معرفی و دانلود کتاب مرد رویاهای من

معرفی کتاب مرد رویاهای من

داستان زنی که در عین ازخودبیگانگی، به دنبال خودِ حقیقی‌اش می‌گردد! کتاب مرد رویاهای من، اثر دوریس دوری، بیانگر زندگی زنی است که در گیرودار بهره‌کشی‌های جهان سرمایه‌داری، از زیبایی خود به‌عنوان ابزاری برای دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن بهره می‌برد، درحالی‌که ارزش‌های انسانی و خواسته‌های قلبی خود را نیز در این راه قربانی می‌کند. این رمان عاشقانه توانسته جایزه‌ی ارنست هوفریشتر را از آن خود کند.

درباره‌ی کتاب مرد رویاهای من

دوریس دوری (Doris Dorrie) که در تمامی آثار خود، از زبان ظریف و دیدگاه‌های لطیف زنانه‌‌اش برای توصیف و بازگویی ماجراها کمک می‌گیرد، در کتاب مرد رویاهای من (Der Mann meiner Traume) نیز درست از همین ابزار برای اثربخشی هرچه بیشتر کلام و تصویرپردازی‌هایش بهره گرفته. در این رمان خواندنی با زن جوانی به نام «آنتونیا» روبه‌روییم که کاری ندارد جز نشستن بر صندلی آرایشگاه، زیبا شدن، لبخندهای ساختگی زدن، ژست گرفتن برای عکاس‌ها و دلفریبی کردن برای کسانی که او را تنها به خاطر زیبایی ظاهرش دوست دارند، بدون این‌که ذره‌ای از درون پرغوغای او خبر داشته باشند. او که سبک این‌چنینی زندگی خود را پذیرفته، حس می‌کند رفته‌رفته از درون، در حال متلاشی شدن است و در حال از دست دادن آن‌چیزی است که آن را «من» می‌نامد. در جهان سرمایه‌داری‌ که آنتونیا را دربرگرفته، زن تنها کالایی برای بهره‌کشی تلقی می‌شود که موظف است به خاطر بینندگانی که به نظاره‌ی او نشسته‌اند، همواره زیبا و دلربا باشد.

آنتونیا که روزبه‌روز بیشتر در ازخودبیگانگی‌اش فرو می‌رود، ناگهان با مردی ولگرد و ژولیده روبه‌رو می‌شود که به نظر می‌رسد نمودی از تمایلات سرکوب‌شده‌ی درونی‌اش باشد. عاقبت زن جوان به این مرد ولگرد دل می‌بندد. در حقیقت او در مسیر یافتن شخصیت حقیقی خود، ناکام می‌ماند اما مردی را می‌یابد که به نظر می‌رسد گمشده‌های او را در خود دارد.

حضور این دو شخصیت در کنار هم این فرصت را به مخاطب می‌دهد که دنیا را از دو زاویه‌ی دید متفاوت ببیند. یک طرف مردی که از آرامش درونی برخوردار است. او برای تمسخر و دهن‌کجی به آداب‌و‌رسوم بروژوازی و بایدها و نبایدهای سرمایه‌داری، راه هیپی‌گری را برای زندگی انتخاب کرده و اگرچه به نظر دیگران زندگی تأسف‌باری دارد، اما خود از مسیری که در پیش گرفته، راضی و خشنود است. از سوی دیگر نیز زنی را می‌بینیم که صرفاً به کالایی زیبا برای نمایش بدل شده و توجه بیش‌ازحد دیگران و انتشار عکسش بر جلد مجله‌ها، او را متوجه حقیقتی مهم کرده: از خودِ کنونی‌اش بیزار است.

دوریس دوری در روایت کتاب مرد رویاهای من، از زبانی کاملاً عینی و به دور از پیچیدگی‌های استعاری کمک گرفته. به‌نحوی که مطالعه‌ی این داستان برای مخاطبان بسیار راحت و مانند تماشای صحنه‌های پی‌در‌پی یک فیلم سینمایی خواهد بود. از آن‌جایی که نویسنده علاوه‌بر داستان‌نویسی در فیلم‌سازی نیز ید طولایی دارد، انتخاب چنین روشی برای صحنه‌پردازی‌های داستان، توجیه‌پذیر خواهد بود. نویسنده در تلاش بوده تا از بازگویی توصیفات و سخنان پیچیده اجتناب کند، در عین حال، پیچیدگی‌های درونی شخصیت‌ها، به‌ویژه آنتونیا را به‌سادگی برای مخاطب تشریح نماید؛ سردرگمی‌هایی که همواره به سویش هجوم می‌آورند و پوچی درونی‌اش که هر لحظه قلمرو خود را در وجود او گسترش می‌دهد تا در نهایت آنتونیا را از تمامی عواطف و خواسته‌هایش تهی کند.

چنانچه به دنبال رمانی عمیق و عاشقانه هستید که تناقضات زندگی واقعی را همان‌گونه که هستند، به شما نشان دهد، مطالعه‌ی کتاب مرد رویای من، با برگردانِ روانِ علی عبداللهی می‌تواند انتخابی ایده‌آل باشد. نشر کتاب‌سرای نیک چاپ و انتشار این اثر را به انجام رسانده است.

جوایز و افتخارات کتاب مرد رویاهای من

• برنده‌ی جایزه‌ی ارنست هوفریشتر
• برنده‌ی جایزه‌ی بتینا فون آرنیم از سوی مجله‌ی بریگیته

در نکوداشت کتاب مرد رویاهای من

• امروزه بسیاری از روزنامه‌نگاران و ستون‌نویسان نشریات می‌پرسند که آیا داستان‌نویسی راحت‌تر است یا فیلم‌سازی. خب، باید بگوییم که دوریس دوری از هر دوی این‌ها سربلند بیرون آمده. (جانت شایان)

کتاب مرد رویاهای من برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان ادبیات آلمان و داستان و رمان‌های عاشقانه‌ی خارجی مطالعه‌ی کتاب مرد رویاهای من را از دست ندهند.

با دوریس دوری بیشتر آشنا شویم

دوریس دوری (1955)، نویسنده و کارگردان آلمانی است که تحصیلات خود را در رشته‌ی تئاتر و بازیگری در آمریکا به پایان رسانده. او به‌طور همزمان هم در عرصه‌ی کارگردانی سینما و هم در حوزه‌ی داستان‌نویسی فعالیت دارد. دوریس دوری همچنین در مدرسه‌ی فیلم مونیخ، به‌عنوان رئیس کرسی نویسندگی خلاق به فعالیت مشغول است. برگزاری کارگاه‌های نویسندگی نیز از دیگر اقدامات وی در حوزه‌ی ادبیات محسوب می‌شوند.

در بخشی از کتاب مرد رویاهای من می‌خوانیم

آنتونیا مردد خزید روی تخت. مرد هم این فکر در ذهنش بود که به او نزدیک شود. آنتونیا بوی عرق و چربی کهنه‌ی تن وی را تمام شب تنفس کرده بود، چنان که انگار مست‌کننده‌ترین عطر جهان است و در آن لحظه، از فرط شوق سرش گیج شده بود. در آن لحظه، زن درست همان احساسی را داشت که همیشه امیدوار بود داشته باشد. احساس عشقی بزرگ که همه‌ی بی‌عدالتی‌های کودکی‌اش را از میان می‌بُرد و هم‌زمان او را یاد کودکی‌هایش می‌انداخت؛ یاد دورانی که هنوز هیچ تمایزی بین او و دنیا وجود نداشت و او هنوز در درون حباب زندگی خودش نشسته بود و هیچ ترسی از ترکیدن آن نداشت. با اینکه از نظر درونی خوشحال بود که بالاخره آنچه آرزویش را داشت به دست آورده بود، ولی متأسفانه در گوشه‌ای دور از مغزش به این مسئله هم پی‌بُرد که هیچ انسانی برای همیشه نمی‌تواند این احساس متناقض را به او عرضه کند. در همان لحظات سراسیمگی و پرتقلای جانی، زن پیش خود می‌گفت: ولی، ولی، ولی جانی می‌تواند، او می‌تواند، می‌تواند، فقط او می‌تواند. درست به موازات همین فکرها، به رضایت کامل دست یافت و همین مسئله‌ی نه چندان بااهمیت، پیش از آنکه بیانگرِ تأییدِ قهری چیزی بدیهی باشد، او را به این فکر فرو برد که جانی، مرد رؤیاهایش است.

مدت‌های مدید به این احساس‌اش باور داشت تا اینکه ماه‌ها بعد در شهر لیما، در هتل بولیوار روی تختی که هنوز ملافه‌های آن بوی تند ماشین لباس‌شویی می‌داد، کنار او دراز کشید و از روی عادت همیشگی خواست خودش را توی بغلش مچاله کند، که ناگهان احساس بیگانگی عجیبی به او دست داد. مرد، مثل آفتاب‌پرستی که رنگ عوض کرده باشد، از او دور شده بود و دیگر او را به جا نمی‌آورد. تا آن زمان هیچ چیز بین‌شان پیش نیامده بود، دعوایی هم نداشتند، دست‌کم تا جایی که یادش مانده بود، حتی اختلاف سلیقه‌ی جزئی و بگومگویی هم بین‌شان نبود.