معرفی و دانلود کتاب عشق ماهواره‌ای

معرفی کتاب عشق ماهواره‌ای

کتاب عشق ماهواره‌ای نوشته‌ی گنکی فرگوسن، داستان آنای نوجوان است که هیچ دوستی ندارد و بیشتر اوقات در خانه می‌ماند و از پدربزرگ بیمارش مراقبت می‌کند. او روزهایش را با خیره شدن به آسمان و دنبال کردن ماهواره‌ای به نام لئو سپری می‌کند. تا جایی‌که این دو به هم دل می‌بندند و لئو به زمین بازمی‌گردد تا آنا را بیابد و پاسخ پرسش‌هایش را بگیرد. این رمان فلسفی و فانتزی نامزد چندین جایزه شده است.

درباره‌ی کتاب عشق ماهواره‌ای

سال 1999. شهری متروک و فراموش‌شده در جنوب ژاپن. آنا دختر شانزده‌ساله‌ای است که در مدرسه و بیرون از آن هیچ دوستی ندارد. او بعد از مدرسه در خانه می‌ماند تا مراقب پدربزرگ بیمارش باشد که مبتلا به فراموشی است. آنا شیفته‌ی آسمان است و همیشه با تلسکوپ به آن خیره می‌شود. او در آسمان‌ها به دنبال پاسخ پرسش‌هایش است، اما به‌جای آن ماهواره‌ای را می‌بیند که در ارتفاع کم در مدار زمین گردش می‌کند؛: لئو! او با دیدن لئو عاشق این دستگاه می‌شود، به‌نحوی‌که هفته‌ها صبر می‌کند تا این ماهواره از مقابل تلسکوپش بگذرد و بار دیگر آن را ببیند. لئو هم از بالا متوجه این دختر می‌شود. هر بار که از بالای آن شهر می‌گذرد چشم‌هایش در پی آنا است و مراقب اوست. روزی آنا در خیالش از لئو می‌خواهد به زمین بیاید. زمانی که این ماهواره بازمی‌گردد، سفرش را برای پیدا کردن آنا آغاز می‌کند...

کتاب عشق ماهواره‌ای (Satellite Love) رمانی نامتعارف و فانتزی درباره‌ی عشق و دوستی بین یک دختر نوجوان و ماهواره‌ای فضایی است. گنکی فرگوسن (Genki Ferguson) در این قصه‌ی فلسفی بر روی موضوع تنهایی و ازخودبیگانگی متمرکز می‌شود. دو شخصیت اصلی او، آنا و لئو، هر دو تنها هستند. آنا به خاطر ویژگی‌های شخصیتی‌اش خشمگین و مستأصل است و نمی‌تواند با کسی ارتباط برقرار کند. درنتیجه به اتاق و تلسکوپش پناه می‌برد تا شاید در آسمان بتواند زندگی را درک کند. آنجاست که با ماهواره‌ای بر فراز زمین آشنا می‌شود. لئو هم در مدار خود تنهاست. تنهایی به این دو این امکان را می‌دهد تا به معنای زندگی و هستی و خود فکر کنند. همین فلسفه‌ورزی است که آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد و از درون آن دوستی و عشق پدید می‌آید.

رمان عشق ماهواره‌ای کنایه‌ای به آینده‌ی بشر و دنیاست. گنکی فرگوسن زمان داستانش را به سال 1999 بُرده؛ یعنی در آستانه‌ی هزاره‌ی جدید و دنیای آینده. او به این شکل نگرانی‌اش را نسبت به سرنوشت بشر و زندگی نشان می‌دهد. پرسش مهم او این است که آیا قرار است به‌زودی روابط انسانی به پایان برسد؟ قهرمان او، آنا، در شهری متروکه زندگی می‌کند که ازنظر اقتصادی ورشکسته است. جایی که آدم‌های کمی هستند و آن عده هم با یکدیگر ارتباط چندانی ندارند. حتی پدربزرگ که در کنار آنا زندگی می‌کند هم فراموشی گرفته و چیزی از گذشته به خاطر نمی‌آورد. انگار دیگر اثری از آن زندگی گذشته نمانده. در این جهان است که آنا به لئو پناه می‌برد. آیا لئو، این ماهواره‌ی کوچک، می‌تواند این خلأ را پر کند؟

گنکی فرگوسن از فرم عجیب و خلاقانه‌ای برای بیان ایده‌ها و دیدگاه‌های فلسفی‌اش استفاده کرده. او در داستان عشق ماهواره‌ای دو موجود کاملاً متمایز را انتخاب کرده و در کنار هم قرار داده. او با این کار در حقیقت می‌خواهد معنای عشق را نشان دهد. اینکه معنای عشق فراتر از هر چیزی، به فهم مشترک و همدلی مربوط است. وقتی دو نفر مثل هم به زندگی و هستی نگاه می‌کنند، همین برای دوستی و علاقه کافی است.

رمان عشق ماهواره‌ای در لیست بهترین آثار خیلی از نشریات آمریکای شمالی قرار داشته. این اثر بهاره صادقی را ترجمه کرده و انتشارات دانش آفرین به چاپ رسانده است.

جوایز و افتخارات کتاب عشق ماهواره‌ای

• نامزد جایزه‌ی Canada Reads
• نامزد جایزه‌ی Kobo Emerging Writer
• در لیست کتاب‌های منتخب نشریات Shelf Life Books،Toronto Life ، Nikkei Voice، Quill & Quire و ...

نکوداشت‌های کتاب عشق ماهواره‌ای

• این کتاب از آن دسته رمان‌های تأثیرگذار و کمیابی است که باعث می‌شود نفستان در سینه حبس شود، درگیرش شوید و عمیقاً به فکر فرو بروید. (روث اوزکی، نویسنده)
• رمانی جذاب، غریب و ناراحت‌کننده درباره‌ی تنهایی، وسوسه، ایمان و ارتباط. (Calgary Herald)
• این داستان نامتعارف که اولین اثر گنکی فرگوسن کتاب‌فروش محسوب می‌شود، یکی از بهترین کتاب‌هایی است که در مدت اخیر خوانده‌ام. (روپرت مک‌نالی، نشریه‌ی Toronto Life)

کتاب عشق ماهواره‌ای برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به ادبیات ژاپن علاقه دارید، این رمان برای شماست. دوستداران داستان‌های فلسفی و فانتزی هم می‌توانند این اثر را مطالعه نمایند.

در بخشی از کتاب عشق ماهواره‌ای می‌خوانیم

ساکیتا، شهری که در آن زمان از حرکت ایستاده بود. مکانی که پیوسته در معرض رونق و رکودهای اقتصادی قرار داشت. زمانی که خط آهنی در این شهر کشیدند، وعده دادند که رونق و صنعت را به شهر دور افتاده ژاپن می آورد. شهری که مقدر شده بود جمعیت آن به سرعت از نیم میلیون به بیست هزار نفر کاهش پیدا کند. توقفی که در توسعه این شهر به وجود آمد، فضایی سورئال و غیرواقعی را در آن ایجاد کرد. شهری که در آن معماری های شهری و چشم اندازهای روستایی که قبلاً برای جاده کشی ویران شده بودند، در شرایط یکسانی قرار داشتند.

از طراحی هایی که از دهه هشتاد در ساکیتا به جای مانده بود، متوجه می شدی که مردم این شهر دقیقاً در چه سالی امیدشان را از دست داده بودند؛ نوع معماری بلوک های سیمانی، ستون های مدور و پنجره هایی با لبه های تیز که طرح های زیبا و مبهمی از آینده نگران روی آن ها نقش بسته بود. تابلوهای تبلیغاتی از غذاهایی که مدت ها پیش منسوخ شده بودند، تنها منبع نور رنگی بود که در این شهر به چشم می خورد. اینجا دنیای درونمایه های یخ زده و شهر «دهه های گمشده» بود که معلمان مدرسه و سیاستمداران، وعده های دروغینی راجع به آن داده و گفته بودند که از دیگر شهرهای ژاپن پیشی خواهد گرفت. هزاره جدید هم داشت از راه می رسید اما ساکیتا به طرز دردناکی از همه جا عقب مانده بود.

موقع راه رفتن، یکی از شعرهای دوران کودکی ام را سوت زنان زیر لب می خواندم. آهنگی در مورد یک گربه ی گمشده، که ریتم نسبتاً تندی داشت و می توانستی هنگام پیاده روی، خیلی راحت آن را با خود بخوانی. شعری که خواندنش، اندوه و ماتم صبح زود را از بین می برد.

پیشی گمشده، پیشی گمشده، بهم بگو خونه ت کجاست؟