معرفی و دانلود کتاب قلاب ماهیگیری پدربزرگ

معرفی کتاب قلاب ماهیگیری پدربزرگ

کتاب قلاب ماهیگیری پدربزرگ، به تالیف گائو شینگ جیان، متشکل از ۱۰ داستان کوتاه با موضوعات مختلف است؛ هر داستان از یک نوع درون مایه تصویری سرچشمه می‌گیرند و شیوه روایت‌ها هر چه به پایان کتاب نزدیک می‌شویم، کم‌رنگ‌تر می‌شود.

عناوین داستان‌های کتاب قلاب ماهیگیری پدربزرگ عبارتند از: «رفیق»، «گرفتگی عضلات»، «تصادف»، «بیست و پنج سال»، «پرستشگاه»، «در پارک»، «مادر»، «قلاب ماهیگیری پدربزرگ»، «در دریا» و «باران، برق و چیزهای دیگر» است. داستان «قلاّب ماهیگیری پدربزرگ»، درباره‌ی مردی سالخورده است که سالیان درازی است ازدواج کرده و باخانواده‌اش زندگی می‌کند. زمانی که چشمش به ویترینی می‌افتد که در آن قلاّب ماهیگیری آلمانی اصل وجود دارد، به یاد پدربزرگ و دوران کودکی و نوجوانی خود می‌افتد. زیرا او در سنین کودکی چندین بار، قلاب ماهیگیری پدربزرگ را به دلیل کنجکاوی شکسته بود و تصویری زیبا از ماهیگیری پدبزرگ و شکارهای او در جنگل دارد. مرد قلاب ماهیگیری را برای پدربزرگ می‌خرد و به دوران کودکی کشانده می‌شود...

گائو شینگجیان (Gao Xingjian)، نویسنده، مترجم، نقاش و منتقد ادبی در 4 ژانویه 1940 در شهر «گان ژو» در شرق چین به دنیا آمد. او برای ترجمه (به ویژه برگردان آثار ساموئل بکت و اوژن یونسکو)، فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی نمایش نیز در چین شناخته شده است. او در چین بعد از اشغال ژاپن، بزرگ شد. پدرش کارمند بانک و مادرش یک هنرپیشه بود که علاقه او را به تئاتر و نویسندگی برانگیخت. گائو در دوران تحصیل، زبان فرانسه را هم فرا گرفت. او به نقاشی نیز علاقه‌مند بود ولی می‌دانست نقاشی و ادبیات دو زبان کاملاً متفاوت هستند. او که هم اکنون در فرانسه زندگی می‌کند معتقد است وقتی ادبیات با محدودیت‌هایی از نظر زبان بیانی روبه‌رو می‌شود، نقاشی می‌تواند سخن بگوید. همچنین کتاب قلاب ماهیگیری پدربزرگُ برنده جایزه نوبل ادبیات 2000 شده است.

در بخشی از کتاب قلاب ماهیگیری پدربزرگ (Buying a Fishing Rod for My Grandfather) می‌خوانیم:

وقتی بچه بودم، چند بار قلاب گران‌بهای پدربزرگ را شکستم، هر وقت او سراغ قلاب می‌رفت، من زمین می‌خوردم.‌ می‌خواستم حتما خودم قلاب بیندازم، آن را روی شانه می‌گرفتم و راه می‌افتادم، مواظب نبودم، زمین می‌خوردم. پدربزرگ چنان متاثر می‌شد که گریه‌اش می‌افتاد، قلاب شکسته را مثل وقتی که مادربزرگ زیرانداز خیزران را نوازش می‌کرد، ناز می‌کرد. نمی‌دانم چند سال روی آن زیرانداز خیزران ریزبافت خوابیده‌ام، اما درست مثل خود قلاب، سرخ سیر بود. مادربزرگم هرگز نگذاشت روی آن زیرانداز بخوابم، چون فکر می‌کرد اسهال خواهم گرفت، البته خودش رویش می‌خوابید. همچنین می‌گفت که آدم می‌تواند آن زیرانداز را تا کند، من یک بار خواستم همین کار را بکنم، اما با همان تای اول، کمی از آن شکست، طبعا جرات نکردم داستان را برای مادربزرگ تعریف کنم، فقط گفتم که گمان نمی‌کنم بتوان آن را تا کرد.

اما مادربزرگم گفت که آن زیرانداز از جنس خیزران است و آدم می‌تواند آن را تا کند. نمی‌خواستم با او جروبحث کنم، پیر بود، وقتی سخت سر حرف خودش می‌ایستاد، دلم برایش می‌سوخت. او می‌گفت وقتی آدم بتواند آن را تا کند، می‌تواند، اما از هر جایی که تایش می‌کردی، از داخل می‌شکست. شکاف‌ها و چاک‌های آن هر تابستان بیشتر می‌شد، او همیشه منتظر کسی بود تا آن را بدوزد، سال‌های سال چشم‌ به‌راه می‌ماند، اما کسی نمی‌آمد. من می‌گفتم در این دوره و زمانه کسی که این جور زیراندازها را ترمیم کند، پیدا نمی‌شود و بهتر است یک نواَش را بخرند. اما مادربزرگم نظر دیگری داشت، همیشه می‌گفت، همه چیز قدیمی‌اش خوب است، درست مثل خودش که هر چه پیرتر می‌شود، مهربان‌تر می‌شود و باز از همین چیزها می‌گفت و می‌گفت و همیشه هم یک داستان را تعریف می‌کرد.

پدربزرگم خیلی فرق می‌کرد، هر چه سنش بالاتر می‌رفت، کمتر حرف می‌زد و لاغرتر می‌شد، مثل سایه‌ای بود که بی‌صدا عقب‌ عقب می‌رود، فقط، شب‌ها سرفه می‌کرد و هر وقت شروع به این کار می‌کرد، حالا حالاها سرفه‌اش قطع نمی‌شد، آن‌قدر سرفه می‌کرد که من می‌ترسیدم نکند فردایش نفسش بالا نیاید. بااین‌همه باز هم همان سیگارهایی را که خودش می‌پیچید، می‌کشید، آن اندازه می‌پیچید و می‌پیچید که دست‌هایش رنگ توتون می‌شد، خودش هم دیگر شکل برگه‌ی خشک‌شده‌ی توتون شده بود، اگر تنت به او می‌خورد، می‌شکست.

فهرست مطالب کتاب

رفیق
گرفتگی عضلات
تصادف
بیست‌وپنج سال
پرستشگاه
در پارک
مادر
قلاب ماهی‌گیری پدربزرگ
در دریا
باران، برق و چیزهای دیگر