معرفی و دانلود کتاب شکارچی برف

معرفی کتاب شکارچی برف

در کتاب شکارچی برف با گردآوری فرهاد خاکیان دهکردی، صدای تازه‌ی نویسندگانی را می‌شنویم که هنوز نامشان به گوشمان آشنا نیست. این مجموعه، روایت‌هایی نه چندان آشنا از دل روزمرگی و مرگ و همچنین از لبه‌ی تاریک زندگی است. این داستان‌ها در کارگاه نویسندگی اتاق آبی ساخته و پرداخته شده‌اند و قصد دارند تا مسائلی را به‌صورت استعاری به ما در دل روزمرگی یادآوری کنند.

درباره‌ی کتاب شکارچی برف

کتاب شکارچی برف دعوتی است برای شنیدن صدای نویسنده‌هایی که صدایشان کمتر شنیده شده است. داستان‌های این نسل تازه به‌عنوان سومین محصول یک کارگاه داستان‌نویسی به نام اتاق آبی تحت سرپرستی فرهاد خاکیان دهکردی منتشر شده است. تلاش شده تا آنچه از دل این اتاق بیرون آمده، چیزی بیشتر از یک تمرین ادبی باشد و می‌توان آن را حاصل جسارت‌هایی دانست که در دل نماد و نشانه و استعاره پنهان شده‌اند.

در دل بیشتر داستان‌ها، مرگ حضور پررنگی دارد. اما این مرگ به اشکال متفاوت فرصتی برای مکاشفه به شخصیت‌های داستان می‌دهد. شخصیت‌ها در مواجهه با مرگ، روزمرگی و ترس‌های درونی‌شان به نقطه‌های خاصی می‌رسند و خواننده را هم با خود همراه می‌کنند.

داستان‌های کتاب شکارچی برف کوتاه و زبانشان استعاری است. در داستان‌ها نباید انتظار دریافت پیام را به‌صورت واضح داشته باشید یا در انتظار داستانی سرراست باشید، چراکه استعاره و فضای وهم‌آلود یکی از ویژگی‌های مشترک آن‌هاست. شما در هر یک از این داستان‌ها به نوعی باید به جست‌وجوی معنا بروید. در همین ایجاز، نویسنده‌ها تلاش کرده‌اند چیزی ماندگار بسازند و این دیگر برداشت خواننده است که کدام‌یک از داستان‌ها در ذهنش بیشتر ماندگار می‌شوند.

اسامی نویسندگانی چون اسد نوربخش، رها کیمی‌سامانی، مریم فیاضی بروچی، شقایق شاهینی، مهسا عبدالهی، فرشته کیانی و چند نام دیگر که در این کتاب داستان‌های آن‌ها را می‌خوانیم ممکن است در آینده بیشتر به گوشمان بخورد. شاید همین مجموعه، نقطه‌ی آغاز مسیری باشد که در آینده به رمان‌ها و داستان‌های بلندتری برای این نویسندگان تازه‌نفس ختم شود. این کتاب به همت انتشارات روزگار با گردآوری فرهاد خاکیان دهکردی منتشر شده است.

کتاب شکارچی برف برای چه کسانی مناسب است؟

کسانی که به داستان‌هایی با فضای استعاری و وهم‌آلود علاقه دارند یا دوست دارند صداهای تازه را جدی بگیرند این کتاب را دوست خواهند داشت.

در بخشی از کتاب شکارچی برف می‌خوانیم

پیرزن گفت: «ننه، تا چشمه چقدر مونده؟» گفتم: «نمی‌دونم.» راننده جواب داد: «چند کیلومتر دیگه‌.»

به جسد نگاه کردم. هربار که اتوبوس دلک برمی‌داشت، وسوسه می‌شدم ملافه را کنار بزنم. پیرزن گفت: «ننه، می‌دونی خرما کیلویی چنده؟» زنی از ته اتوبوس جواب داد: «فکر کنم بیست تومن، مادر.» پیرزن سؤالی دیگر پرسید و آن زن دوباره جواب داد.

راننده گفته بود: «یه دختر خوشگله.» دوروبرم را نگاه کردم. پیرمرد چرت می‌زد و پیرزن هنوز سر قیمت خرما با آن زن بحث می‌کرد‌. یک‌ آن ملافه را کنار زدم. چشم‌هایش باز بود؛ انگار به جایی بالای سقف نگاه می‌کرد. موهایش به‌سیاهی پرِ کلاغ بود و چشم‌ها و ابروهای کشیده‌اش هم‌رنگ آن. راننده راست می‌گفت؛ چشمش آدم را جادو می‌کرد. تا الآن بوی جسد می‌بایست فضای اتوبوس را پر می‌کرد؛ اما این جسد چرا هیچ بویی ندارد؟!

اتوبوس ایستاد. فوری ملافه را سر جایش برگرداندم. راننده گفت: «اینجا یه چشمه هست. ربع ساعتی نگه می‌دارم. خستگی در کنین و بعد همه سوار شین. هرکی هم از اینجا به بعد راهش جداست، خدا به همراهش!»

اتوبوس خالی شد و من آخرین نفر پیاده شدم. چشمه‌ای کوچک بود. جعبۀ بی‌بی را کناری گذاشتم و دست توی آب کردم. چنگ‌هایم را پر کردم و خوردم تا تشنگی‌ام برطرف شد و دوباره آب را توی صورتم پاشیدم.

یک گل قرمز توی چشمه کنار سنگی روییده بود؛ چیدمش.

فهرست مطالب کتاب

آتا
خسرو
ایستگاه آخر
آه هو من را گرفته بود
دیم عاطی
چاه حاجت
به این شماره زنگ بزنید
پِپِر
پرتره
پیمانکار
بابا روی مردمک چشمم دوچرخه سواری می‌کند
مهمان‌سرای شاهد
قلعه‌ی داراب‌خان
برسد به روح عمونادر
جنگل بلوط قناری ندارد
تو چرا صورتی نمی‌پوشی؟
گودی
جای خالی چشمم را باید پر کنم
شکار
زیر صندوق پست
جاده‌ی خاکی