معرفی و دانلود کتاب تربیت اصولی

معرفی کتاب تربیت اصولی

کتاب تربیت اصولی اثری داستانی به قلم نویسنده‌ی آمریکایی، کورت ونه گات است. قهرمان جوان این داستان یعنی هیلی برندون برای یادگیری فنون تیر‌اندازی راهی مزرعه‌ی یکی از اقوام خود می‌شود. صاحب مزرعه یک ژنرال پیر است با خلق‌وخویی ناسازگار و عجیب‌وغریب. رویارویی هیلی با ژنرال، آغازگر حوادث تازه‌ای برای هردوی آن‌ها خواهد بود.

درباره‌‌ی کتاب تربیت اصولی

رمان‌های کوتاه فرصت بی‌نظیری برای ورود به جهان‌‌ خیال‌انگیز ادبیات هستند. یکی از این داستان‌های بلند که می‌توان با خیال راحت به هرکسی با هر سلیقه‌‌ی ادبی‌ پیشنهاد داد، کتاب تربیت اصولی (Basic Training) اثر کورت ونه گات (Kurt Vonnegut) است. داستانی که نویسنده‌ی آن هیچ‌گاه فرصت چاپش را به دست نیاورد اما این‌ روز‌ها در کتابخانه‌ی بسیاری از خوانندگان در سرتاسر جهان جا خوش کرده است.

داستان تربیت اصولی در مزرعه‌ای آباد روایت می‌شود. جایی که شخصیت جوان داستان «هیلی برندون» در آن شانس خود را برای تبدیل شدن به یک تیر‌انداز ماهر می‌آزماید. مزرعه متعلق به یکی از نزدیکان هیلی است؛ پیرمردی که همه او را به نام ژنرال می‌شناسند و البته چندان به‌ نظر نمی‌رسد رفتاری عادی و معمولی داشته باشد. در چنین شرایطی، هیلی اصرار دارد تا تیراندازی را در کنار ژنرال بیاموزند. حضور این پیرمرد دیوانه و عجیب‌وغریب در کنار هیلی جوان، وقایعی را رقم می‌زند که حدس زدن آن آسان نیست.

کتاب تربیت اصولی نیز مانند دیگر داستان‌های نویسنده از طنزی گزنده و نگاهی نقادانه به مسائل پیرامون برخوردار است. کورت ونه گات که خود از نزدیک شاهد سال‌های پرالتهاب جنگ‌ جهانی دوم و فضای رعب‌آور آن بوده، در روایت داستانی خود ارزش‌های پوچ اقتدارگرایانه و جنگ‌افروزی و همچنین باور‌های غلط مردمان هم‌دوره‌ی خود را به باد انتقاد می‌گیرد.

داستان تربیت اصولی در سال‌ 1940 نوشته شده؛ دورانی که کورت ونه گات در شرکت جنرال الکتریک به‌عنوان مسئول روابط عمومی کار می‌کرد و همچنان شهرت امروزی خود را به دست نیاورده‌ بود. با این حال می‌توان پختگی قلم نویسنده و البته طنز سیاه را که به‌نوعی امضای کاری اوست در این رمان نیز پیدا کرد. با این حال این داستان که از ابتدا قرار نبود با نام اصلی نویسنده منتشر شود، در سال 2012 و پنج سال بعد از فوت خالق آن به چاپ درآمد و تیتر تازه‌ای به اخبار دنیای ادبیات افزود.

کورت ونه گات زاده‌ی سال 1922 و از نویسندگان نامدار ادبیات قرن بیستم و بیست‌ویکم است. او بیش از هرچیز بابت رمان‌های «سلاخ خانه شماره پنج» و «گهواره‌ی گربه» میان مخاطبان ایرانی خود طرفدار پیدا کرده. همچنین این نویسنده را باید از آفرینندگان صاحب‌سبک داستان‌های علمی تخیلی در دهه‌های گذشته دانست. او تاکنون ده‌ها جایزه‌ی ادبی مختلف را به خانه برده که خوب است از میان آن‌ها به جایزه‌ی تالار مشاهیر موزه‌ی علمی تخیلی در سال 2015 اشاره کرد. شما خوانندگان داستان‌های خارجی می‌توانید کتاب تربیت اصولی را با ترجمه‌ای از محمدرضا شکاری و کاری از انتشارات ققنوس بخوانید.

نکوداشت‌های کتاب تربیت اصولی

• داستانی که نظامی‌گری و استبداد را هجو می‌کند. (بررسی آمازون)
• کلام کتاب یک چیز است: به هیچ‌کس اعتماد نکن. (انتشارات روزتا بوکز)

کتاب تربیت اصولی برای چه کسانی مناسب است؟

دوست‌داران رمان‌های کوتاه و علاقه‌مندان به ادبیات ضدجنگ از خواندن این اثر لذت می‌برند.

در بخشی از کتاب تربیت اصولی می‌خوانیم

آقای بنگهارت، با صدایی بلندتر از صدای تلق و تلوق و جیرجیر گاری خالی که به طرف دشت‌ها می‌رفت، به هیلی گفت: «دیشب هم عجب شبی بودا، نه؟» هیلی، که کنج عقب گاری نشسته بود، با افسردگی پایش را به نوک شکنندۀ علف‌های امتداد جاده می‌زد. سؤال آقای بنگهارت را نشنید؛ حواسش پیش خودش بود و داشت وجدانش را کندوکاو می‌کرد.

صبح آن روز با این‌که یکشنبه بود، انی بیدارش کرده و به یادش انداخته بود که او و آقای بنگهارت باید کار کنند. انی گفته بود کارشناس هواشناسی رادیو پیش‌بینی کرده باران می‌آید و اگر قبل از شدت گرفتن باران عدل‌های علوفه را تو نمی‌بردند، از فرط سنگینی دیگر نمی‌شد برشان داشت و از فرط خیسی دیگر نمی‌شد انبارشان کرد. ژنرال و هوپ هنوز خواب بودند و انی هم بعد از گرم کردن قهوۀ ماندۀ دیشب و گذاشتن یک کاسه برشتوک سرد و یک پرتقال برای صبحانۀ هیلی دوباره رفته بود بخوابد. هیلی توی انبار آقای بنگهارت را دیده بود و برای بستن افسار به سزار و دلورس هر کمکی از دستش برمی‌آمد انجام داده بود. قهوه او را از خواب‌آلودگی بیرون آورده و به جایش حسابی هشیارش کرده بود.

حاضر بود قبول کند کار بدی کرده که با کیتی همکاری کرده تا با روی فلمینگِ کم و بیش غیرعادی فرار کند. پس همان‌طور که ژنرال گفته بود، به خاطر مصلحت خودش لایق مجازات شدن بود. اما بیهوده در وجدانش به دنبال ذره‌ای احساس پشیمانی گشت تا توجیهی باشد بر مجازات ویران‌کننده‌ای که ژنرال وعده کرده بود. پیش خودش استدلال کرد: «وقتی کسی رو مجازات می‌کنی، چیزی رو که خواهانش باشه ازش می‌گیری. تنها چیزی که من تو کل دنیا داشتم موسیقی بود، پس این چیزی بود که از دست دادم یعنی همه‌چی رو.»

همچنان که بارها و بارها وضعیت خودش را در پرتو وجدانی پاک بررسی کرد، دید کم‌کم دارد لذت تند و تیز و تلخ و شیرین خشمی بجا را از آن کسب می‌کند. هرچند کمی بعد فکر ملامتگر دیگری هم در حاشیۀ این آگاهی‌ به ذهنش رسید تا لذتش را زایل کند. یک بار دیگر به یاد فرار مفتضحانه‌اش از اتاق مخفی و تنها گذاشتن هوپ افتاد و خلق و خویش به ورطۀ اتهام متقابل غلتید.