آن دو با وجود آن‌که در یک مجتمع و نزدیک یکدیگر زندگی می‌کنند اما برای جلوگیری از حرف‌هایی که ممکن است پشت سرشان باشد از دیدار حضوری منصرف می‌شوند و تنها با نامه‌نگاری ارتباط برقرار می‌کنند.

شغل ماکار رونویسی بوده که درآمد بسیار کمی دارد. او خودش را موشی در جامعه تصور می‌کند. ماکار و واروارا در ابتدا تنها برای یکدیگر نامه می‌نوشتند اما به مرور به سبب علاقه هردو آن‌ها به ادبیات، کتاب‌هایی هم با یکدیگر تبادل کردند که روزی یکی از کتاب‌های ارسالی از طرف واروارا، داستانش موجب آزردگی خاطر ماکار می‌گردد.

کتاب مردمان فرودست (Poor folk) در سبک ناتورالیسم نوشته شده و بیان‌گر فقر، اختلاف طبقاتی و زندگی‌هایی است که از شدت ملال و تهی بودن به مرز فروپاشی رسیده‌اند. فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoevsky) با الهام از نویسندگانی روسی و فرانسوی همچون نیکلای گوگول، الکساندر پوشکین، و پیتر آبلارد، کتاب مردمان فرودست را نوشته است.

چیزی که این کتاب را تا این حد خاص می‌کند و شگفتی منتقدان آن زمان و همین حالا را برانگیخته، آن است که مردمان فرودست، جزو اولین آثار تاریخ ادبیات به شمار می‌رود که به معضلات طبقه فقیر جامعه پرداخته و به آنان اهمیت داده است.

کتاب مردمان فرودست برای چه کسانی مناسب است؟

اگر از علاقه‌مندان ادبیات ناتورالیسم هستید یا مشتاق خواندن اثری از داستایوفسکی بوده و نمی‌دانید از چه کتابی شروع کنید، پیشنهاد ما به شما این رمان است.

با فئودور داستایوفسکی بیشتر آشنا شویم:

او نویسنده برجسته روس و متولد سال 1821 بود. داستایوفسکی بیش از همه به خاطر خلق آثاری در حیطه روانکاوی و زوایای ذهن انسان به شهرت رسید تا جایی که برخی او را بهترین رمان نویس روانشناختی می‌دانند. داستایوفسکی در طول حیات 59 ساله خود دوبار ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد. او در نهایت بر اثر خونریزی ریوی درگذشت. از جمله آثار این نویسنده می‌توان به «جنایت و مکافات»، «برادران کارامازوف»، «قمارباز» و «شیاطین» اشاره کرد.

جملات برگزیده کتاب مردمان فرودست:

- عزیز من! وقتی به تو فکر می‌کنم، انگار مرهم شفابخشی برای روح بیمارم یافته‌ام، و اگرچه برای تو رنج می‌کشم، اما در می‌یابم که حتی رنج کشیدن برای تو نیز آسان است.

- افراد فقیر در معرض خیال‌پردازی هستند، و این لطف طبیعت است.

- من حتی نمی‌دانم چه می‌نویسم، هیچ نظری ندارم، هیچ چیزی نمی‌دانم، حتی دوباره خوانی نمی‌کنم و اشتباهاتم را هم اصلاح نمی‌کنم و فقط محض خاطر نوشتن است که می‌نویسم، فقط به خاطر نوشتن بیشتر برای تو.

در بخشی از کتاب مردمان فرودست می‌خوانیم:

واروارا آلکسیوناى عزیزتر از جانم! دیروز خوشحال بودم، بى‌نهایت خوشحال، بیش‌تر از آن‌چه بتوان تصورش را کرد. براى اولین بار در زندگى‌تان، اگرچه خیلى لجباز هستید، به حرفم گوش کردید. دیشب ساعت هشت، بیدار شدم (اطلاع دارید، جانم، از اداره که برمى‌گردم دوست دارم یکى دو ساعتى کمى چرت بزنم)، شمعى روشن مى‌کنم، کاغذها را آماده مى‌گذارم، قلمم را مى‌تراشم، بعد ناگهان به‌طور اتفاقى سرم را بلند مى‌کنم قسم مى‌خورم که قلبم در چنین شرایطى توى سینه‌ام از جا پرید! آن‌وقت درمى‌یابید قلب بى‌نواى سالخورده‌ام، چى طلب مى‌کند! مى‌بینم بخشى از پرده‌ى پشت پنجره‌تان بالا مى‌رود و به گوشه گلدان گل حنا مى‌آویزد، درست همان‌گونه که آن روز به شما اشاره کرده بودم؛

بى‌درنگ احساس مى‌کنم چهره‌ى کوچکِ نازنین‌تان را پشت پنجره مى‌بینم که دارید از توى اتاق‌تان نگاهم مى‌کنید، پس شما هم به فکر من هستید. چه‌قدر خشمگین مى‌شوم که نمى‌توانم چهره‌ى نازنین‌تان را درست ببینم. زمانى بود که من هم دلبندم، نگاه نافذى داشتم، اما پیرى دوران غم‌انگیزى است دوست خوب من! در آن لحظه هم نمى‌دانم چرا انگار پارچه‌اى جلو چشمانم کشیده شد و همه چیز را در پس خود پوشاند.

به‌محض این‌که شب کمى کار مى‌کنم، کاغذ سیاه مى‌کنم، صبح چشم‌هایم به‌شدت سرخ هستند و اشک از آن‌ها جارى است، در برابر دیگران آدم از این وضع خجالت مى‌کشد. بگذریم از این‌که در ذهنم، لبخند دلپذیر شما، فرشته‌ى من، لبخند چنان دلنواز و مهربانانه‌تان کاملاً درخشان است. احساسى که داشتم، درست مانند آن روزى بود که شما را بوسیدم، وارنکا، یادتان هست، فرشته‌ى کوچولویم؟ مى‌دانید، حتی احساس کردم، کبوتر من، با انگشت‌تان تهدیدم کردید. یعنى به‌واقع راست بود، بلا؟ همه‌ى این‌ها را به‌طور مفصل در نامه‌تان برایم بنویسید.